Η ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΣΤΟ E-ORFEAS
«ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ»

Κείμενο : Τάσος Π. Καραντής

«Τελευταίο Πέρασμα απόψε. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει. Οι Μάγοι μας έφεραν πολλά, μας πήραν κάποια, μας υπόσχονται καινούργια. Να 'μαστε γεροί κι αγαπημένοι για τα παρακάτω. Αυτό μετράει. Σας περιμένουμε!».
Αυτά έγραψε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, στο προσωπικό του f/b, για την τελευταία παράσταση του «Περάσματος Των Μάγων» στον «ΚΥΚΛΟ». Και, με αφορμή, τη συγκίνηση αυτής της φράσης, αλλά και τη συμπλήρωση μιας σχεδόν δεκαετίας(για την ακρίβεια 9 χρόνια) της Νατάσσας Μποφίλιου στη δισκογραφία(2004), σκέφτηκα, να σκαλίσω κι εγώ τα δημοσιεύματα, στο e-orfeas και να τα παρουσιάσω, σ’ ένα «Ανθολόγιο».
Έχει και μια μορφή απολογισμού αυτή η ανθολόγηση, τόσο ως περιοδικό, όσο και προσωπική. Κι αυτό, γιατί, από το 2004, που γνώρισα, την 21χρονη τότε, Νατάσσα Μποφίλιου, μέσα από τη «Δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου»(2004) κι ακολούθως, με τις «Εκατό μικρές ανάσες»(2005), τράβηξε το ενδιαφέρον μου η φωνή της κι η ερμηνεία της. Παρακολουθώντας το πρώτο live της, με κέρδισε, αμέσως(η πρώτη φορά ήταν αρκετή!), ως καλλιτεχνική περσόνα και, πολύ σύντομα, την λάτρεψα, αναγνωρίζοντάς την ως μια κορυφαία ερμηνεύτρια της γενιάς της, αλλά και των ημερών μας, γενικότερα.
Αυτή η χρονιά(2013) είναι κι επετειακή, αφού η μεγάλη ερμηνεύτρια συμπλήρωσε τα 30της χρόνια και συνηθίζονται οι απολογισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε : Από το 2007 που πρωτολειτούργησε ο «ΟΡΦΕΑΣ», έχουμε φιλοξενήσει 5 συνεντεύξεις της, έχουμε κάνει 8 ρεπορτάζ για εμφανίσεις της, έχουν γραφτεί 3 δισκοκριτικές για δίσκους της κι έχουν γίνει 3 σχολιασμοί. Συνολικά(συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) 10 συντάκτες μας έχουν γράψει για τη Νατάσσα Μποφίλιου.
Όλο αυτό το υλικό, παρουσιάζεται παρακάτω, κατά ενότητες και με χρονολογική σειρά των δημοσιεύσεων. Να διευκρινίσω ότι ανθολόγησα μόνο ότι αφορά τη Μποφίλιου κι όχι και τους άλλους δυο του δημιουργικού τρίου(Γεράσιμο Ευαγγελάτο & Θέμη Καραμουρατίδη), οι οποίοι κι αυτοί, φυσικά, έχουν τη δική τους θέση, με συνεντεύξεις τους κι άλλη αρθρογραφία στο e-orfeas .
Σταχυολόγησα, επίσης και τα προσωπικά μου σχόλια, που έχω γράψει για τη Νατάσσα Μποφίλιου, κατά καιρούς, στον «ΟΡΦΕΑ» και τα μεταφέρω, έτσι, απείραχτα, διατηρώντας την χρονολογική – κι όχι μόνο -  σειρά της καταγραφής τους :
«Η Μποφίλιου είναι τραγουδίστρια με, μεγάλων δυνατοτήτων, ευλύγιστη κι ευέλικτη φωνή και διαθέτει ευρεία ερμηνευτική γκάμα, αποδίδοντας, με απαράμιλλη εκφραστικότητα, από τα πιο δραματικά μέχρι τα πιο εξωστρεφή κομμάτια. Τα δε ερμηνευτικά της αυτά χαρίσματα, συνδυάζονται με μια εξαίρετη σκηνική παρουσία, που ολοκληρώνει το προφίλ της μεγάλης ερμηνεύτριας.»(29-1-2009)
«Νατάσσα Μποφίλιου : κορυφαίες ερμηνείες κι υψηλές συγκινήσεις στο «Σταυρό του Νότου». Φωνητικά κι εκφραστικά, η Νατάσσα Μποφίλιου είναι μια μεγάλη ερμηνεύτρια. Με το πρώτο κιόλας άκουσμα της φωνής της, σε οποιοδήποτε τραγούδι, αυτό είναι πασιφανές. Εκείνο όμως που την ξεχωρίζει ως την σπουδαιότερη, κατά τη γνώμη μου, ερμηνεύτρια της γενιάς της, είναι ο μοναδικός συνδυασμός των φωνητικών κι ερμηνευτικών προσόντων της, με την εξαιρετική σκηνική παρουσία της, που την διακρίνει η θεατρικότητα, η δραματικότητα, το πάθος κι η αλήθεια των συναισθημάτων που εκπέμπει πάνω στη σκηνή ως καλλιτέχνης αλλά κι ως γυναίκα!   
Η Νατάσσα Μποφίλιου μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει σταθερά, αλλά συνάμα και τολμηρά βήματα. Σταθερά, γιατί δεν ακολούθησε την ευκολία του σουξέ και της υπερπροβολής με κάθε τίμημα και τολμηρά, γιατί ό,τι έχει καταφέρει μέχρι τώρα, δηλαδή αναγνωρίσιμο ρεπερτόριο και δικό της ενθουσιώδες κοινό, το έχει κερδίσει με το σπαθί της, αφού δεν συνεργάστηκε με κάποιο μεγάλο όνομα και δεν τραγούδησε κάποιον μεγάλο συνθέτη.
Στο «Σταυρό του Νότου» η Νατάσσα Μποφίλιου εμφανίζεται ως ανοιχτό βιβλίο! Αληθινή, μοναδική, συγκλονιστική! Έχεις την αίσθηση ότι τραγουδάει για τον καθένα χωριστά και τα δίνει όλα! Φωνητικά, ερμηνευτικά, ψυχικά και σωματικά! Γι’ αυτό και γεμίζει ασφυκτικά το χώρο και έχει το δικό της ενθουσιώδες κοινό που την αποθεώνει σε κάθε ερμηνεία της. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την προίκα της, δηλαδή τα εξαιρετικά τραγούδια του Τσίρκα, του Ευαγγελάτου και του Καραμουρατίδη, αλλά και μια σειρά μεγάλων κι απρόβλεπτων, υψηλών ερμηνευτικών απαιτήσεων, τραγουδιών στα οποία δίνει την προσωπική της σφραγίδα.
Με εκρηκτική σκηνική παρουσία - με στοιχεία από τη γατίσια θηλυκότητα της Βουγιουκλάκη και τον τσαμπουκά της Μελίνας Μερκούρη - και με μια μεγάλης έκτασης και πλούσιων ηχοχρωμάτων φωνή, η Νατάσσα Μποφίλιου είναι η αυριανή κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια! Και στο προσωπικό αυτό ρεσιτάλ της στο «Σταυρό του Νότου», τέτοιο, κορυφαίων επιδόσεων και συγκινήσεων, δείγμα γραφής δίνει! Σπεύσατε κι απολαύστε το!»(24-10-2009).
«Νατάσσα Μποφίλιου : Το ραντεβού με την Ιστορία κλείστηκε στην «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» : Από την πρώτη στιγμή που την άκουσα, είπα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη φωνή! Αλλά, η Νατάσσα Μποφίλιου, δεν είναι μόνο μια μεγάλη φωνή, μεγάλες φωνές είχαμε κι έχουμε, πάντα, στο τραγούδι μας. Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είναι, μόνο, το μέγεθος της φωνής που κάνει έναν τραγουδιστή σπουδαίο. Είναι κι άλλα πολλά, που τα έχουν λίγοι : χροιά, ισχυρή προσωπική ταυτότητα, ευρεία ερμηνευτική γκάμα, ρεπερτόριο, σκηνική παρουσία, συνέπεια κι επαγγελματισμός, ορθές επιλογές, κι εκείνη η μαγική σχέση με το μεγάλο κοινό. Η Νατάσσα Μποφίλιου τα έχει όλα αυτά, κερδίζοντάς τα, βήμα – βήμα, με το σπαθί της!
Δεν έγινε ποτέ της μαϊντανός στην τηλεόραση, ούτε άρχισε να εκφράζει γνώμη στις συνεντεύξεις της επί παντός επιστητού και να συμμετέχει σε όλα και δεν κόλλησε δίπλα σε κάποιον μεγάλο συνθέτη ή τραγουδιστή. Τα κατάφερε μόνη της ή, πιο σωστά, μαζί με τον Τσίρκα(αρχικά), τον Καραμουρατίδη και τον Ευαγγελάτο, όπου και καθιερώθηκαν, ως η πιο δημιουργική κι ελπιδοφόρα τριάδα στο τραγούδι μας σήμερα. Και με τραγούδια, πλέον, αναγνωρίσιμα κι αγαπημένα. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή, μια κι όλοι τους, είναι , μόλις, 20 και κάτι!
Στο ραντεβού της στην «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ», την Τετάρτη 30/6, ήμουν εκεί. Και γιατί ο «ΟΡΦΕΑΣ» ήταν χορηγός επικοινωνίας, αλλά κι επειδή ήθελα να παρακολουθήσω, ούτως ή άλλως, τη συναυλία της. Τη μισή συναυλία παρατηρούσα τη Νατάσσα και την άλλη μισή κυκλοφορούσα μέσα στον, πολύ - και στη, συντριπτική πλειοψηφία του, νεανικό - κόσμο, παρατηρώντας πως αυτοί την παρακολουθούν! Η Νατάσσα Μποφίλιου πάνω στη σκηνή αποδείκνυε, το κάθε λεπτό, πόσο σπουδαία καλλιτεχνική περσόνα είναι. Πατούσε γερά στα πόδια της κι ερμήνευε τόσο ξεχωριστά το κάθε τραγούδι, υποδυόμενη ρόλους, ώστε είχε μετατρέψει το stage σε θεατρικό σανίδι! Κι έτσι, δεν απολάμβανες μόνο τη φωνή ή την ερμηνεία, αλλά και την κάθε κίνηση, έκφραση και βλέμμα! Κι όχι μόνο, αλλά περίμενες κι εισέπραττες την έκπληξη, την ανατροπή, βιώνοντας την εκτόξευση, είτε μέσα από τη δραματικότητά της, είτε μέσα από το πάθος, τη θηλυκότητα και την ενέργειά της. Σε μαγνήτιζε να μην ξεκολλάς από πάνω της, όχι μόνο τα μάτια και τ’ αυτιά σου, μα όλες τις αισθήσεις σου, καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Κι αυτό έκανε κι όλο το κοινό, την παρακολουθούσε με προσήλωση – σε αντιδιαστολή με το οφθαλμόλουτρο που γίνεται με τις καλλονές της πίστας -  από την κορυφή ως τα νύχια! Και βέβαια συμμετείχε, σιγοτραγουδούσε, χειροκροτούσε με ενθουσιασμό το κάθε τραγούδι, την αποθέωνε! Αυτό το γεύονται μόνο οι κορυφαίοι καλλιτέχνες και τέτοια είναι η Νατάσσα Μποφίλιου, μπορεί, πια, να το πει κανείς με σιγουριά. Το ραντεβού με την Ιστορία, κλείστηκε, συμβολικά εννοώ, στην «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» την Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010.
Το ελληνικό τραγούδι, μετά από δεκαετίες, και, συγκεκριμένα, μετά τη χρυσή γενιά των ’70ς, απέκτησε την σημερινή κορυφαία ερμηνεύτριά του!»(4-7-2010)
«Τα τελευταία χρόνια, δεν έχω σταματήσει να γράφω, σε υπερθετικό βαθμό - αλλά με αντικειμενικότητα - για τη Νατάσσα Μποφίλιου. Την θεωρώ την κορυφαία τραγουδίστρια της γενιάς της, στο λεγόμενο έντεχνο τραγούδι, όπου μαζί με το εμπνευσμένο δίδυμο δημιουργών(Καραμουρατίδης - Ευαγγελάτος), κατάφεραν – με το σπαθί τους και την ιδανική αναμεταξύ τους χημεία – να κάνουν, κυριολεκτικά, άλματα!
Σήμερα, η Μποφίλιου, στο είδος της, είναι η κορυφαία από πλευράς, ποιότητας ρεπερτορίου, δημοφιλίας κι εμπορικότητας. Έχει, δηλαδή, το «χρυσό πακέτο». Κι η αξία της; Εμφανέστατη : φωνάρα, εκρηκτική περσόνα(μια θεατρίνα με φωνή που υποδύεται δεκάδες ρόλους), από τον πιο δραματικό ως τον πιο εξωστρεφή κι από τον πιο μελαγχολικό ως τον πιο ερωτικό και αισθησιακό, Και μάνα και δυναμική γυναίκα κι αισθησιακή ερωμένη. Μια μίξη Βουγιουκλάκη και Μερκούρη(θηλυκότητας και τσαμπουκά), με φωνή με έκταση, εξαιρετική χροιά κι ευρείας γκάμας, τουλάχιστον πενταθλητή, για να μην πω δεκαθλητή!
Την Μποφίλιου την παρακολουθώ ανελλιπώς στα live της. Πέρσι(2010) στην «ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» διαπίστωσα, πέρα από τη συνεχή άνοδο, των ερμηνευτικών και σκηνικών της αρετών, και την προσήλωση του κόσμου, που ήταν χιλιάδες! Προσήλωση, που θα την σύγκρινα με τις μεγάλες συναυλίες στα ‘80ς των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς του ’70.
Στην πρεμιέρα των φετινών εμφανίσεών της στο «ΜΕΤΡΟ», έμεινα άναυδος, κι εκστασιασμένος, είχε κάνει κατακόρυφο άλμα!»(8 - 7 - 2011).
 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Νατάσσα Μποφίλιου: Η γενιά μου θα οδηγήσει την ελληνική ... - Ορφέας

Ν. Μποφίλιου, Θ. Καραμουρατίδης, Γ. Ευαγγελάτος: Τα δικά μας τραγούδια είναι στιγμές βιωμένες
Νατάσσα Μποφίλιου: Δε φθηναίνεις αν δεν είσαι φθηνός
Νατάσσα Μποφίλιου: Μέρες του φωτός

Νατάσα Μποφίλιου «Η μουσική είναι η σωτηρία μου»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Αντωνοπούλου, Ζουγανέλη, Μποφίλιου στην Τεχνόπολις | Ορφέας

Νατάσσα Μποφίλιου : Ηλεκτρικό cabaret μ ρετρό αναφορές - Ορφέας

Η Νατάσσα Μποφίλιου στην Τεχνόπολις | Ορφέας | e-orfeas.gr. Με ...

Η Νατάσσα Μποφίλιου στο Μετρό: «...το 'χει τ' αστέρι της...» | Ορφέας ...

Η Νατάσσα Μποφίλιου στην Τεχνόπολη: Δυναμική ... - Ορφέας

Η Νατάσσα Μποφίλιου στο Gazoo - Μέρες του φωτός: Απόλυτη επιτυχία

Η Νατάσσα Μποφίλιου γέμισε την Τεχνόπολη με φως...!

Το «Πέρασμα των Μάγων» κι η μάγισσα Μποφίλιου

ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΕΣ
Κώστας Τσίρκας, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Νατάσσα Μποφίλιου: Εκατό μικρές ανάσες | Μικρή Άρκτος, 2005
Νατάσσα Μποφίλιου: Εισιτήρια διπλά | Lyra | Ορφέας | e-orfeas.gr ...
Νατάσσα Μποφίλιου - Οι μέρες του φωτός

ΣΧΟΛΙΑ
Νέες φωνές, νέες ελπίδες
Όταν άκουσα ζωντανά πρώτη φορά τη Νατάσσα Μποφίλιου
Updated: ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΣΑΣ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Σαν σήμερα πριν 23 χρόνια έφυγε από τη ζωή πρόωρα (στα 55 του μόλις χρόνια) ένας εκ των μεγάλων ερμηνευτών του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, ο Στράτος Διονυσίου. Ερμηνευτής, που από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 μέχρι το 1990 χάρισε μοναδικές ερμηνείες και άφησε το στίγμα του στο λαϊκό τραγούδι. Πολλές από τις μεγάλες του επιτυχίες ακούγονται μέχρι και σήμερα, καθώς ορισμένες αποτελούν και διαμάντια της λαϊκής τραγουδοποιίας.

Τα πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών το 1935.Από μικρός μπήκε στις ταλαιπωρίες της ζωής εξαιτίας της φτώχειας και της Κατοχής. Επιπλέον ο μικρός τότε Στράτος φορτώθηκε και την κατάσταση της ορφάνιας, καθώς ο πατέρας απεβίωσε το 1948.Από το 1947 ζούσε στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Το 1955 παντρεύτηκε τη Γεωργία Λαβένη, τον παιδικό του έρωτα και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Άγγελο, την Τασούλα, το Στέλιο, το Διαμαντή. Ο Άγγελος και ο Στέλιος είναι σήμερα αξιόλογοι τραγουδιστές. Αφού έκανε διάφορες δουλειές, όπως αυτές του μικροπωλητή και του ράφτη, ο Στράτος ξεκίνησε ως τραγουδιστής στη Θεσσαλονίκη στο νυχτερινό κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Από τις πρώτες εμφανίσεις, ήδη ορισμένοι καλλιτέχνες τον προέτρεψαν να πάει στην Αθήνα,ώστε να δοκιμάσει την τύχη του ανάμεσα στους τότε σπουδαίους δημιουργούς και ερμηνευτές.

Στην Αθήνα
Με εμφανείς τις οικονομικές δυσκολίες, πήρε την απόφαση να κατέβει στην Αθήνα. Όπως είναι γνωστό, τότε στο λαϊκό τραγούδι κυρίαρχοι ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο Πάνος Γαβαλάς, ο Βαγγέλης Περπινιάδης και άλλοι. Αρχικά ο Στράτος γνωρίστηκε με τη μεγάλη Καίτη Γκρέυ και έτσι ξεκίνησαν κοινές εμφανίσεις στον «Αστέρα» της Κοκκινιάς. Το 1959 ηχογραφεί τον πρώτο δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος» σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μετά υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia. Σε αυτήν την ερμηνεία φαίνονται οι επιρροές της ερμηνείας του Καζαντζίδη. Ο ίδιος εξομολογείται στο Γιώργο Παπαστεφάνου το 1984 «Όταν κυκλοφόρησε το τραγούδι, πολλοί νόμιζαν ότι είναι ο Καζαντζίδης». Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχε ηχογραφήσει το τραγούδι «Παράγκες και παλάτια» στην εταιρεία Odeon. Ο δίσκος θάφτηκε. Ο Στράτος δεν αποκάλυψε ποτέ τους λόγους.

Πρώτες μεγάλες επιτυχίες
Οι πρώτες επιτυχίες υπήρξαν οι συνθέσεις «Δε με πόνεσε κανείς», «Γη ποτισμένη με ιδρώτα» (διασκευή του Μπάμπη Μπακάλη από το ινδικό τραγούδι «Puniya mein hum aaye hain» που τραγουδήθηκε στην ταινία «Mother India»), «Το ηλεκτρόφωνο», «Φύγε φύγε» σε μουσική Ατταλίδη και στίχους Βίρβου.Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με μεγάλους δημιουργούς, όπως ο Βασίλης Τσιτσάνης (Αχάριστη, Θεσσαλονίκη ξακουσμένη), ο Μανώλης Χιώτης (το φτωχομπούζουκο), ο Απόστολος Καλδάρας (Σ’ ένα βράχο φαγωμένο) και ο Θεόδωρος Δερβενιώτης (Παίξε λατέρνα μου γλυκιά, Της νύχτας το μινόρε). Βέβαια αυτές οι συνεργασίες δεν αρκούσαν, ώστε ο Στράτος να φτάσει στην επίτευξη της μεγάλης εκτίναξης, αν και η φωνή του κουβαλούσε μια ξεχωριστή δυναμική, που ήδη είχε προκαλέσει θαυμασμό.
Η μεγάλη εκτίναξη, λοιπόν, έγινε το 1967, καθώς συνεργάστηκε με τον Άκη Πάνου, έναν από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς του λαϊκού τραγουδιού. Ο Πάνου έδωσε τραγούδια στο Διονυσίου, τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες. «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσμου το περίγελο», «Στο σταθμό του Μονάχου», «Εγώ καλά σου τα ‘λεγα», «Ήταν ψεύτικα». Σε αυτές τις ηχογραφήσεις, η φωνή του Διονυσίου αποκτά τον προσωπικό της χαρακτήρα και βρίσκει μια ιδιαίτερη έκφραση.Το 1970 ο Στράτος ερμηνεύει το πιο γνωστό του τραγούδι σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου»,που ερμηνεύθηκε για την ταινία «Ορατότης Μηδέν» με πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο. Το συγκεκριμένο θεωρείται και ευρέως ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού.
Από τότε η σταδιοδρομία του Στράτου ακολουθεί την οδό της επιτυχίας.βΣυνεχίζει με επιτυχίες του Αντώνη Ρεπάνη (Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Αγάπη μου επικίνδυνη, Ο παλιατζής, Ένας αητός γκρεμίστηκε), του Γιώργου Χατζηνάσιου (Αφιλότιμη, Ο κουμπαράς). Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Στράτου ήταν, ότι έκανε επιτυχίες τα τραγούδια του αρχικά στα κέντρα και μετά από τους δίσκους. Υπολογίζεται, ότι πρωτοτραγούδησε πάνω από 5000 τραγούδια, εκ των οποίων ο ίδιος αποφάσιζε ποια θα συμπεριελάμβανε σε δίσκο. Ο Στέλιος Καζαντζίδης με δήλωσή του το 1971 ξεχώρισε τον Διονυσίου ως έναν από τους κορυφαίους τραγουδιστές.
Από το 1973 ως το 1976 ταλαιπωρήθηκε με μια υπόθεση, η οποία τον οδήγησε στη φυλακή, κάτι που στοίχισε στον ίδιο. Παρ’ όλα αυτά ο κοσμαγάπητος τραγουδιστής επέστρεψε δυναμικά με τεράστιες επιτυχίες μέχρι το 1990. Διατηρώντας το δικό του ύφος, ο Στράτος Διονυσίου απορρόφησε στοιχεία και από το ρεπερτόριο της πίστας. Το 1977 ηχογράφησε μια δημιουργία του φίλου του Τόλη Βοσκόπουλου, το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα», ένα εξαιρετικό ελαφρολαϊκό τραγούδι. Εν τέλει, ο μεγάλος ερμηνευτής κατάφερε να κινείται τόσο στο κλασικό λαϊκό τραγούδι, όσο και στο πιο ελαφρύ ρεπερτόριο.

Η δεκαετία του ’80-Το απόγειο της καριέρας του
Φεύγοντας από την «Columbia» ο Στράτος συνεργάστηκε με την εταιρεία «Μίνως Μάτσας και Υιός» με το δίσκο «Υποκρίνεσαι», του οποίου το ομώνυμο τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία. Αυτή τη δεκαετία ο Στράτος έσπασε κάθε ρεκόρ πωλήσεων. Οι συνεργασίες του με τον Τάκη Σούκα (Υποκρίνεσαι, Ποιος το είπε για τους μάγκες, Άκου βρε φίλε, Τελειώσαμε, Ο δικαστής), τον Θανάση Πολυκανδριώτη (Γιατί θεέ μου η ζωή, Και λέγε λέγε, Τα πήρες όλα), τους Αλέκο Χρυσοβέργη και Σπύρο Γιατρά ( Της γυναίκας η καρδιά, Καλύτερα μαζί σου και τρελός), τον Τάκη Μουσαφίρη( Ο ταξιτζής, Ένα λεπτό περιπτερά, Εγώ ο ξένος, Λέγε με παλιόπαιδο), τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο (Ο Σαλονικιός, Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα) προκύπτουν χρυσές, στιγματίζουν το νεότερο ελληνικό τραγούδι. Την ίδια περίοδο ο Στράτος συμβάλλει στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών, όπως ο Γιάννης Πάριος. Εντόπισε τις φωνητικές του ικανότητες και συνεργάστηκε μαζί του για 11 έτη. Η δεκαετία του ’80 υπήρξε η περίοδος, στην οποία κάθε δίσκος γνώριζε την αναμενόμενη επιτυχία. Στο πλάι του αρχικά τραγουδούσε η Χάρις Αλεξίου, ύστερα για χρόνια η Μαρίνα Βλαχάκη και τα τελευταία χρόνια η Κική Λουκά. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ανοίγει το δικό του μαγαζί, το περίφημο «Στράτος», διότι ο ίδιος δεν εμπιστευόταν τους επιχειρηματίες.

Φωνή
Η φωνή του Διονυσίου αποτελεί μια καταπληκτική περίπτωση, διότι είχε μεγάλη έκταση, ο ίδιος μπορούσε να ελέγχει τη βραχνάδα του μοναδικά και προσάρμοζε το ύφος σύμφωνα με τη φιλοσοφία του τραγουδιού. Το ακόμα πιο εξαιρετικό ήταν η ικανότητά του να ηχογραφεί τα τραγούδια των συνεργατών με απίστευτη ταχύτητα. Ξεκινούσε την ηχογράφηση ενός δίσκου το μεσημέρι και τελείωνε το απόγευμα συμπεριλαμβανομένων των σιγόντων και της ερμηνείας, όπως ακούγεται κανονικά στους δίσκους του. Γράφει χαρακτηριστικά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στο δίσκο «Ο Σαλονικιός»: «Δε μου 'χει συμβεί άλλη φορά! Πήγα στο στούντιο, με το Νικολόπουλο, στις 12 το μεσημέρι. Ο Στράτος ήρθε στις 12:15. «Δεν ξέρω, αν θα μπορέσω να τραγουδήσω - είμαι κουρασμένος», είπε. Ύστερα άναψε τσιγάρο, πήρε θέση μπρος στο μικρόφωνο κι άρχισε να τραγουδάει. Στις 4:30 είχε τελειώσει - 13 τραγούδια - όλο το δίσκο! Κάθε τραγούδι μια κι έξω! Και χωρίς ψεγάδι! Και με το σιγόντο του τέλειο, με την πρώτη!
Ο Διονυσίου είναι πολύ μεγάλος τραγουδιστής. Στιβαρός. Άμεσος. Καίριος. Η φωνή του, δεν έχει την ανάγκη του ηχολήπτη για να εντυπωσιάσει. Και το ένστικτό του, πάνω στον τρόπο της ερμηνείας, είναι αλάθητο». Επίσης ο Τάκης Σούκας έχει δηλώσει: «Ο Διονυσίου είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!»

Τέλος
Στις 11 Μαΐου του 1990 ο Στράτος έφυγε για τη γειτονιά των αθανάτων, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στο ελληνικό τραγούδι και ειδικότερα στο λαϊκό τραγούδι. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, όπου χιλιάδες θαυμαστές ήταν εκεί για τον τελευταίο αποχαιρετισμό. Αναμφισβήτητα υπήρξε ένα από τους σπουδαιότερους λαϊκούς τραγουδιστές όλων των εποχών. Οι μοναδικές ερμηνείες του αποτελούν παρακαταθήκη και οδηγό για τις νεότερες γενιές ερμηνευτών. Ένα μήνα μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε ο δίσκος «Ποιος άλλος» με τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη, ο οποίος έκανε ρεκόρ πωλήσεων. Στο δίσκο αυτό υπάρχει το τραγούδι «Κύριος ήρθα, κύριος φεύγω», του οποίου οι στίχοι συμπυκνώνουν την υστεροφημία του Στράτου Διονυσίου:
« Εμένα, δεν θα με ξεχάσεις
δεν θα φύγω ποτέ απ' την ψυχή σου
τις νύχτες σαν ρίγος θα περνάω στο κορμί σου
θα λες το όνομά μου και θα τρέμει η φωνή σου.»

Αν και έχουν φύγει μεγάλοι καλλιτέχνες, έχουν δώσει πολλά για να τους θυμόμαστε. Ένας από αυτούς ήταν και ο Στράτος Διονυσίου.



Με πληροφορίες από wikipedia.

Τα άλλα πρόσωπα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη – δισκογραφικές συμμετοχές

Κείμενο : Τάσος Π. Καραντής


Στην – ηλικιακή – γενιά των 30, μπήκε φέτος η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και σκέφτηκα, αντί ενός, έως τώρα, απολογισμού, να δούμε τα άλλα της πρόσωπα, πέρα από το κυρίαρχο των προσωπικών της δίσκων, μέσα από τις δισκογραφικές συμμετοχές της.
Η είσοδος της Ελεωνόρας Ζουγανέλη στη δισκογραφία, μας πάει στο 1987, αφού, 4χρονη, συμμετείχε στο «Γύρω – γύρω όλοι» του πατέρα της Γιάννη Ζουγανέλη, για να συνεχιστεί, κατά την περίοδο της εφηβείας και της ενηλικίωσής της και με άλλες συμμετοχές σε δίσκους του.
Επίσημη είσοδός της στη δισκογραφία θεωρείται η συμμετοχή της στη «Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου»(2004) του Παρασκευά Καρασούλου, η οποία, εξάλλου, συμπίπτει και με την πρώτη live εμφάνιση της 21χρονης Ελεωνόρας Ζουγανέλη, τη σεζόν 2004-2005, στο πρόγραμμα του Γιώργου Νταλάρα και του Αντώνη Ρέμου στο «ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΕΝΑ».
Στα επόμενα χρόνια, ο ρόλος του Γιώργου Νταλάρα, θα γίνει ουσιαστικός(μέσα από συμμετοχές της σε δισκογραφικές παραγωγές του και ντουέτα μαζί του) για τα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και θα συνεχιστεί ως τις μέρες μας, που, πια, είναι μια από τις δημοφιλέστερες τραγουδίστριες της γενιάς της.
Σαφή ρόλο έπαιξαν, στα πλαίσια των δισκογραφικών συμμετοχών της, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κι ο Φίλιππος Πλιάτσικας.
Ενώ ξεχωριστή θέση, στη δισκογραφία της, κατέχει η συμμετοχή της στο σάουντρακ(μουσική : Μίνως Μάτσας) «ΤΟ ΝΗΣΙ», με το «Είναι η αγάπη».
Παρακάτω, λοιπόν, παρουσιάζονται, οι, μέχρι σήμερα, δισκογραφικές συμμετοχές της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, εστιάζοντας, κατά την προσωπική ματιά μου πάντα, περισσότερο σε κάποια τραγούδια με την παράθεση λινκ τους.
Το σίγουρο είναι, πως, όλα αυτά, τα άλλα δισκογραφικά πρόσωπα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, επικυρώνουν, μα κι εμπλουτίζουν, την ερμηνευτική δεινότητά της, προϊδεάζοντάς μας, για μια πολυδιάστατη δισκογραφική και καλλιτεχνική συνέχεια.   


Οι δισκογραφικές συμμετοχές της Ελεωνόρας Ζουγανέλη

1987/Γιάννης Ζουγανέλης «Γύρω – γύρω όλοι»(τραγούδια από την ομώνυμη εκπομπή)

Η 4χρονη(το 1987) Ελεωνόρα Ζουγανέλη συμμετέχει σε δύο τραγούδια.

1996/ Γιάννης Ζουγανέλης «Παραμυθοτράγουδα»(Ο Γιάννης Ζουγανέλης μελοποιεί Έλληνες ποιητές που έγραψαν για παιδιά)

Η 13χρονη(το 1996) Ελεωνόρα Ζουγανέλη συμμετέχει σε δύο τραγούδια(βλ. παρακάτω). Η ίδια σε συνέντευξή της(το 2008) στο e-orfeas, μας είχε πει γι’ αυτήν την περίοδο και τις παιδικές-εφηβικές αυτές δισκογραφικές συμμετοχές της :
«Οι γονείς μου δούλευαν πολύ εκείνη την περίοδο κι εγώ τη ζούσα, πολύ έντονα, κοντά τους. Τα βράδια ξενυχτούσα μαζί τους και κοιμόμουνα στα καμαρίνια. Βρισκόμουν παντού σε όλα, στις ηχογραφήσεις, στις φωτογραφήσεις, στις πρόβες, στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Όλες οι εικόνες των παιδικών μου χρόνων είναι απ’ το χώρο του τραγουδιού. Ξεκίνησα να πηγαίνω στο “Αχ Μαρία” απ’ την ηλικία των 5 ετών!».


1) «Το καρότο και η αγκινάρα»

στίχοι : Μιχάλης Άνθης

ερμηνεία : Γιάννης Ζουγανέλης – Ελεωνόρα Ζουγανέλη & παιδική χορωδία

2) «Τα παιχνίδια»

στίχοι : Μιχάλης Άνθης

2001/ Γιάννης Ζουγανέλης «PASSAGIO BAR/MYKONOS LOUNGE»

Συμμετοχή(σ’ ένα τραγούδι) της 18χρονης, πλέον, Ελεωνόρας Ζουγανέλη σε έναν(από τους τρεις(3) συνολικά), θα τον έλεγα «μυκονιάτικο», δίσκο του πατέρα της Γιάννη Ζουγανέλη.


2002/ Γιάννης Ζουγανέλης «ANIXI LOUNGE MYKONOS»

Η πιο ουσιαστική, κατά τη γνώμη μου, συμμετοχή της σ’ αυτήν την «μυκονιάτικη τριλογία» του Γιάννη Ζουγανέλη, με δυο τραγούδια στα οποία δίνει τα πρώτα σημάδια της τραγουδιστικής δεινότητάς της.

1) «Άνοιξη»

στίχοι : Γιάννης Ζουγανέλης, ερμηνεύουν : Γιάννης Ζουγανέλης – Ελεωνόρα Ζουγανέλη

2) «Spring is here»

στίχοι : Κατερίνα Δήμα, ερμηνεύουν :Ελεωνόρα Ζουγανέλη - Τ. Σκούρας


2004/ «Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου»

Παρότι είχαν προηγηθεί, όπως είδαμε, διάφορες δισκογραφικές συμμετοχές της, από την παιδική κι εφηβική της ηλικία,  η συμμετοχή της αυτή στη «Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου», θεωρείται, συμβολικά, η είσοδός της στη δισκογραφία. Και, ίσως, δικαιολογημένα, αφενός, λόγω της βαρύτητας της προσπάθειας αυτής του Παρασκευά Καρασούλου κι αφετέρου, λόγω του παράλληλου ξεκινήματός της, με την άλλη μεγάλη γυναικεία φωνή της γενιάς της, την, συνομήλική της, Νατάσσα Μποφίλιου. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι, στο τέλος της ίδιας χρονιάς(2004), έκανε την πρώτη live εμφάνισή της δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα και τον Αντώνη Ρέμο στο «ΑΘΗΝΩΝ ΑΡΕΝΑ». Η ίδια η Ελεωνόρα μας είχε πει στο e-orfeas(βλ. ό.π/2008) :
«Εγώ μόλις είχα τελειώσει τότε τη δραματική σχολή, γιατί σπούδαζα θέατρο, δεν είχα αποφασίσει ακόμα αν θ’ ακολουθήσω το θέατρο ή το τραγούδι. Κι άκουσα για την “Ακρόαση” της “Μικρής Άρκτου”. Ήταν λίγο συγκυριακό το ότι βρέθηκα εκεί. Ήθελα να δοκιμαστώ λίγο, είχα συνηθίσει κι απ’ το θέατρο που περνάγαμε από οντισιόν κι επιτροπές και δε με σόκαρε η ιδέα να του να συγκριθώ και να αγωνιστώ με κάποιους σ’ ένα διαγωνισμό και πήγα. Τελικά, νομίζω, πως μου βγήκε σε καλό. Μου άρεσε σαν προσπάθεια αυτό που γινόταν και, βέβαια, μου άνοιξε και κάποιους δρόμους αυτή η συμμετοχή μου.»  

1) «Μια βροχή»

μουσική : Κώστας Τσίρκας, στίχοι : Γεράσιμος Ευαγγελάτος

2) «Ποιος ξέρει»

μουσική : Μίλτος Σελητσανιώτης, ποίηση : Μαρία Πολυδούρη, ερμηνεία : Ελεωνόρα Ζουγανέλη & Νατάσσα Μποφίλιου

2004/ Γιάννης Τζουανόπουλος «Ότι αγάπησα»

Μια ακόμα δισκογραφική συμμετοχή – μετά την «Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου» - προφανώς σε σχέση με τη συμμετοχή του πατέρα της Γιάννη Ζουγανέλη στη σύνθεση του τραγουδιού.

«Γύρνα κοντά μου»

μουσική : Γιάννης Ζουγανέλης, στίχοι : Γιάννης Τζουανόπουλος

2005/ Γιάννης Ζουγανέλης «Οι τσαμπουνιέρηδες – Μύκονος των θεών και των ανθρώπων»

Η ολοκλήρωση, με τη συμμετοχή σ’ ένα τραγούδι, στην «μυκονιάτικη τριλογία» του Γιάννη Ζουγανέλη(2001, 2002 & 2005).

2006/Εστουδιαντίνα «Δάκρυ στο γυαλί»

Το επόμενο, ουσιαστικό βήμα, της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, μετά την «Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου». Και, πράγματι, δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αλλιώς τη συμμετοχή της σ’ έναν δίσκο παραγωγής του Γιώργου Νταλάρα με την Εστουδιαντίνα. Στο «Δάκρυ στο γυαλί» η Ελεωνόρα Ζουγανέλη ερμηνεύει δυο πολύ όμορφα τραγούδια, αλλά, σίγουρα, καθοριστικό του ρεπερτορίου της, πριν την έναρξη της προσωπικής της δισκογραφίας, υπήρξε το «Όταν πέφτει το βράδυ». Η ίδια μας έχει πει, στη συνέντευξή της(του 2008) στον «ΟΡΦΕΑ» :
«Όντως, άρεσε πολύ αυτό το τραγούδι. Και είναι και το τραγούδι που μ’ έχει καθορίσει ως τώρα. Πραγματικά, ήταν να πάω να πω ένα άλλο τραγούδι, το “Μια του κλέφτη” κι αφού τελείωσα την ηχογράφηση αυτού του τραγουδιού, μου πρότεινε ο Γιώργος (Νταλάρας) να δοκιμάσω και κάτι ακόμα. Εγώ νόμιζα ότι θα κάνω κάποιο φωνητικό, κάτι τέτοιο. Έτσι, με αφέλεια και χωρίς καθόλου άγχος, μπήκα και το είπα το τραγούδι. Μου ήταν αδιανόητο ότι μπορούσα να το πω, γιατί ο τόνος ήταν αλλού, κι όμως το είπα! Κι ήταν πραγματικά σα να εξιστορείς ένα μυστικό κι αυτό να έχει να κάνει με τη νύχτα, με τις μάγισσες κι όλα αυτά που λέει το τραγούδι. Έγινε από τύχη, αλλά, βέβαια, ο Γιώργος (Νταλάρας), όπως αποδείχτηκε, το είχε στο μυαλό του όλο αυτό, το να ερμηνεύσω δηλαδή μ’ αυτό τον τρόπο το τραγούδι. »
Για περισσότερα μπορεί να διαβάσει κάποιος εδώ : Μιχάλης Κουμπιός, Ελεονώρα Ζουγανέλη: Όταν πέφτει το βράδυ.


1) «Όταν πέφτει το βράδυ»

μουσική : Μιχάλης Κουμπιός, στίχοι : Νίκος Σταθόπουλος, ερμηνεία : Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Γιώργος Νταλάρας/β’ φωνές

2) «Μια του κλέφτη»

μουσική – στίχοι : Νάγια Δρακιά, ερμηνεία : Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Γιώργος Νταλάρας/β’ φωνές

2006/ Λαυρέντης Μαχαιρίτσας «Ήρωες με καρμπόν»

Για το πώς προέκυψε αυτή η συμμετοχή, καθώς κι αυτή με τον Πλιάτσικα(2007) μας έχει μιλήσει(βλ. ό.π.) η ίδια η Ελεωνόρα Ζουγανέλη :
«Τον Λαυρέντη τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια, πριν να μπω στη δουλειά. Αλλά και με τους δύο συνεργάστηκα σε ζωντανές εμφανίσεις κι ήρθαμε πιο κοντά, ως καλλιτέχνες και συνάδελφοι πλέον, κι έτσι προέκυψαν αυτές οι δυο συμμετοχές μου. »

«Είπα στους φίλους»

μουσική : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, στίχοι : Πέγκυ Πολίτου, ερμηνεία : Λαυρέντης Μαχαιρίτσας & Ελεωνόρα Ζουγανέλη

2007/ Φίλιππος Πλιάτσικας «ΟΜΝΙΑ» (πλατινένιος/30.000 πωλήσεις)

Η αμέσως επόμενη δισκογραφική συμμετοχής της (μετά τον Μαχαιρίτσα) – λόγω των της συνεργασιών της – με τον Πλιάτσικα.

«Θέλω ακόμα μια βόλτα»

μουσική – στίχοι : Φίλιππος Πλιάτσικας, ερμηνεία : Φίλιππος Πλιάτσικας & Ελεωνόρα Ζουγανέλη

2010/ Φίλιππος Πλιάτσικας «Την αλήθεια να πω»

Τρία χρόνια μετά τη συμμετοχή της στο «ΟΜΝΙΑ»(2007), ξανασυμμετέχει στο «Την αλήθεια να πω» του Πλιάτσικα.

1) «Απ’ το πουθενά»

μουσική : Φίλιππος Πλιάτσικας, στίχοι : Φίλιππος Πλιάτσικας & Βασίλης Καρράς, ερμηνεία : Φίλιππος Πλιάτσικας & Ελεωνόρα Ζουγανέλη στα φωνητικά

2010 / Μίνως Μάτσας «Το νησί» (η μουσική και τα τραγούδια από το ομώνυμο σήριαλ)

Άλλη μια συμμετοχή, μ’ ένα τραγούδι που ήρθε για να μείνει στο ρεπερτόριο, της, δημοφιλούς πλέον, Ελεωνόρας Ζουγανέλη, αλλά και να φωτίσει, με την κατάθεση της ερμηνείας της, την εντεχνολαϊκή πλευρά της και τα πλούσια ηχοχρώματα της φωνής της.

«Είναι η αγάπη»

μουσική : Μίνως Μάτσας, στίχοι : Victoria Hislop\ Μίνως Μάτσας, ερμηνεία : Ελεωνόρα Ζουγανέλη

2011 / Ηλίας Κατσούλης «Φεύγουν τα τραγούδια»

Ακόμα μια συμμετοχή, σε δίσκο παραγωγής του Γιώργου Νταλάρα, αλλά και του Μιχάλη Κουμπιού (στην σειρά του «ΑΞΙΟΥ ΛΟΓΟΥ»), οι οποίοι αποδεικνύονται δυο πρόσωπα που στήριξαν έμπρακτα κι ουσιαστικά την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα!

«Τα πουλιά που ταξιδεύουν»

μουσική : Κώστας Μπραβάκης, στίχοι : Ηλίας Κατσούλης, ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας & Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Georges Moustaki, ο «μέτοικος»
Κείμενο :  Κώστας Πατσαλής

Ο  Georges Moustaki   «έφυγε» πριν λίγες μέρες  για τη γειτονιά των αγγέλων. Ο Γάλλος τραγουδιστής και συνθέτης συνδέθηκε με την ελληνική μουσική και τα τεκτενόμενά της τη δεκαετία του ’70. Βέβαια σ΄αυτό μάλλον θα βοήθησαν και οι ρίζες του μια και οι γονείς του κατάγονταν από την Κέρκυρα, ο ίδιος μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια.
Εκτός από τον ίδιο, τραγούδια του ερμήνευσαν η Πιαφ, η Δαλιδά, η Φρανς Γκαλ, η Μπαρμπαρά και άλλοι διάσημοι τραγουδιστές. Οι μουσικές του διαπνέονταν από λυρισμό κι αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό. Και το ελληνικό κοινό αγκάλιασε τις μελωδίες του. Το 1970 πρωταγωνίστησε με τον Μίκη Θεοδωράκη στην ταινία μικρού μήκους (διάρκειας 20΄) του Ροβήρου Μανθούλη «Είμαστε δυο» («Nous sommes  deux»), στην οποία τραγουδά στα γαλλικά τα τραγούδια που είχε γράψει στη φυλακή ο Μίκης. Το 1972 κυκλοφόρησε ο μεγάλος δίσκος του Γιώργου Νταλάρα με γενικό τίτλο «Ο μέτοικος». Ο τίτλος αυτός είναι παρμένος από τον τίτλο του  πρώτου  τραγουδιού  του δίσκου σε μουσική  Georges Moustaki και σε ελληνικούς στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Και βέβαια το τραγούδι αυτό έκανε μεγάλη επιτυχία και τραγουδιέται ως σήμερα. Μάλιστα στο πρωτοχρονιάτικο  πρόγραμμα (1973) της τότε κρατικής τηλεόρασης ο Νταλάρας τραγούδησε τον «Μέτοικο» του Μoustaki με συνοδεία χορωδίας. Αργότερα , το 1987, ο Νταλάρας συμπεριέλαβε τον «Μέτοικο» σε ζωντανή ηχογράφηση από το θέατρο OLYMPIA του Παρισιού στον δίσκο του «Ζωντανές ηχογραφήσεις». Ο «Μέτοικος» όμως γνώρισε κι άλλες εκτελέσεις όπως αυτή της Μελίνας Μερκούρη στον δίσκο του 1974 «Ζορμπάς». Σ΄αυτό το δίσκο η Μελίνα τραγουδά και τη «Μεσόγειο»  σε στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου που ένα χρόνο πριν είχε κάνει επιτυχία η Βίκυ Μοσχολιού.  Το 1976 στην, ιστορική πια, τηλεοπτική  μουσική εκπομπή του Γιώργου Παπαστεφάνου  «Μουσική βραδιά» ο Georges Moustaki  τραγουδά μαζί με την Αρλέτα , τον Καλογιάννη και τη Βίκυ Μοσχολιού (που εκεί τη συναντά για πρώτη φορά) τραγούδια δικά του αλλά και άλλων όπως του Μάνου Χατζιδάκι. Μάλιστα πρόσφατα , το 2010, κυκλοφόρησε  ένας δίσκος με τίτλο «Demo» με ερμηνεύτρια την Αρλέτα. Τα τραγούδια αυτά τα ετοίμαζε η Αρλέτα να τα κυκλοφορήσει λίγο μετά την πτώση της Χούντας (1974) αλλά για διάφορους λόγους δεν κυκλοφόρησαν τότε. Σ΄αυτόν το δίσκο η Αρλέτα τραγουδά στίχους του Georges Moustaki  και σε μουσική Areski Belkacem  το  «j’ ai vu des Rois Serviles». To 1979 o Αντώνης Καλογιάννης τραγουδά συνθέσεις του Georges Moustaki  σε έναν ολόκληρο δίσκο με τίτλο «Ο Αντώνης Καλογιάννης τραγουδά Moustaki». Τους στίχους των τραγουδιών στα ελληνικά έκανε και πάλι ο Δημήτρης Χριστοδούλου. Εκεί , σ’ αυτόν το δίσκο ο Καλογιάννης τραγουδά με τον δικό του τρόπο τον «Μέτοικο» αλλά και τη «Μεσόγειο», καθώς και άλλα τραγούδια όπως τα «Μοναξιά», «Χορός», «Οι αγάπες περνούν» και άλλα.
Ο Moustaki , λοιπόν, έγραψε τη δική του ιστορία και στην ελληνική μουσική κι αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό ιδιαίτερα και ξεχωριστά όπως ξεχωριστά ήταν και τα τραγούδια του. Τραγούδια μ΄ένα προσωπικό  ύφος και ήθος . Στις 23 Μαΐου 2013 ο Μoustaki πέθανε στη Νίκαια της Γαλλίας σε ηλικία 79 ετών και «σαν σύννεφο απ’ τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό , πήρε παιδί τους δρόμους…» του ουρανού. Καλό του ταξίδι!

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=GA_AXe77T6U}

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=WyOwQSjUpqE}

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=G4TBlPc18SM}

Like Emily: «Οι λέξεις στα τραγούδια μας είναι από μόνες τους αλήθειες»

Κείμενο : Τάσος Π. Καραντής


Σήμερα φιλοξενούμε τους Like Emily. Μια όμορφη μουσική παρέα γεμάτη θετική ενέργεια και όρεξη για δημιουργία. Μια παρέα που αξίζει να γνωρίσετε και να τους δείτε σε μία από τις εμφανίσεις τους.

- Γεια σας παιδιά. κατ' αρχήν θα ήθελα να συστηθείτε στους αναγνώστες
μας από ποιους αποτελούνται οι Like Emily και, φυσικά, το όνομα LIKE EMILY πως προέκυψε;

Οι Like Emily αποτελούνται από τον Παναγιώτη Νταβέλο, ο οποίος γράφει τη μουσική, στίχους, παίζει πλήκτρα, τραγουδάει,  ενορχηστρώνει  και κάνει την μίξη σαν υπεύθυνος παραγωγής του συγκροτήματος, την Έμιλυ Παύλου, που τραγουδάει σαν βασική εκπρόσωπος τους, που επίσης γράφει και στίχους, τον Παναγιώτη Καρανάνο που παίζει κιθάρα, τον Άρη Θεοδωρόπουλο που παίζει τύμπανα και τον Νίκο Κόντο που τραγουδάει και παίζει μπάσο.
Το όνομα του συγκροτήματος, είναι δανεισμένο από τον τίτλο ενός τραγουδιού του βρετανικού συγκροτήματος, από το Coveνtry ‘’Αll about Εve’’ και καλούμε τους αναγνώστες  σας να το ανακαλύψουν κι αυτό.

-Παναγιώτης Νταβέλος λοιπόν και Έμιλυ Παύλου, είστε δύο άνθρωποι οι ποίοι είστε πολλά χρόνια στην σκηνή. Θα μας πείτε πως αποφασίσατε να
ξεκινήσετε τους Like Emily;

Έμιλυ: Οι Like Emily ξεκίνησαν από έρωτα για την πραγματική μουσική, όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου, γι’αυτό και απευθύνθηκα στον Τάκη όταν αποφάσισα να φτιάξω κάτι με καινούριο ήχο, διότι πιστεύω ότι είναι από τους μοναδικούς στην Ελλάδα που γράφει “καθαρή” μουσική.
Τάκης: Μου ήταν δύσκολο έως αδύνατον να αντισταθώ έστω και μετά από πολύχρονη απουσία, στην επαναστρατολόγησή μου σαν καλλιτέχνη, εφόσον ο σκοπός ήταν μεγαλύτερος από την προσωπική μου διάθεση εκείνη την εποχή.
Οι Like Emily μου θυμίζουν τους Blues Brothers, μόνο που το ορφανοτροφείο στην δική μας περίπτωση είναι ψυχιατρείο.

- Θα θέλατε να βάλετε κάποια ταυτότητα στον ήχο του συγκροτήματός;
Alternative, Hard Rock ή κάτι άλλο;

Νομίζουμε ότι οι ταυτότητες δεν παίζουν κάποιο ρόλο. Τις πιο πολλές φορές λένε ψέματα.H Emily π.χ. σαν ηθοποιός, έχει πολλές ταυτότητες, ανάλογα το ρόλο. Δεν είμαστε καν σίγουροι ότι αυτό είναι το πραγματικό της όνομα. Οι Like Emily αυτοαποκαλούνται rock.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κρύβουν την αλήθεια.

- Διαβάσαμε στο βιογραφικό σας ότι ο στίχος σας βγαίνει μέσα από την
ανθρώπινη συμπεριφορά, την αναζήτηση της αυτογνωσίας και την τέχνη. Θα
μας μιλήσετε για αυτό;

Η ελληνική γλώσσα έχει το εξής πλεονέκτημα:  Μπορεί μια λέξη, να περιγράφει εκτός από τις χειροπιαστές και αφηρημένες έννοιες, όπως: συμπεριφορά, αναζήτηση, αλήθεια, τέχνη, αυτογνωσία, πολιτισμός, πολιτική, αλτρουισμός, αλληλεγγύη, παρρησία, εμπάθεια και πολλές άλλες που μπορούμε να δημιουργήσουμε απλά κοιτώντας  μέσα μας. Οπότε οι λέξεις στα τραγούδια μας είναι από μόνες τους αλήθειες που οφείλουμε να καταθέσουμε, γιατί απλά δεν μπορούμε να τις κρατήσουμε μέσα μας.

- Είσαστε ατομικά ο καθένας σας πάρα πολλά χρόνια στην Ροκ μουσική
σκηνή. Πόσο πιστεύετε ότι σας βοηθάει αυτό στο συγκρότημα;

Από τη στιγμή που είμαστε εξοικιωμένοι με το τι είναι rock μουσική, δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε πράγματα που ήδη γνωρίζουμε, άρα μας βοηθάει υπενθυμίζοντάς μας ότι πρέπει να έχουμε ‘’βραχώδη’’ υπομονή και να επιμένουμε στον στόχο μας παίζοντας τους ρόλους μας.

- Το πρώτο CD με τίτλο "ΤΑΞΙΔΕΥΩ" κυκλοφόρησε από δισκογραφική
εταιρεία. Στο δεύτερο CD σας, με τίτλο "ΟΜΟΡΦΟΣ ΕΧΘΡΟΣ", υπάρχει κάποια
δισκογραφική πίσω από αυτό;
Γενικά ποια είναι η γνώμη σας για τις δισκογραφικές εταιρείες;

Δεν υπάρχει ακόμα κάποια εταιρεία να αναλάβει την 2η κυκλοφορία μας και δύσκολο φαίνεται να υπάρξει, γιατί σύμφωνα με τις επαφές που κάναμε τον τελευταίο καιρό με όσες δισκογραφικές έχουν απομείνει, έχουμε συμπεράνει ότι μερικοί: α] παίζουν με τον πόνο των μουσικών και τους εκμεταλλεύονται, β] είναι οι ίδιοι μουσικοί, οπότε αυτό είναι το βασικό τους κίνητρο και γ] οι εταιρείες που έχουν τα μεγάλα κεφάλαια, τα καράβια και τους διάσημους καλλιτέχνες, που ο λόγος ύπαρξής τους, αν και γνωστός σε εμάς, θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο προς έρευνα και ανάλυση για όσους ασχολούνται. Οπότε προσωρινά ή μόνιμα, η εταιρεία των Like Emily είναι το youtube.

- Έμιλυ θα θέλαμε να μας μιλήσεις λίγο για την περιοδεία σου στις
Η.Π.Α. με τις "Βάκχες του Ευριπίδη".

Ήταν διπλή η εμπειρία για μένα, διότι πέρα από το ότι το έργο παίχτηκε σε 23 πολιτείες της Αμερικής οπότε και έκανα ένα ταξίδι ανέφικτο για πολλούς ανθρώπους, έπαιζα και το ρόλο του Θεού Διόνυσου, ο οποίος τυχαίνει να χρειάζεται ιδιαίτερη προσέγγιση από έναν ηθοποιό γιατί είναι δυικός και πολυεπίπεδος, άνδρας και γυναίκα, Δημιουργός και δημιούργημα, ταυτόχρονα, μοιρασμένα. Αυτή λοιπόν η προσπάθεια και η μελέτη του ρόλου και στην συνέχεια του εαυτού μου  σε αυτό το επίπεδο, καθόρισε και τον ρόλο, αλλά και τον μετέπειτα χαρακτήρα μου, ανοίγοντας μου πολλαπλές διαστάσεις του πολύπλοκου ‘’είναι’’  του ανθρώπου. Νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό το έργο, το ρόλο και τα ταξίδια.

- Τι σημαίνει η λέξη "ROCK" για εσάς;

Τάκης: Στα αγγλικά σημαίνει πέτρα, βράχος, νησί, λικνίζομαι. Βέβαια όσον αφορά εμένα,  παραπέμπει και σε: Stein, Einstein,  στις πυραμίδες, στην Ακρόπολη, στον Λυκαβητό, στους Rolling Stones, στο Stonehedge, στον μικρό πρίγκηπα, στον Γιάννη Πετρίδη, στον απόστολο Πέτρο και σε άλλα πραγματικές και φανταστικές έννοιες.
Έμιλυ: Το πέτρινο σπίτι της γιαγιάς μου στο χωριό, τους Γαλάτες με τα μενίρ, το Γολγοθά, τη λίθινη εποχή, τα τρία γουρουνάκια, τους 7 νάνους, τους 3D printers και τον Φίλιππο Θεόφραστο Παράκελσο.
Για τους Like Emily είναι το είδος μουσικής που έχουν διαλέξει να υπηρετούν.

Παναγιώτη ως ο πιο παλιός στην Ελληνική Ροκ σκηνή θέλω να μου πεις
αν πιστεύεις ότι εξελίσσεται ή αν έχει πάρει την κατιούσα.

Με κριτήριο τα όσα ακούω στο ραδιόφωνο και γενικά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σχετικά με το επίπεδο προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, στιχουργικά, μάλλον διχάζουν την κοινή γνώμη [χωρίς βέβαια να υπάρχουν και εξαιρέσεις], και μουσικά, απλώς επιβεβαιώνεται ότι η μουσική παιδεία των Ελλήνων δημιουργών δεν είναι σε υψηλό επίπεδο. Αυτό φαίνεται κι από τις πολλές αποτυχημένες προσπάθειες να βρουν χώρο στα playlists του εξωτερικού. Αυτό βέβαια οφείλεται και στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων της Μεσογείου που κατά το πλείστον λειτουργούν αυθόρμητα και χωρίς προγραμματισμό. Αυτό λοιπόν που βλέπω είναι η αύξηση σε αριθμό αυτών που ασχολούνται αλλά η ποιότητα είναι εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο και τώρα όπως και παλιότερα. Από φιλοσοφία πάντως νομίζω ότι πάμε καλύτερα, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες.


- Η κρίση έχει επηρεάσει εσάς και φυσικά την ποιότητα της δουλειάς
σας; Τις εμφανίσεις σας;

Η παγκόσμια οικονομική κρίση είναι απλώς ένα φαινόμενο της εποχής που ζούμε. Οι «κρίσεις» γενικά, είναι εσωτερικές ερωτήσεις και είναι καλό να γίνονται κάπου - κάπου απ’ όλους μας. Η ποιότητα της δουλειάς ενός καλλιτέχνη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την οικονομία όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος άνθρωπος. Η ποιότητα της δουλειάς του καλλιτέχνη δεν εξαρτάται ούτε αντλείται από τα υλικά που χρησιμοποιεί αλλά από τις δικές του εσωτερικές “καταθέσεις”. Στις εμφανίσεις, μας έχει δημιουργήσει πρόβλημα το γεγονός ότι μερικοί που διοργανώνουν events, έχουν μια άλλη διαφορετική, προσωπική άποψη για την τέχνη και την οικονομία.

Μέσα από την μέχρι πορεία των LIKE EMILY τι είναι αυτό που ξεχωρίσατε;

Είναι πολύ νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα εφ’ όσον βρισκόμαστε ακόμα σε ανοδική πορεία. Όταν θα αρχίσουν οι στόχοι να κατακτούνται τότε θα κοιτάξουμε προς τα κάτω να δούμε που έχουμε φτάσει. Ελπίζουμε αυτό το καλοκαίρι να είναι μεγάλο, φωτεινό και ευεργετικά καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία μας.

Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για την ευκαιρία που μας δίνετε να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να μας γνωρίσουν οι αναγνώστες σας και θα θέλαμε να φυσήξουμε προς τα εκεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας για την Ελλάδα αλλά και όλη την ανθρωπότητα. Στο χέρι μας είναι κάθε λεπτό που περνάει, να μας φέρνει όλο και πιο κοντά σε ένα καλύτερο αύριο, για μας και τα παιδιά μας, αρκεί να μην μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια.

Ευχαριστώ πολύ που ήσασταν μαζί μας, εύχομαι κάθε επιτυχία σε κάθε κίνηση σας και εύχομαι επίσης να έρθουν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα απ’ ότι είναι σήμερα.


https://www.facebook.com/LikeEmily

http://www.myspace.com/likeemilyband


https://twitter.com/likeemilyband


http://www.youtube.com/likeemilyband

Ευδοκία Ράπτη : «Είμαι ερωτευμένη με το ταλέντο του Νίκου Τερζή!»

Κείμενο : Άννα Τσιάλτα
 
 
Μια γυναίκα που μπορεί να πετύχει τα πάντα! Η Ευδοκία Ράπτη ήρθε για να ξεχωρίσει και το κάνει! Σε μια εξαιρετική συνεργασία με τον Νίκο Τερζή κυκλοφορεί το cd της και είναι έτοιμη να κάνει την διαφορά! Μιλάει για όλα, για το πώς ξεκίνησε το τραγούδι, για τις συνεργασίες της, τον έρωτα και τις ανήθικες προτάσεις! Με απόλυτη ειλικρίνεια και σεβασμό μας δίνει το δικό της γερό στίγμα στην δισκογραφία και είναι έτοιμη να κατακτήσει την κορυφή! Απολαύστε την!
 
 

Πως μπήκε στην ζωή σου το τραγούδι;
 
Το τραγούδι δε μπήκε στη ζωή μου με κάποιο ειδικό τρόπο, απλά ήταν η ζωή μου, το βίωμα μου. Μεγάλωσα με έναν πατέρα που πραγματικά το μόνο που μπορώ να πω είναι πως μαζί του ξέχναγες να μιλήσεις και μόνο τραγουδούσες.
 
 
Είσαι πολλά χρόνια στο χώρο και έχεις αποδείξει ότι κάνεις πολλά είδη τραγουδιού ακόμα και Δημοτικό… Πως αισθάνεσαι για αυτό; Και πως πιστεύεις ότι πας παρακάτω;
 
Νιώθω τυχερή που μπορώ να τραγουδήσω πολλά είδη μουσικής. Ως προς το δημοτικό τραγούδι βοήθησαν πολύ οι μουσικές καταβολές μου. Τα υπόλοιπα ήρθαν μέσα από τη προσωπική μου αναζήτηση. Θέλω πάρα πολύ ότι τραγουδάω να είναι πολύ καλά  ερμηνευμένο. Αυτό δεν είναι εύκολο και φυσικά  το κατάφερα μέσα από πολύ μελέτη αλλά πάντα αποφεύγοντας να μιμούμαι τον κάθε καλλιτέχνη που μελετούσα. Πιστεύω ότι κάτι που μπορεί να σε πάει παρακάτω και να σε θυμούνται από την ερμηνεία σου! Αυτό είναι και το πιο βασικό στην δουλειά μας!
 
 
Ετοίμασες μια καινούργια δουλειά με τον Νίκο Τερζή. Πως αισθάνεσαι για αυτό;
 
Τα συναισθήματα μου είναι πολλά. Είμαι χαρούμενη, ενθουσιασμένη και συγκινημένη!  Δεν ξέρω ποιο από όλα αυτά να βάλω πρώτο. Μπαίνω στο στούντιο και ξεχνάω το χρόνο. Η πρόκληση του να τραγουδήσω τόσο διαφορετικά μουσικά είδη σε ένα album ήταν τεράστια. Στόχος ήταν μέσα από αυτό να παρασύρουμε τον ακροατή να ταξιδέψει πολυδιάστατα... Μετά από ένα χρόνο προετοιμασίας  ο στόχος επιτεύχθηκε! Ελπίζω να αγαπηθεί από τους ακροατές όσο αγαπήθηκε από τους δημιουργούς του! Είναι το " παιδάκι " μου και νιώθω πολύ  υπερήφανη γι’ αυτό!
 
Πως αισθάνεσαι που ο Νίκος Τερζής σου έδωσε τραγούδια; Ένας άνθρωπος που έκανε τόσες επιτυχίες, τώρα είναι δίπλα σου και σε στηρίζει;
 
Με τον Νίκο Τερζή είμαι ερωτευμένη με το ταλέντο του! Αυτό του είπα μόλις τον είδα!(γέλια πολλά). Συστηθήκαμε, ανταλλάξαμε δυο κουβέντες και ήταν λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Όταν του περιέγραψα τι ήταν αυτό που φανταζόμουν μουσικά,  με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο στούντιο. Άνοιξε ένα αρχείο στον υπολογιστή του και μου λέει "άκου"!  Άκουγα για πρώτη φορά όλα αυτά που είχα φανταστεί και όλα αυτά που ονειρευόμουν. Τον ευχαριστώ που με εμπιστεύτηκε! Από κει και πέρα οι νότες έγιναν ήχος και ο ήχος πήρε το όνομα EPONYMOUS! Το μόνο κομμάτι που δεν είναι του Νίκου είναι το "Δε σ’ αλλάζω" και γι’ αυτό ευχαριστώ τον Ηλία Κουτσουλιέρη για την εμπιστοσύνη του όπως και τη Ξένια Γκάρτζου που έγραψε τους στίχους σε αυτό το κομμάτι και στα τέσσερα αγγλόφωνα κομμάτια του άλμπουμ .
Μεγάλη μου τιμή επίσης είναι για τον Κο Πάνο Φαλάρα που  μου έδωσε την ευκαιρία  μέσα από τους στίχους στο κομμάτι "Απόδραση κρυφή" να το ερμηνεύσω. Τους ευχαριστώ όλους πολύ γιατί με αυτό τον τρόπο κάνω το όνειρο μου αληθινό!
 
Τι ετοιμάζεις τώρα και που σε συναντάμε;
 
Ετοιμαζόμαστε φυσικά για τις πρώτες μας ζωντανές μουσικές εξορμήσεις! Προσπαθούμε να κάνουμε ότι πιο ξεχωριστό μπορούμε για να μας αγαπήσει ο κόσμος γιατί είμαστε αληθινοί. Μουσικές παραστάσεις λοιπόν που έρχονται πολύ σύντομα!
 
 
Μια τραγουδίστρια πιστεύεις ότι μπορεί να ανέβει με την αξία της; Εσύ θα έκανες τα πάντα για αυτό;
 
Φυσικά και το πιστεύω ! Όπως πιστεύω ότι όσοι ανεβαίνουν χωρίς αξία έχουν σίγουρα κάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να το πετύχουν. Εγώ, ναι, έκανα, θα κάνω και θα συνεχίσω να κάνω τα πάντα για τη δουλειά μου, μέχρι εκεί που δε προσβάλω τον εαυτό μου την οικογένεια μου και κυρίως τη μουσική! Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους.
 
 Έχεις βρεθεί ποτέ σε δύσκολη θέση, στο κομμάτι της δουλειά σου κάνοντας σου κάποιος μια ανήθικη πρόταση;
 
Μου αρέσει να μου κάνουν ανήθικες προτάσεις γιατί μου δίνετε η ευκαιρία να βρίσω χωρίς να ντρέπομαι! Είναι ένας τρόπος κι αυτός για να αντιμετωπίζεις τα πράγματα!
 

 
Είχες σκεφτεί να πήγαινες σε κάποιο τάλεντ σόου τότε που ήταν στην πάνω τους;
 
Δε το είχα σκεφτεί ποτέ! Μέχρι που το σκέφτηκαν εκείνοι για μένα και μέσα από ένα γνωστό μουσικό ζήτησαν λέει "καλή τραγουδίστρια για να τη προωθήσουν". Πήγα τελικά αλλά δεν ήμουν αρκετά καλή, όπως φάνηκε αφού ούτε τον εθνικό ύμνο δεν με άφησαν να τραγουδήσω.(γέλια πολλά)! Είχαν άλλα άτομα μάλλον καλύτερα από εμένα για να προωθήσουν! Θα τους κάνω δώρο το cd μου σύντομα μήπως με περάσουν στην επόμενη φάση! Κάπως έτσι ίσως να με προσέξουν…
 
 
Τι πιστεύεις  ότι χρειάζεται κάποιος σήμερα για να ανέβει στην καριέρα του; Εσύ θα το κάνεις;
 
Θέλει αφοσίωση αισιοδοξία και φυσικά τύχη για να πετύχεις τους σωστούς συνεργάτες τη στιγμή που τους χρειάζεσαι. Για μένα όλα είναι θέμα ομάδας, και κυρίως ανθρώπων που είναι δίπλα σου και ξέρουν να σε προστατέψουν από διάφορες κακοτοπιές! Έχω λοιπόν την κατάλληλη ομάδα και είμαι έτοιμη για το δυνατό μου ξεκίνημα!  
 
Τι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι τόσο αισιόδοξη;
 
Πάντα ήμουν αντιδραστική σε ότι μου επέβαλαν να κάνω. Τελευταία είναι της μόδας η κατάθλιψη... Ε όχι, εγώ απολαμβάνω τη διαδρομή στο ταξίδι με αισιοδοξία για το κάθε λεπτό που αναπνέω! Δεν θα αφήσω κανέναν να με ρίξει στην κατάθλιψη… η ζωή είναι πολύ ωραία!

Οικονομική κρίση; Σε έχει επηρεάσει στην δουλειά σου; Πως το αντιμετωπίζεις εσύ όλο αυτό; Πως καταφέρνεις να ζεις;
 
Μάλλον αυτοί που ευθύνονται για την πολιτικό - οικονομική εξέλιξη των γεγονότων ξέχασαν ότι υπάρχουν λεξικά για την εκμάθηση των εννοιών, δε χρειαζόταν να βιώνουμε τις έννοιες των λέξεων στη ζωή μας. Το πρόβλημα της κρίσης υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα πόσο μάλλον στη δική μου δουλειά που θεωρείτε είδος πολυτελείας! Από την άλλη όλα είναι σχετικά, με όσα έχεις με τόσα περνάς. Προς το παρόν αυτό κάνω εγώ!
 
 
Ποια είναι τα όνειρα σου; Ονειρεύεσαι;
 
Μου αρέσει να ονειρεύομαι! Εκτός από τα μουσικά μου όνειρα μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, θέλω να ονειρεύομαι ότι θα πραγματοποιήσω όσα περισσότερα μπορώ στους πιο σπάνιους προορισμούς που έχει η ζωή μου!
 

Κάνε μου μια ευχή για να κλείσουμε όμορφα και θετικά την συνέντευξη μας.
 
Σε αυτό το album ενώσαμε τις τρέλες μας με το Νίκο! Όμως είχαμε δίπλα μας συνεργάτες που βοήθησαν να αναδείξουμε αυτή τη τρέλα... Ευχαριστώ πολύ λοιπόν το στούντιο sofita την fm records την inside out για τη διαδικτυακή υποστήριξη,  το σκηνοθέτη Αντώνη Σωτηρόπουλο, τον ταλαντούχο φωτογράφο Παναγιώτη Κάτσο, τον σχεδιαστή Κωνσταντίνο Μιτροβγένη  για την απίστευτη επιλογή στα ρούχα, τον Παντελή Τουτουτζή και τον Αντώνη Παπασταύρου για την υπεροχή δουλειά τους στο make up, τον Ρενο Πολίτη για  τα τρελά  hair disine και τη θετική του ενέργεια. Ελπίζω το project EPONYMOUS by Nicos Terzis EVDOKIA RAPTI  να αγαπηθεί με την ίδια ένταση που το κάναμε κι εμείς! Αυτή την ευχή κάνω έχοντας μαζί μου όλη τη θετική ενέργεια του κόσμου που με αγαπά και με στηρίζει!  
 

Ιωάννα Σεβοπούλου : «Όταν είσαι δυναμικός μπορείς και διαχειρίζεσαι τις δύσκολες καταστάσεις»

Κείμενο : Τάσος Π. Καραντής


Σήμερα φιλοξενούμε στο e-orfeas μια εκπληκτική καλλιτέχνιδα. Με ένα πλούσιο βιογραφικό και μια επιτυχημένη πορεία (όπως την επέλεξε η ίδια). Η Ιωάννα Σεβοπούλου δεν είναι απλά μια καλλιτέχνης, είναι και μια δυναμική γυναίκα που ξέρει τι θέλει και ξέρει που βαδίζει. Μας παρουσίασε αυτές τις μέρες νέα τραγούδια και μας υπόσχεται πολλές εκπλήξεις στο άμεσο μέλλον.

Ιωάννα σε καλωσορίζουμε στο e-orfeas. Ξεκινώντας θέλω να μας πείς λίγα λόγια για σένα. Από πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το τραγούδι;

Το τραγούδι στα παιδικά μου χρόνια ήταν χόμπυ, μου έλεγαν ότι έχω καλό μουσικό αυτί. Τραγουδούσα ερασιτεχνικά σε διάφορες σχολικές εκδηλώσεις και ασχολήθηκα επαγγελματικά όταν ήμουν πλέον είκοσι χρονών. Αφού τελείωσα τρεις ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά) και Ναυτιλιακά στο BCA College, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη μεγάλη μου αγάπη, το τραγούδι. Ξεκίνησα μαθήματα φωνητικής με τη Julie Massino και θεωρία μουσικής.

Από την αρχή πίστευες ότι είναι το επάγγελμα που θα ακολουθήσεις;

Όχι, οι συνθήκες με βοήθησαν, γιατί στη πρώτη οντισιόν που πήγα με πήραν αμέσως και η μία δουλειά διαδέχτηκε την άλλη με ευκολία και η κατάσταση με οδήγησε εκεί.

Είσαι πολύ δυναμικός άνθρωπος, αυτό είναι πάντα καλό ή και κακό;

Μόνο καλό μπορεί να είναι, γιατί όταν είναι κάποιος δυναμικός σημαίνει ότι μπορεί να διαχειρίζεται και δύσκολες καταστάσεις.

Μέσα από την μέχρι στιγμής πορεία σου είσαι ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα;

Είμαι ευχαριστημένη και δεν είμαι, με την έννοια ότι σίγουρα κοιτάζοντας πίσω, παντα κάτι καλύτερο μπορούσες να κάνεις. Απλά όταν δεν έχεις τη πείρα, σίγουρα κάνεις λάθη και χάνεις ευκαιρίες, αλλά αυτά είναι ούτως ή άλλως στο παιχνίδι της ζωής.

Η Μουσική σκηνή είναι ένας χώρος όχι τόσο εύκολος για να πετύχεις το στόχο σου. Εσύ τι πιστεύεις γι αυτό;

Πιστεύω ότι όταν κάποιος είναι καλός στη δουλειά του και εργατικός κάποια στιγμή δικαιώνεται.

Θέλω να μας πεις λίγα λόγια για την μέχρι στιγμής δισκογραφία σου.

Έχω στο ενεργητικό μου δύο albums και δύο cd singles. Έχω συνεργαστεί με τις δισκογραφικές UNIVERSAL και Impact music. Τα τραγούδια μου έχουν γράψει οι στιχουργοί Πάνος Φαλάρας, Βίκυ Γεροθόδωρου και η αδερφή μου Χαρά Σεβοπούλου,  στην οποία χρωστάω τη μεγάλη επιτυχία της μπαλάντας "Πριν μου πεις λοιπόν λυπάσαι", που είναι σε μουσική και παραγωγή Joey Balin. Επίσης, έχω συνεργαστεί με τους συνθέτες Κώστα Μηλιωτάκη, Αντρέα Γιατράκο, Εκείνος και Εκείνος, καθώς και με τον Γρηγόρη Πετράκο.

Κυκλοφορείς αυτές τις μέρες νέα τραγούδια, ποιοι επιμελούνται και τι άλλο να περιμένουμε από σένα.

Το τραγούδι που κυκλοφορεί και έχει μέσα σε ένα μήνα πάνω από 50.000 views στο youtube, λέγεται "Από συνήθεια" και είναι σε σύνθεση Λεωνίδα Φαμέλη και στίχους Δημήτρη Συρόπουλου. Είναι ενα mainstream ελαφρολαϊκό χασάπικο, που συνδυάζει καλό στίχο, μουσική και εμπορικότητα. Τα υπόλοιπα τραγούδια μου ακόμα δουλεύονται.

Από ότι γνωρίζω εμφανίζεσαι σε διάφορους χώρους με μεγάλη επιτυχία, πες μας για το ρεπερτόριο σου και με ποιους συνεργάζεσαι.

Αυτή τη στιγμή είναι επιλογή μου να εμφανίζομαι μόνη μου σε μικρούς χώρους και να «χτίζω» το κοινό μου. Μαζί με το μαέστρο μου, Λεωνίδα Φαμέλη, έχουμε φτιάξει ένα τρίωρο πρόγραμμα που ξεκινάει με ξένο ρεπερτόριο στις τρεις γλώσσες που γνωρίζω (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά), ποπ ελληνικά, ελαφρολαϊκά και κλασσικά παλιά λαϊκά. Μπορώ να πω ότι καλύπτω μια μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.

Θα ήθελες να συνεργαστείς με κάποιο μεγάλο όνομα; Είναι κάποιος  καλλιτέχνης που θαυμάζεις πιο πολύ;

Έχω συνεργαστεί με πολλά ονόματα και από αυτούς μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω την Άννα Βίσση και το Γιάννη Πάριο.

Αν κάποια στιγμή έπρεπε να αλλάξεις επάγγελμα τι θα ήθελες άλλο να κάνεις;

Δύσκολη ερώτηση... Σίγουρα με ψυχολογία, αυτογνωσία και αυτοβελτίωση. Είναι κάτι που διαβάζω στον ελεύθερό μου χρόνο και έχω υιοθετήσει στην ζωή μου.

Τελειώνοντας θα ήθελα να μας πεις που μπορούμε να σε απολαύσουμε live και ποιο είναι το καλοκαιρινό σου πρόγραμμα.

Μόλις τελείωσα της εμφανίσεις μου σε χώρους στα Β.Προάστεια. Της το παρόν, θα ασχοληθώ με τη προώθηση του τραγουδιού μου και γενικότερα της δουλειάς μου και σίγουρα θα κλείσω κάποιες εμφανίσεις εντός και εκτός Αττικής.

Σ’ ευχαριστούμε που ήσουνα μαζί μας, πραγματικά εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έχεις επιτυχία σε κάθε σου βήμα. Σίγουρα θα τα ξαναπούμε. Να είσαι καλά.

ΑΠΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ - VIDEO
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=qnSf9RBjNac}

OFFICIAL PAGE
http://www.facebook.com/IoannaSebopoulou

Gregory Style: "Πάντα βρίσκω ένα τρόπο να επιβιώνω στο τέλος"

Κείμενο: Νικολέτα Περάκη

Ο Gregory Style, ή κοινώς Γρηγόρης Κρανταϊδης, συστήθηκε στον "Ορφέα" το περασμένο καλοκαίρι με το πρώτο του τραγούδι "Princess" σε swing - jazz ύφος, το οποίο αγαπήθηκε πολύ και είχε αρκετή επιτυχία, εγχώρια αλλά και εκτός Ελλάδος! Ο Γρηγόρης είναι ένας καλλιτέχνης με πολύ μεγάλο ταλέντο, μια ευαίσθητη ψυχή χαμηλών τόνων, που όμως κρύβει βαθιά μέσα στην ψυχή του μεγάλη ένταση, πονεμένα συναισθήματα, από τα οποία προσπαθεί να εξιλεωθεί δημιουργώντας μουσική και στίχους. Έπειτα από έναν χρόνο λοιπόν, κυκλοφορεί μέσω της XRC Records της Αμερικής, το νέο του τραγούδι με τίτλο "Enemy List". Η "λίστα των εχθρών του" είναι γραμμένη από τον ίδιο στιχουργικά και μουσικά από τον Ισπανόφωνο, πολύ καλό του φίλο και συνεργάτη του, Liviu Lungu. Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι, στο οποίο ο Gregory Style απαριθμεί τους μέχρι τώρα εχθρούς της ζωής του, οι οποίοι είναι άνθρωποι και καταστάσεις που τον έκαναν να δυσφορήσει. Αντίβαρο της βαριάς στιχουργικής ατμόσφαιρας είναι το ρεφρέν του τραγουδιού, το οποίο μεταφέρει ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω. Ο Γρηγόρης, σε αρκετά εξομολογητική διάθεση, μας αναφέρει τα θέματα που θίγει και έζησε, όπως ο σχολικός εκφοβισμός, η απειρία της νιότης του και οι πρώτοι πλατωνικοί έρωτες. Το πώς τον στιγμάτισαν όλα αυτά, και ποιά λύση βρήκε για να επιβιώσει, θα τη διαβάσετε παρακάτω...

Το νέο σου τραγούδι ονομάζεται "ENEMY LIST". Πώς προέκυψε η συνεργασία για αυτο το τραγούδι;

Το καινούργιο μου τραγούδι λέγεται "Enemy List",  η λίστα των εχθρών μου δηλαδή, με μεταφορική έννοια. Η ερώτηση όμως αφορά το πώς προέκυψε η συνεργασία, οπότε δε θα σου εξηγήσω ακόμα τους αινιγματικούς στίχους του τραγουδιού, για τους οποίους όλοι αναρωτιούνται και με ρωτούν πώς προέκυψαν. Θα σου πω ότι πάλι το ιντερνέτ έκανε το θαύμα του! Είχα τη μεγάλη τύχη να γνωριστώ με ένα νέο παιδί που ζει στην Ισπανία, τον Liviu Lungu, ο οποίος ασχολείται συστηματικά με την ηλεκτρονική μουσική. Φτιάχνει συνεχώς μελωδίες δικές του στον υπολογιστή, με προγράμματα όπως το cubase κλπ. Με βρήκε επειδή του άρεσε το πρώτο μου single, το "Princess”! Μου έγραψε ένα θετικό σχόλιο, γίναμε φίλοι στο facebook, μετά μου έδειξα τη δουλειά του και αρχίσαμε συζητήσεις για πιθανή συνεργασία. Όταν μου έστειλε τη μελωδία του “enemy list” για να την ακούσω, μαγεύτηκα! Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα, γιατί εμένα η ηλεκτρονική μουσική γενικά δεν είναι το "φόρτε" μου να σας πω την αλήθεια, και ούτε σχεδίαζα ποτέ να ακουμπήσω αυτό το είδος μουσικής γιατί από πάντα έχω αδυναμία στα φυσικά όργανα. Όμως αυτό το κομμάτι το ερωτεύτηκα αμέσως! Κι έτσι προχωρήσαμε. Έγραψα τους στίχους, συνέθεσα τη μουσική των στίχων, το ηχογράφησα και το βγάλαμε αισίως.

Οι στίχοι του κομματιού, όπως έχεις αναφέρει, είναι αυτοβιογραφικοί.
Θες να μας πεις τι ακριβώς περιγράφεις στο κομμάτι σου;

Ωραία, ήρθαμε και στην αγαπημένη μου ερώτηση, για τους στίχους. Νιώθω τεράστιο συναισθηματικό δέσιμο με αυτό το τραγούδι, γιατί είναι τόσο προσωπική υπόθεση, τόσο αληθινό... Συνήθως τα τραγούδια αφηγούνται μια φανταστική ιστορία. Όταν όμως η ιστορία που αφηγείσαι είναι η δική σου, τότε νιώθεις ένα δέος και μια ανατριχίλα πρωτόγνωρη! Περιγράφω τη ζωή μου, λοιπόν, σε τρεις φάσεις... Σχολική ηλικία, τα δύσκολα εφηβικά μου χρόνια, όπου βίωσα έντονο “bullying” από κάποιο συμμαθητή μου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα! Το "bullying” είναι η παρενόχληση που βιώνει κάποιος "αδύναμος" μαθητής στο σχολείο από κάποιον "ισχυρότερο", και το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί πιστεύω ότι κάποιος που είναι πραγματικά ισχυρός δεν έχει ανάγκη να μειώσει το συνάνθρωπό του για να νιώσει ισχυρός. Οπότε μειώνοντάς τον, καλύπτει τις δικές του ενδόμυχες ανασφάλειες. Αυτή η παρενόχληση, μπορεί να έχει μορφή και σωματικής βίας, αλλά περισσότερο ψυχολογικής βίας, με κοροϊδίες, χλευασμούς και πειράγματα… Οι αφορμές; Συνήθως εξωτερικά χαρακτηριστικά του ατόμου, όπως παραπανίσια κιλά, γυαλιά, φακίδες κλπ. Μιλάω, λοιπόν, για τις συνέπειες του bullying στην ψυχολογία του ατόμου. όταν μετά φτάνεις στα 18, με κατακεραυνωμένη την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή σου, κάνεις λάθος και στην επιλογή του επαγγέλματος... Μη πιστεύοντας στον εαυτό σου, δεν ακολουθείς αυτό στο οποίο έχεις ταλέντο, αλλά ξεγελιέσαι από την οικονομική σιγουριά και διαλέγεις κάποιο επάγγελμα που δε σου ταιριάζει, μόνο και μόνο με κριτήριο τη σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση! Και το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες στην ελληνική κοινωνία και το θεωρώ "μάστιγα" προσωπικά. Γιατί δεν αργεί να έρθει η απογοήτευση, τα πρώτα ψυχολογικά προβλήματα και φυσικά ο καιρός όπου θα παρατήσεις το λάθος επάγγελμα που διάλεξες!

Ο σχολικός εκφοβισμός, που θεωρείται στις μέρες μας μια κοινωνική μάστιγα, είναι το πρώτο θέμα που διαβάζουμε στο στίχο σου. Πώς βίωσες εσύ αυτή την περίοδο της ζωής σου; Πώς σε επηρέασε για τη μετέπειτα ζωή σου;

Ο σχολικός εκφοβισμός, ή αλλιώς "bullying" στα αγγλικά, είναι κοινωνική μάστιγα, πολύ σωστά το έθεσες, και θεωρώ ότι θα πρέπει να σκύψουμε πάνω από αυτό το πρόβλημα και να υποστηρίξουμε ηθικά, ψυχολογικά αλλά και έμπρακτα τους μαθητές που το βιώνουν. Να το δούμε λίγο πιο σοβαρά όμως. Γιατί εκείνη τη στιγμή ο μαθητής που το βιώνει νιώθει ανυπεράσπιστος, αδύναμος κι ανήμπορος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Εγώ προσωπικά είχα έναν σχολικό "εχθρό", ο οποίος μου ασκούσε σχολικό εκφοβισμό για τρία χρόνια περίπου όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, λόγω της μοναχικότητάς μου και της έλλειψης των μεγάλων παρεών. Γιατί πάντα είχα στο σχολείο έναν ή δυο καλούς φίλους, κι αυτοί δεν ανήκαν στους "κοινωνικούς" ή "δημοφιλείς" του σχολείου, αλλά ήταν άτομα χαμηλών τόνων, σαν κι εμένα!
Δεν ήμουν άτομο που μπορούσα να παίξω ξύλο, ήμουν ένα πολύ ευαίσθητο παιδί, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνει ο εχθρός μου την έλλειψη αντιδράσεων ως αδυναμία μου και να συνεχίζει το ίδιο και το ίδιο "βιολί" μέχρι ν' αποφοιτήσουμε από το γυμνάσιο. Ένιωθα πίεση ψυχολογική, στεναχώρια, στρες, δεν ήθελα να πάω σχολείο. Προσπαθούσα συνεχώς να τον αποφεύγω στα διαλείμματα. Στις μαθητικές συγκεντρώσεις συνεχώς είχα το νου μου μήπως και πει κάτι και με ρεζιλέψει ξανά μπροστά σε όλους... Ένα συνεχές στρες σχολικό, το οποίο ασκεί αφόρητη πίεση στον μαθητή! Και δεν είχα κανέναν να με στηρίξει και να με βοηθήσει! Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται ένας ψυχολόγος στα σχολεία, ο οποίος με αγάπη να κάνει τα παιδιά να του ανοίγονται και να βγάζουν τα βάρη από μέσα τους! Νομίζω ότι ναι, με επηρέασε αρκετά... Είχα και έχω πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση σε πολλές περιστάσεις στη ζωή μου, κάτι το οποίο μέχρι σήμερα παλεύω. Όμως απ' την άλλη, μου έμαθε αυτή η κατάσταση να είμαι μαχητής και να βρίσκω πάντα ένα τρόπο να επιβιώνω στο τέλος, οπότε ίσως με έχει κάνει πιο δυνατό.

Aκόμα ένα θέμα που θίγεται στο κομμάτι σου, είναι ο πλατωνικός έρωτας. Έζησες πολλούς τέτοιους έρωτες στη ζωή σου; Ή ήταν ο ένας που σε στιγμάτισε;

Στο τρίτο στιχάκι αγγίζω και αυτό το θέμα. Το οποίο θεωρώ ότι σχετίζεται με τα δύο προηγούμενα, γιατί... όταν γενικά έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση σαν άτομο, αυτό θα σου βγει οπωσδήποτε και στους έρωτές σου, στους πρώτους τουλάχιστον. Γιατί θα θεωρείς πάντα τα άτομα τα οποία ερωτεύεσαι, πολύ ανώτερα από εσένα! Οπότε δε θα περνάς στον άλλον το θαυμασμό που πρέπει να νιώσει για σένα για να σ' ερωτευτεί κι αυτός! Είναι γεγονός παιδιά, αν δεν αγαπάμε και δε θαυμάζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, δε θα μας αγαπήσει και δε θα μας θαυμάσει ποτέ ο άλλος! Τον έρωτα τον εμπνέουμε εμείς στον άλλον με την αύρα μας. Αν αυτή η αύρα λοιπόν περικλείεται από μια ηττοπάθεια, τότε το πιθανότερο είναι να μη μας θαυμάσει ο απέναντί μας! Οι δικοί μου πλατωνικοί έρωτες ήταν πολλοί στα πρώτα μου χρόνια ως ενήλικας. Και κάθε φορά πονούσε λιγότερο από την προηγούμενη, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι πρέπει να πάψω να ερωτεύομαι, γιατί ερωτεύομαι λάθος, και πρέπει να ξαναρυθμίσω το κοντέρ αλλιώς. Μόλις το κατάλαβα αυτό, βίωσα επιτέλους τον πρώτο μεγάλο αμοιβαίο έρωτα στη ζωή μου και ένιωσα το μεγαλείο αυτού του συναισθήματος. Όχι μόνο να αγαπάς, αλλά να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Να δίνεις πολλά και να παίρνεις και πίσω πολλά. Αυτό έχει την ανεκτίμητή του αξία!

Ποιο μήνυμα θες να ''περάσεις'' στον κόσμο μέσα από το ρεφρέν του τραγουδιού σου;

Στο ρεφρέν του τραγουδιού δίνεται η λύτρωση απ' όλα αυτά τα κάπως βαριά θέματα που θίγω στα κουπλέ. Ένα αισιόδοξο μήνυμα, ένα μήνυμα υποστηρικτικό και ενθαρρυντικό προς όλους τους ανθρώπους που θα ταυτιστούν με όσα βίωσα και εγώ. Παιδιά, πιστέψτε ότι αξίζετε! Αξίζετε τύχη, αγάπη, επαγγελματική επιτυχία! Όλα τα καλά του κόσμου! Μόνο πιστέψτε το και θα σας συμβεί ! Κι αν ακόμα δε βρήκατε στη ζωή σας την αγάπη που θα σας αγγίξει και θα σας κάνει να ριγήσετε από ευτυχία, είναι στο δρόμο της και θα έρθει! Να μην χάνει ποτέ ο κόσμος την αισιοδοξία του, την ελπίδα του, την πίστη στο Θεό! Γιατί ο Θεός έχει αγάπη για όλους, και σίγουρα, αργά ή γρήγορα, κάποια στιγμή θα τη δώσει σε όλους ανεξαιρέτως με απόλυτη ισότητα και δικαιοσύνη!

Πώς ήταν η σεζόν που πέρασε για εσένα επαγγελματικά;

Η περασμένη σεζόν στιγματίστηκε με τις σταθερές μου εμφανίσεις κάθε Παρασκευή και Σάββατο στον "Κούβελο" στο Κουκάκι, το piano-restaurant όπου εμφανιζόμουν για τρίτη χρονιά φέτος! Ταυτόχρονα έκανα διάφορα lives σε μικρούς ζεστούς χώρους στο κέντρο της Αθήνας, όπως το Art Cafe "Τυφλόμυγα", στη "Μαρμίτα" και στη "Μπιέλα", όπως και στον πολυτελή χώρο "Αίγλη" Ζαππείου, όπου έπαιξα πιάνo και τραγούδησα σε γάμους και λοιπές εκδηλώσεις. Φέτος το Πάσχα είχα την τύχη να εργαστώ σε ένα πολύ όμορφο μπαράκι στη χώρα της Νάξου, στο "μπαράκι της Έλλης", όπου έκανα 6 πολύ πετυχημένα lives! Εμφανίστηκα σε αρκετούς ραδιοφωνικούς FM και ιντερνετικούς σταθμούς και ετοίμασα το νέο μου τραγούδι , το "enemy list". Μεγάλη επιτυχία για μένα το ότι περάστηκε το πρώτο μου single "Princess" το μήνα Φεβρουάριο, στα itunes της Vodafone, και θέλω να ευχαριστήσω πολύ την εταιρεία Vodafone γι' αυτό!

Ποια είναι τα επόμενα μουσικά σου σχέδια;

Για το καλοκαίρι σχεδιάζω κάποιες εμφανίσεις στη Βόρειο Ελλάδα, μιας και η "έδρα" μου για το καλοκαίρι θα είναι η πόλη μου, η Δράμα! Ήδη κάνω συζητήσεις για εμφανίσεις μου σε ραδιοφωνικούς τοπικούς σταθμούς. Επίσης, ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες και η διαδικασία εγγραφής των 12 τραγουδιών του πρώτου μου προσωπικού δίσκου, για τον οποίο δε μπορώ να σας δώσω ακόμα περισσότερα στοιχεία, αλλά σύντομα θα σας ενημερώσω. Πρόκειται όμως για μια δουλειά που την έχω λατρέψει. Πρόκειται για 10 δικά μου τραγούδια σε στίχους και μουσική, και δύο τραγούδια σε στίχους Νικολέτας Περάκη και μουσικής δικής μου. Τα τραγούδια αυτά θα κυκλοφορήσουν σε κάποια χώρα του εξωτερικού! Το ύφος του δίσκου κυμαίνεται από μπαλάντες με πιάνο μέχρι και swing, rock n' roll, jazz και pop κομμάτια!

Και μια ερώτηση για το τέλος, σχετικά με τον πρόσφατο διαγωνισμό της Eurovision. Οι φήμες που κυκλοφορούν σε θέλουν ως υποψήφιο για την επόμενη ή κάποια από τις επόμενες χρονιές της Eurovision. Ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτό το θεσμό;

Όσον αφορά το διαγωνισμό της Eurovision, πρέπει να πω ότι τον παρακολουθώ φανατικά από μικρό παιδί με όλη την οικογένειά μου και θα επιθυμούσα "με χίλια" να συμμετάσχω κι εγώ! Είναι ένας υπέροχος θεσμός, ένα πολυπολιτισμικό μιξ, το οποίο έχει και εκπαιδευτικό χαρακτήρα! Έχει όμως κι ένα θεμιτό ανταγωνισμό, ο οποίος παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον! Αν διάλεγα ένα κομμάτι για τη Eurovision, σίγουρα αυτό θα ήταν ένα ρυθμικό, χορευτικό και ξεσηκωτικό κομμάτι, με στοιχεία ελληνικής μουσικής κουλτούρας, γιατί έχω μια αδυναμία στο πιο έθνικ κομμάτια του διαγωνισμού. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπέροχη συνέντευξη! Θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα!

Ακούστε το νέο τραγούδι του Gregory Style με τίτλο "Enemy List" εδώ

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=gI2p7qBqbIg}

Αρκετό ενδιαφέρον έχουν και οι αυτο-βιογραφικοί στίχοι του καλλιτέχνη, τους οποίους μεταφράσαμε και σας τους παραθέτουμε εδώ για να διαβάσετε κι εσείς και να διαπιστώσετε το βαθύ τους και ώριμο νόημα, παρά το νεαρό της ηλικίας του Gregory Style
"Λίστα Εχθρών"
Στίχοι : Gregory Style

Αυτή είναι η λίστα των εχθρών μου
Αυτοί οι άνθρωποι που γνώρισα
που μίσησα κι αγάπησα

Ο πρώτος εχθρός μου στο σχολείο
ήταν τρομαχτικός.
Κρυβόμουν στον κόσμο μου
για να τον αποφύγω
με παρενοχλούσε όποτε ήθελες
χωρίς καμιά αιτία
Καταπιεσμένα Αισθήματα
κι ένας φόβος που παντρεύτηκα

Καθώς τα χρόνια περνούσαν
έμαθα να επιβιώνω
χωρίς να επιτρέπω σε κανέναν
να με πειράζει

Πίστεψε ότι αξίζεις την καλύτερη τύχη
Αξίζεις την καλύτερη αγάπη
Φύγε μακριά από το σκοτάδι

Ο επόμενος εχθρός στη ζωή μου
ήταν η νιότη μου
το άπειρο μυαλό μου
και η έλλειψη ωριμότητας
Διάλεξα ένα επάγγελμα
μόνο για να βγάζω χρήματα
μόνο για να μου δώσουν
τα μέσα να δραπετεύσω

Πίστεψε ότι αξίζεις την καλύτερη τύχη
Αξίζεις την καλύτερη αγάπη
Φύγε μακριά από το σκοτάδι
Φύγε μακριά ξανά
αξίζεις τα καλύτερα
αξίζεις την καλύτερη αγάπη
αξίζεις το καλύτερο

Ο τρίτος εχθρός στη ζωή μου
ήταν η πρώτη μου αγάπη
εκείνη, που ήταν τόσο αγνή
μονόπλευρη και πλατωνική
που δε μπορούσα να μαζέψω
τα κομμάτια όταν με αγνόησα
ένιωσα τόσο μόνος που έγινα
δραματικός

Καθώς τα χρόνια περνούσαν
έμαθα να επιβιώνω
χωρίς να επιτρέπω σε κανέναν
να με πειράζει

Πίστεψε ότι αξίζεις την καλύτερη τύχη
Αξίζεις την καλύτερη αγάπη
Φύγε μακριά από το σκοτάδι

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι
που ήρθαν στη ζωή μου
και μου προκάλεσαν
πόνο και αναταραχή
ονομάστηκαν από μένα εχθροί
όμως νιώθω ότι έχω ωριμάσει
μέσα από τους πόνους μου
και νιώθω ευγνώμων
που αυτοί οι άνθρωποι
ήρθαν μες τη ζωή μου
 

Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΤΩΝ ‘60ς – ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ

Γράφει ο : Τάσος Π. Καραντής

Είναι γνωστό, πλέον, από τις πολλές φορές που το έχει δηλώσει ο Νταλάρας, πως, οι άνθρωποι που τον προίκισαν με τα τραγούδια τους και πήρε το μεγάλο δρόμο, που όλοι ξέρουμε, είναι το δίδυμο Λοΐζος – Λ. Παπαδόπουλος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής κι ο Απόστολος Καλδάρας.
Σαφώς κι αυτοί χάραξαν την σπουδαία πορεία του, από τα πρώτα κιόλας δισκογραφικά βήματά του, αλλά, δίπλα τους, υπήρξαν και κάποιοι άλλοι, κάθε άλλο παρά αμελητέοι ως ονόματα: ο Γιώργος Μητσάκης, ο Κώστας Βίρβος, ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Κώστας Κινδύνης, ο Άγγελος Σέμπος, ακόμα κι ο, Λουκιανός Κηλαηδόνης, στα δυο πρώτα τραγούδια της δισκογραφίας του, που τα ερμήνευσε ο Νταλάρας.
Εξετάζουμε, βέβαια, εδώ, τα πρώτα δισκογραφικά βήματα του Γιώργου Νταλάρα στα ‘60ς, την περίοδο, δηλαδή 1967 – 1969, στην ηλικία των 18-20 ετών.
Επίσης, είναι γνωστό, ότι ο Νταλάρας μπήκε στο χώρο του τραγουδιού(με live εμφανίσεις) το 1965, σε ηλικία 16 ετών και, μάλιστα, με ποικίλο – από τότε – ρεπερτόριο, από ρεμπέτικα και λαϊκά, μέχρι ροκ (Μπητλς, Άνιμαλς) – συμμετέχοντας στο συγκρότημα «Crazy Boys» - και λάτιν (Los tres Diamantes, Los Indios)! Αλλά, αυτό, είναι ένα άλλο, μεγάλο κεφάλαιο. Εδώ καταγράφουμε κι εξετάζουμε τα πρώτα του δισκογραφικά βήματα στα ‘60ς. Και το κυρίαρχο ύφος των τραγουδιών που ηχογράφησε ανήκει στη γκάμα του λαϊκού – ελαφρολαϊκού – εντεχνολαϊκού.
Αλλά, ας δούμε στις τρεις αυτές χρονιές από τα ‘60ς (1967 – 1968 - 1969), τα πρώτα δισκογραφικά βήματα του Νταλάρα – παράλληλα με μαρτυρίες δικές του και των δημιουργών/συνεργατών του – όπου μας σκιαγραφούν, αφενός τις προσπάθειές του κι, αφετέρου τις κυρίαρχες επιλογές του, οι οποίες και τον καθόρισαν, αποδεικνύοντας, το διαχρονικό, πως ο μεγάλος τραγουδιστής, πέρα από φωνή, χρειάζεται να διαθέτει σωστή επιλογή ρεπερτορίου, καθώς και ισχυρή και συνειδητοποιημένη προσωπικότητα.

1967

Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ο, 18χρονος, το 1967, Νταλάρας, ανήκει στη συνθέτη Βασίλη Αρχιτεκτονίδη (σε στίχους του μαθηματικού Παναγιώτη Καλαποθαράκου). Παρεμπιπτόντως, ο Β. Αρχιτεκτονίδης, έγραψε και τα δυο πρώτα τραγούδια (σε στίχους του Γιάννη Λογοθέτη/ΛΟΓΟ) που ηχογράφησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Ο Γιώργος Νταλάρας αναφέρει γι’ αυτό το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε: «Πριν ακόμα πάω στον Μάτσα, είχα ηχογραφήσει για λογαριασμό μιας εταιρείας που λεγόταν «Αυλός» και ήταν παρακλάδι της κινηματογραφικής «Περγαντής - φιλμ», ένα τραγούδι του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη, που λεγόταν «Προσμονή». Ο συνθέτης μου έδωσε δυο ερωτικά και δυο πολιτικά- κοινωνικά του τραγούδια να διαλέξω κι εγώ διάλεξε εκείνο που έλεγε «Πότε η καμπάνα του λαού/ του γέρο – Μακρυγιάννη/λεύτερο χώμα κι ουρανό/για όλους θα σημάνει». Πάρα πολύ συνειδητά. Βέβαια τέτοια εποχή που ήταν, το ηχογράφησα και… το ξέχασα. Δεν είχε καμιά τύχη. Το ’κοψε η λογοκρισία.» (βλ. Γιώργος Νταλάρας, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI , 1997, σελ. 17 - 18).
Σε συνέντευξη που πήρα το 2007 από τον Βασίλη Αρχιτεκτονίδη (περιοδικό «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ», τεύχος 25, σελ. 14-17) μου είπε τα εξής :
«- Δικό σας ήταν, νομίζω, και το πρώτο-πρώτο τραγούδι του Γιώργου Νταλάρα στη δισκογραφία;
-Ναι, ο Γιώργος Νταλάρας, μπήκε στη δισκογραφία, το 1967, με το δικό μου τραγούδι, την «Προσμονή» σε στίχους του Παναγιώτη Καλαποθαράκου.»
- Στην έκδοση με τα τραγούδια του Νταλάρα από τις 45 στροφές («Για τα τραγούδια κι εγώ φταίω»/MINOS-EMI – 1993), στο σημείωμα του δίσκου, ο αείμνηστος Πάνος Γεραμάνης γράφει για την «Προσμονή», ότι η ηχογράφηση του τραγουδιού έγινε σ’ ένα δωμάτιο - σε μια πάροδο της οδού Σκουφά - που είχε μετατραπεί σε στούντιο. Το τραγούδι κόπηκε αμέσως από τη χούντα, αφού οι στίχοι του - καθαρά πολιτικοί - μιλούσαν για «λεύτερο χώμα κι ουρανό». Μιλήστε μας λίγο για την ιστορία αυτού του τραγουδιού σας, τις συνθήκες ηχογράφησης και κυκλοφορίας του, την απαγόρευσή του, αλλά και για την γνωριμία σας με τον Γιώργο Νταλάρα, αφού με το δικό σας τραγούδι πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία.
- Κατ’ αρχήν να κάνω μια  διόρθωση. Η «Προσμονή» ηχογραφήθηκε σε ένα κανονικό εξοπλισμένο μικρό στούντιο στην οδό Μασσαλίας που ’ναι πάροδος της Σόλωνος. Την εποχή αυτή εγώ ήμουν συνιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρίας «ΑΥΛΟΣ». Τον πολύ νεαρό, 17χρονο, τότε, Νταλάρα, μου τον σύστησε κάποιος, στις αρχές του 1967, σαν ένα νέο τραγουδιστή, που τραγουδούσε «Στου Στελλάκη» μαζί με τους Στέλιο και Βαγγέλη Περπινιάδη. Τον άκουσα και μου άρεσε. Του έδωσα λοιπόν την «Προσμονή» σε μουσική δική μου και σε στίχους του Παναγιώτη Καλαποθαράκου. Το ηχογραφήσαμε και κυκλοφόρησε, αλλά με τέτοιους στίχους : «Πότε η καμπάνα του λαού / του Γέρο – Μακρυγιάννη / λεύτερο χώμα κι ουρανό / για όλους θα σημάνει», δεν άργησε να απαγορευτεί! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά, λίγο μετά, έκλεισε κι η εταιρία, ο «ΑΥΛΟΣ». Δεν έτυχε, από τότε, να ξανασυναντηθούν, καλλιτεχνικά, οι δρόμοι μας με τον Νταλάρα.».      

Η περίφημη «Προσμονή», το πρώτο τραγούδι του Γιώργου Νταλάρα στη δισκογραφία (1967 - η παρτιτούρα υπογεγραμμένη από τον ίδιο το συνθέτη και με τη σημείωση ότι το τραγούδι κόπηκε από τη λογοκρισία της χούντας).

«Προσμονή»

μουσική : Βασίλης Αρχιτεκτονίδης

στίχοι :Παναγιώτης Καλαποθαράκος

http://www.youtube.com/watch?v=NJ546IJAOPM

ΑΜΠΑΒΗ - ΜΗΤΣΑΚΗΣ - ΝΤΑΛΑΡΑΣ	ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
ΛΟΙΖΟΣ - ΝΤΑΛΑΡΑΣ	ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΚΑΛΔΑΡΑΣ
ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ	ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ	ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΔΗΣ

1968

Τα επόμενα τραγούδια που ηχογραφεί, είναι του συνθέτη Γρηγόρη Φούντα, σε στίχους του μεγάλου Κώστα Βίρβου. Ο ίδιος ο Νταλάρας έχει πει πως δεν περπάτησαν, αλλά ακούγοντάς τα – πάντα σε σχέση με τα συμφραζόμενα της εποχής τους – είναι καλά τραγούδια (στο είδος και το ύφος της περιόδου αυτής) και καλά ερμηνευμένα από τον 19χρονο τραγουδιστή.

1) «Ρίξε μες στις φλόγες την αγάπη μου»

μουσική : Γρηγόρης Φούντας

στίχοι : Κώστας Βίρβος

http://www.youtube.com/watch?v=-4CyEbkm4ZA

2) «Δυο λουλούδια σε μια γλάστρα»

μουσική : Γρηγόρης Φούντας

στίχοι : Κώστας Βίρβος

http://www.youtube.com/watch?v=XlFoqWOJRzg

Ακολουθούν τα τραγούδια που του έδωσε ο, επίσης, μεγάλος Μητσάκης και κυκλοφόρησαν σε δίσκους 45 στροφών. Κάποια θα μπουν (την επόμενη χρονιά) και σε δίσκους 33 στροφών, είτε του Μητσάκη, είτε στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Νταλάρα (1969), είτε, πολλά χρονιά μετά (1993), στο διπλό δίσκο με τραγούδια του Νταλάρα από 45άρια. Κάποια θα μείνουν εντελώς έξω από όλες αυτές τις επανακυκλοφορίες…
Ο Νταλάρας είναι ειλικρινής: «Με τον Μητσάκη κάνω  την «Εποχή του Πάγκαλου» και γίνεται γνωστή. Και δουλεύω μαζί του και στον «Περικλή», ένα μαγαζί που κάνει στην Πλάκα. Μου φέρθηκε πάρα πολύ καλά. Κι εγώ τον αγαπούσα. Για μένα ήταν πάντα ένα θρύλος και τα παλιά του τραγούδια – το «Κομπολογάκι», το «Καπηλειό – τα ‘λεγα παντού. Όταν όμως τραγούδησα τα καινούρια του, παρότι ήταν και τα πρώτα με τα οποία ακούστηκα, δεν με «κάλυψαν».  Σκέψου ότι πια είχα «δηλητηριαστεί» από άλλα πράγματα εκείνη την εποχή. Με ενδιέφερε να τραγουδήσω Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσο. Τραγούδια σαν κι αυτά που έλεγε ο Μπιθικώτσης, ας πούμε.  Η «Εποχή του Πάγκαλου» μπορεί να ήταν χαριτωμένο τραγούδι, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ με το «Αυτός είσαι» και «Σου χάρισα έναν αναπτήρα». Αυτό βέβαια δεν το κατάλαβε ο Μητσάκης και γι’ αυτό βέβαια είχε μια πίκρα. «Γιατί; Του έδωσα τα πρώτα του τραγούδια, τον έβαλα στη δουλειά, τι του φταίνε τα τραγούδια;». Καταλαβαίνω τη δική του στεναχώρια, αλλά κάποιος πρέπει να καταλάβει και τη δική μου. Κάποια στιγμή κοντράραμε με τον κ. Μάτσα και του είπα ότι «αν με βάλετε να τραγουδάω τέτοια, δεν θέλω να τραγουδάω». Δεν το πίστευε. Μπορεί να με πέρασε και για τρελό. Σου λέει «τι λέει τώρα αυτό το παιδί;». Το μισό μπορεί να τον αποθάρρυνε, αλλά νομίζω ότι το άλλο μισό τον ενθάρρυνε.» (βλ. Γιώργος Νταλάρας, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI , 1997, σελ. 17-19).
Προσπαθώντας να είμαι κι εγώ ειλικρινής, θα πω, πως ο Νταλάρας, πέτυχε, δισκογραφικά, τον μεγάλο Μητσάκη στο ναδίρ του, ή, έστω, σ’ ένα μεταίχμιο αλλαγής του σκηνικού του ελληνικού τραγουδιού κι ιδιαίτερα του λαϊκού. Τα συγκεκριμένα τραγούδια εξέφραζαν το τέλος μια εποχής… Μόνο το «Ήτανε Απρίλης μήνας» ξεχωρίζει, εμφανώς, για την μελωδικότητά του και την φρεσκάδα της ερμηνείας του Νταλάρα, αλλά, ακόμα κι αυτό ακούγεται με μια ρετρό διάθεση…
 
3) «Και η ζωή συνεχίζεται»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

http://www.youtube.com/watch?v=eVjPTPdbJBc


4) «Στην εποχή του Πάγκαλου»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας

β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη

http://www.youtube.com/watch?v=k_rCmTLKKJw


5) «Ο αναπτήρας»

μουσική : Γιώργος Μητσάκης

στίχοι : Κώστας Βίρβος

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας

β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη

http://www.youtube.com/watch?v=5fInKs1Gl20

6) «Αυτός είσαι»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας - Τασία Μαυρίδου

http://www.youtube.com/watch?v=5fdu_JeYJ5E

7) «Ήτανε Απρίλης μήνας»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας

β’ φωνές :Τάσια Μαυρίδου

http://www.youtube.com/watch?v=lN-i-EzRdwM

Το 1968 μπαίνει στη δισκογραφία, αλλά και στη ζωή του Γιώργου Νταλάρα, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, όπου μαζί θα αποτελέσουν ένα από τα πιο ποιοτικά, επιτυχημένα και κλασικά δίδυμα του ελληνικού τραγουδιού. Ο Σταύρος Κουγιουμτζής αναφέρεται στην πρώτη γνωριμία του με τον Νταλάρα : «Με πήρε ο Μάτσας τηλέφωνο και μου λέει : «Σταύρο, έχω ένα νέο τραγουδιστή και θέλω να τον ακούσεις». Ήρθε στο σπίτι, μόλις άνοιξα την πόρτα, είδα ένα νεαρό παιδάκι, λεπτό συνεσταλμένο, δεν μου γέμισε το μάτι για τραγουδιστή, που, όπως μου είπε ο Μάτσας είναι καλός κλπ. Μπήκαμε μέσα στο σπίτι, κάθισα εγώ λίγο στο πιάνο κι όταν είπαμε το πρώτο τραγούδι, άκουσα τη φωνή του κι έμεινα. Η γυναίκα μου ήταν στην κουζίνα και μετά ήρθε και μου λέει : «Τι ωραία φωνή αυτή, Σταύρο!». Έτσι ήταν η πρώτη μας γνωριμία».(βλ. Σταύρος Κουγιουμτζής, Χρόνια σαν βροχή, εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 220). Και σφραγίζει την καλλιτεχνική του σχέση με τον Νταλάρα λέγοντας τα εξής : «Ο Γιώργος (Νταλάρας) υπήρξε ο πιο ιδανικός ερμηνευτής των τραγουδιών μου. Νομίζω ότι καλύτερα από τον Γιώργο δεν θα μπορούσε άλλος να τραγουδήσει τα τραγούδια μου».(βλ. ό.π. σελ. 219).

8) «Κάπου στα Πετράλωνα»

μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=8FWWatWevqk

9) «Ποιο δρόμο να διαλέξω»

μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=xDL70MQZJGk


10) «Ο ΣΤΑΘΜΟΣ»

συμμετοχή στο δίσκο 33 στροφών του Μάνου Λοΐζου

Το πρώτο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου που ηχογράφησε ο Γιώργος Νταλάρας. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σημειώνει : «Το γράψαμε για τον Νταλάρα, με τον Λοΐζο. Στο δίσκο “σταρ” ήταν ο Γιάννης Καλατζής. Ο Νταλάρας ήταν πολύ καινούριος. Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικό τραγούδι που το ’πνιξε η επιτυχία που ’χε το “Δελφινάκι.»( Βλ. Λευτέρης Παπαδόπουλος, Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους, εκδ. ΙΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 127)
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναφέρεται και στην πρώτη γνωριμία του ίδιου, αλλά και του Λοΐζου, με τον Νταλάρα : «Ένα απόγευμα, μου λέει ο Λοΐζος, επηρεασμένος, προφανώς, από τα λόγια του Μάτσα, να πάμε να γνωρίσω τον Νταλάρα. “Είναι ένα ευγενικό παιδί, σαν φοιτητής”, προσθέτει. “Μα, τον ξέρω. Τον έχω ακούσει”. “Πως σου φάνηκε;”. “Είναι ανώριμος ακόμα. Ακολουθεί, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, τη γραμμή Μπιθικώτση”. Τελικά, μ’ έπεισε ο Μάνος να πάμε στο στούντιο της Κολούμπια, στη Ριζούπολη, να γνωρίσω από κοντά τον Νταλάρα, για τον οποίο, όπως φαινόταν, είχε καλή γνώμη. Επιπλέον, ο Λοΐζος, που ανήκε στην “Οντεόν”, ζητούσε για τα τραγούδια του έναν “Μπιθικώτση”, γιατί δεν επιτρεπόταν λόγω συμβολαίου να γυρίσει δίσκο με τον αυθεντικό Μπιθικώτση, που ανήκε στην “Κολούμπια”.»(βλ. ό.π., σελ. 136). Αλλά κι ο Γιώργος Νταλάρας αναφέρεται στην πρώτη γνωριμία του με το Λοΐζο και τον Παπαδόπουλο : «Τον Λοΐζο τον ήξερα από παλιά. Κάποιοι κοινοί γνωστοί του είπανε ότι ακούσανε στην Πλάκα ένα παιδί που τραγουδούσε καλά. Εγώ τότε δεν δούλευα σε μπουάτ, αλλά όταν τελείωνα το πρόγραμμά μου πήγαινα σε μια μπουάτ που είχε ο Νίκος ο Δημητράτος, που ήταν φίλος μου, έπαιρνα μια κιθαρίτσα κι έλεγα διάφορα τραγούδια στους θαμώνες. Εκεί με πρωτάκουσε ο Λοΐζος κι όταν αργότερα έψαχνε να βρει τραγουδιστές για να κάνει κάποια τραγούδια σαν το “Ήτανε οχτώ εννιά” με φώναξε σ’ ένα στουντιάκι που είχε τότε η εταιρεία στην οδό Σταδίου. Ήταν μαζί με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Τον Λευτέρη τον διάβαζα από πριν στη στήλη του, μια στήλη πολύ ουσιαστική, αλλά όταν τον πρωτογνώρισα μου έκανε τη … χειρίστη των εντυπώσεων. Απότομος, κακότροπος, μου μίλησε κι άσχημα ενώ του άρεσε η φωνή μου … Κατάπια τη γλώσσα μου μπροστά του … Ο Λοΐζος του είχε πει, είναι ένα παιδί, φοιτητής. Όπως μ’ έβλεπε μ’ ένα μπλουζάκι πάντα και πολύ μαζεμένο, έτσι νόμιζε στην αρχή. Εξάλλου στην Πλάκα τότε όλο φοιτητές σύχναζαν …»(Βλ. Γιώργος Νταλάρας, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI , 1997, σελ. 24). Βλ. επίσης και : Ισαάκ Σούσης, Μάνος Λοΐζος - μια μέρα ζωής, εκδ. Ιανός ο Μελωδός, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 181.

«Ήταν οχτώ εννιά»

μουσική : Μάνος Λοΐζος

στίχοι : Λευτέρης Παπαδόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=AyL-eV_T0Ag

Καταγράφονται, εδώ, και δυο τραγούδια (του Μητσάκη) στα οποία ο Γιώργος Νταλάρας κάνει β’ φωνές στην Καίτη Αμπάβη. Να επισημάνουμε, ότι, τα χρόνια εκείνα (τέλη των ‘60ς – αρχές των ’70ς), ο Νταλάρας με την Αμπάβη, υπήρξαν ένα «δίδυμο στα φωνητικά» (ο ένας έκανε σε τραγούδια του άλλου), όπως και με την Τασία Μαυρίδου, αλλά λιγότερο.

11) Β’ ΦΩΝΕΣ

«Το πρωτοβρόχι»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Καίτη Αμπάβη

β’ φωνές : Γιώργος Νταλάρας

«Έχασα το δαχτυλίδι»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Καίτη Αμπάβη

β’ φωνές : Γιώργος Νταλάρας

1969

Το 1969 συνεχίζεται με κάποιες ηχογραφήσεις τραγουδιών του Μητσάκη, έρχονται οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες με τραγούδια του Κουγιουμτζή («Nα ‘τανε το ‘21», «Ο ουρανός φεύγει βαρύς», «Που 'ναι τα χρόνια»), που κάποιες εντάσσονται στον πρώτο προσωπικό δίσκο(1969) του 20χρονου Νταλάρα και, βέβαια, μπαίνει, στη δισκογραφία του και στη ζωή του ο μεγάλος Απόστολος Καλδάρας, με ένα από τα τραγούδια τους( σε στίχους της σπουδαίας Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου) να γίνεται διαχρονικό και πολυαγαπημένο («Η φαντασία»). Ο Νταλάρας μιλάει για τη σχέση του με τον Καλδάρα : «… Από την άλλη ήταν ο Καλδάρας. Λαϊκός άνθρωπος αλλά σοφός λόγω ηλικίας. Λειτουργούσε σε μένα με μια άλλη δύναμη. Τον γνώρισα ως ο καινούριος τραγουδιστής, ο ανερχόμενος, έδειξε ενδιαφέρον για τη φωνή, αλλά ήταν και φίλος του πατέρα μου. Με έλεγε «ανιψιό» και τον έλεγα «θείο». Ο Καλδάρας ήταν ένας πολύ καλός δάσκαλος και σου ενέπνεε σεβασμό. Χωρίς να τον ξέρω πιο πριν, μου έκαναν εντύπωση κάτι τραγούδια του πολύ λαϊκά, απ’ αυτά που εγώ τα ’λεγα «δεύτερα». Μέσα σ’ αυτά ο Καλδάρας είχε μια πρωτιά. Ενώ εκείνη την εποχή επ’ ουδενί θα τα ’λεγα, μελετούσα τα τραγούδια αυτά, τα ήξερα : «Θα σου φύγω στο ’χα πει», «Καλή τύχη», «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι». Νομίζω ότι ο Καλδάρας ήτανε ο μόνος που εκείνη την εποχή κατάφερνε να κάνει ό,τι θέλει. Μισό «έντεχνο», μισό καζαντζιδικό, λαϊκό… Εκείνου του έκανε εντύπωση πόσο ψηλά τραγουδούσα κάνοντας σεγόντα και νομίζω ότι εκτιμούσε σε μένα και το ότι ποτέ δεν ήμουνα μόνο τραγουδιστής. Πάντα ήμουνα μουσικός, πάντα τα πείραζα τα τραγούδια. Ποτέ δεν μου έκανε παρατήρηση γι’ αυτό. Αντίθετα με ενθάρρυνε. Μου ’λεγε : «Άκουσε Γιώργο. Το τραγούδι αυτό λέγεται έτσι κι έτσι… Μάθε το καλά και με τους δυο τρόπους και πες το με το δικό σου». Αυτή του η διάθεση απέναντί μου έβγαλε δυο καταπληκτικές κορώνες στο «Αχ ο μπαγλαμάς» και στο «Θάνατο του ποιητή». (βλ. Γιώργος Νταλάρας, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI , 1997, σελ. 27).

1) «Στο φτωχό μου το χαγιάτι»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας

β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη

http://www.youtube.com/watch?v=S746jSFZF54

2) «Λάθος μεγάλο κάνεις»

μουσική – στίχοι : Απόστολος Καλδάρας

http://www.youtube.com/watch?v=sNxV3Ij6Ym8

3) «Φορτώθηκα τις τύψεις μου»

μουσική – στίχοι : Απόστολος Καλδάρας

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας-Απόστολος Καλδάρας

http://www.youtube.com/watch?v=nUn5XsNwhf8

4) «Η φαντασία»

μουσική : Απόστολος Καλδάρας

στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας

β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη

http://www.youtube.com/watch?v=tbirel_DeMA

5) «Είπες αντίο (Το λιμάνι)»

μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=JjxT4b-ulMQ

6) «Nα ‘τανε το ‘21»

μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζή

στίχοι: Σώτια Τσώτου

http://www.youtube.com/watch?v=8n83OSVDpEY

7) «Ο ουρανός φεύγει βαρύς»

μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=-myiU_mh6lk

8) «Που 'ναι τα χρόνια»

μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής

στίχοι : Άκος Δασκαλόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=4l4w-rFg6rw

9) «Τρομαγμένο περιστέρι»

μουσική : Απόστολος Καλδάρας

στίχοι : Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

http://www.youtube.com/watch?v=PMcBVhfyZ4E

10) «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ»

συμμετοχή στο δίσκο 33 στροφών του Άγγελου Σέμπου

Την ίδια χρονιά(1969) ο Γιώργος Νταλάρας(μαζί με τους Γιάννη Καλατζή, Λίτσα Διαμάντη και Γιάννη Πάριο) συμμετέχει στο δίσκο «Συνάντηση», των Άγγελου Σέμπου & Κώστα Κινδύνη, ο οποίος, μπορεί να μην έβγαλε τις μεγάλες επιτυχίες, αλλά άφησε καλογραμμένα και καλοδουλεμένα τραγούδια, με εξαιρετικές ερμηνείες. Ο Άγγελος Σέμπος, σε συνέντευξή του(2011), στο e-orfeas μου είχε πει : «Ο Νταλάρας και ο Πάριος ξεκίνησαν από γκρουπς και μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Στο ξεκίνημά τους τραγουδούσαν κατά εποχές, χωριστά βέβαια, με διάφορα γκρουπ στην Πλάκα. Ήταν μορφωμένοι, πολιτισμένοι, και με πολύ καλούς τρόπους συμπεριφοράς, σε σύγκριση με παλαιότερους τραγουδιστές που έπασχαν από ένα πλέγμα ανωτερότητος. Ο Νταλάρας είχε ποιότητα φωνής και μουσική έκταση Τενόρου και ο Πάριος είχε ποιότητα φωνής και μουσική έκταση Βαρυτόνου. Με αυτή την διαφορά και αντίθεση στις φωνές τους, ήταν ευχάριστο για το κοινό να τους ακούσει να τραγουδούν μέσα στον ίδιο μεγάλο δίσκο.  Ο δίσκος είχε τον τίτλο  «Συνάντηση» σε στίχους του Κώστα Κινδύνη (1969). Πρώτα τους εκτίμησα σαν άτομα και μετά σαν τραγουδιστές και έτσι τους εμπιστεύθηκα τα τραγούδια μου. Το πρώτο τραγούδι της καριέρας του Πάριου «Ράγισε ο Καθρέφτης» από την «Συνάντηση» του έφερε γούρι στην συνέχεια της καριέρας του. Ο Πάριος δεν έπαψε να τιμάει το πρώτο του τραγούδι, να αναφέρει τον συνθέτη και τον στιχουργό στην τηλεόραση και να το βάζει σε διάφορα CD μέχρι σήμερα. Αυτό δεν έγινε μόνο για συναισθηματικούς λόγους, έγινε γιατί είναι τραγούδι που «στέκεται» και ακούγετε μέχρι σήμερα κι ας γράφτηκε το 1969.»

«Συνάντηση»

μουσική : Άγγελος Σέμπος

στίχοι : Κώστας Κινδύνης

http://www.youtube.com/watch?v=VBSZ0P5xeVo

«Λαϊκή αγορά»

μουσική : Άγγελος Σέμπος

στίχοι : Κώστας Κινδύνης

http://www.youtube.com/watch?v=zebE6gfJ2ys

«Σιωπή»

μουσική : Άγγελος Σέμπος

στίχοι : Κώστας Κινδύνης

http://www.youtube.com/watch?v=ZJ6AqCfFsk0

11) «ΑΝ ΖΟΥΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ»

συμμετοχή στο δίσκο 33 στροφών του Γιώργου Μητσάκη

Κάποια από τα τραγούδια του Μητσάκη που είχε ηχογραφήσει ο Νταλάρας σε 45άρια, συγκεντρώνονται εδώ, σ’ αυτόν τον προσωπικό του δίσκο.

«Στην εποχή του Πάγκαλου» (μουσική – στίχοι :Γιώργος Μητσάκης), ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας(β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη), (βλ. λινκ ό.π.)
«Ήτανε Απρίλης μήνας» (μουσική – στίχοι :Γιώργος Μητσάκης), ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας(β’ φωνές : Τασία Μαυρίδου), (βλ. λινκ ό.π.)
«Στο φτωχό μου το χαγιάτι» (μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης), ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας(β’ φωνές : Καίτη Αμπάβη), (βλ. λινκ ό.π.)

12) «ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ»

ο πρώτος προσωπικός του δίσκος 33 στροφών

Ο πρώτος προσωπικός δίσκος του 20χρονου Νταλάρα κυκλοφορεί στα τέλη της δεκαετίας του ’60(1969), συγκεντρώνοντας, αρκετές(αλλά όχι όλες) από τις επιτυχίες του, ουσιαστικά, της διετίας 1968-1969, προσπαθώντας – και καταφέρνοντας το, κατά τη γνώμη μου – να δώσει ένα αναγνωρίσιμο προφίλ και μια ταυτότητα στο νεαρό τραγουδιστή.
Τα σουξέ του δίσκου είναι γνωστά σε όλους(«Ο ουρανός φεύγει βαρύς» & «Που ’ναι τα χρόνια»), αλλά άξια προσοχής κι ανακάλυψης για τους νεότερους ακροατές, έστω και 45 χρόνια μετά(!), είναι και τα : «Μου ’δωσε ο πλάστης την καρδιά», «Κάπου στα Πετράλωνα», «Ήτανε Απρίλης μήνας», καθώς και τα δυο πρώτα τραγούδια που έγραψε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης(«Παίρνω την ανηφοριά» & «Σ’ αγαπώ»). Πάντως, όλα τα τραγούδια, έχουν ένα υψηλό στάνταρ ποιότητας, ως τραγούδια της εποχής τους -  με κάποια φυσικά, να έχουν κερδίσει και το στοίχημα της διαχρονικότητας – που κάνουν όλον τον δίσκο να ακούγεται πολύ ευχάριστα, σε συνδυασμό με την κρυστάλλινη φρεσκάδα της φωνής του 20χρονου Νταλάρα.   

«Ο ουρανός φεύγει βαρύς»(μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής), (βλ. λινκ ό.π.)

«Μου ’δωσε ο πλάστης την καρδιά»

μουσική : Σταύρου Κουγιουμτζή

στίχοι : Άκος Δασκαλόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=Tha-vD62AnY

«Που ’ναι τα χρόνια»(μουσική : Σταύρου Κουγιουμτζή – στίχοι : Άκος Δασκαλόπουλος), (βλ. λινκ ό.π.)

«Παίρνω την ανηφοριά»

μουσική : Λουκιανός Κηλαηδόνης

στίχοι : Δημήτρης Ιατρόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=4GpyBNsN2pc

«Ποιο δρόμο να διαλέξω»(μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής), (βλ. λινκ ό.π.)

«Αν είναι να ’ρθεις»

μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής

http://www.youtube.com/watch?v=pf0ah_PFSf8

«Το λιμάνι»(μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής), (βλ. λινκ ό.π.)

«Σ’ αγαπώ»

μουσική : Λουκιανός Κηλαηδόνης

στίχοι : Δημήτρης Ιατρόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=wjRv3L2_dWs

«Ρίξε μες στις φλόγες την αγάπη μου»(μουσική : Γρηγόρης Φούντας – στίχοι : Κώστας Βίρβος), (βλ. λινκ ό.π.)

«Ήτανε Απρίλης μήνας»(μουσική – στίχοι :Γιώργος Μητσάκης), (βλ. λινκ ό.π.)

«Δυο λουλούδια σε μια γλάστρα»(μουσική : Γρηγόρης Φούντας – στίχοι : Κώστας Βίρβος, (βλ. λινκ ό.π.)

«Κάπου στα Πετράλωνα»(μουσική – στίχοι : Σταύρος Κουγιουμτζής), (βλ. λινκ ό.π.)

13) Β’ ΦΩΝΕΣ
Άλλο ένα τραγούδι, της ίδια περιόδου(1969), του Μητσάκη, όπου ο Νταλάρας κάνει β’ φωνές στην Καίτη Αμπάβη.

14) «Το λιμάνι»

μουσική – στίχοι : Γιώργος Μητσάκης

ερμηνεία : Καίτη Αμπάβη

β’ φωνές : Γιώργος Νταλάρας

Συνοψίζοντας κι ολοκληρώνοντας, θα λέγαμε, ότι ο νεαρός Νταλάρας των ‘60ς, έδειξε, εξαρχής, μέσω των αναζητήσεων, των πειραματισμών του, αλλά και των αντιρρήσεών του(των όχι του δηλαδή), πως πέρα από το δώρο της μεγάλης φωνής, ήταν κι ένας ώριμος νέος, που είχε στόχους, ήξερε τι ζήταγε και ξεκίνησε ιδανικά, επιβεβαιώνοντας το «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Όλα όσα ακολούθησαν – το ρεπερτόριο, η διαδρομή του, τα ρεκόρ του, η δημοφιλία του - αποδεικνύουν την ισχυρή προσωπικότητά του, χωρίς, φυσικά, να παραβλέπουμε, ότι ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους δημιουργούς, που τον προίκισαν με τα τραγούδια τους κι αυτός τους τα προίκισε με τη φωνή του και την ερμηνεία του.

ΠΗΓΕΣ :
Καραντής Π. Τάσος, Βασίλης Αρχιτεκτονίδης(συνέντευξη) - περιοδικό «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ», τεύχος 25, 2007, σελ. 14-17
Καραντής Π. Τάσος, Άγγελος Σέμπος(συνέντευξη) – περιοδικό www.e-orfeas.gr(2011)
Κουγιουμτζής Σταύρος, Χρόνια σαν βροχή, εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 2005
Νταλάρας Γιώργος, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI, 1997
 Παπαδόπουλος Λευτέρης, Τα τραγούδια γράφουν την ιστορία τους, εκδ. ΙΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ, Θεσσαλονίκη 2006
 Σούσης Ισαάκ, Μάνος Λοΐζος - μια μέρα ζωής, εκδ. Ιανός ο Μελωδός, Θεσσαλονίκη 2007
Χατζηνικολάου Νίκος, Απόστολος Καλδάρας, εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 2008

Ο ΠΑΡΙΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΛΔΑΡΑ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΚΑΙ ΛΟΪΖΟ

Γράφει ο : Τάσος Π. Καραντής

Ο Γιάννης Πάριος κατέχει, και δικαίως, τον τίτλο του σπουδαιότερου Έλληνα ερωτικού τραγουδιστή. Παρότι, βέβαια, ο Πάριος είναι, ευρύτερα, ένας μεγάλος ερμηνευτής, ο τίτλος αυτός τον έχει καθορίσει. Και δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του αποτελείται από ερωτικά τραγούδια.
Δεν είναι τυχαίο, ότι ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Νοταράς, έχει γράψει πως : «Ο Πάριος ξεδιπλώνει μια φωνή, για πολλούς την καλύτερη των τελευταίων δεκαετιών» (Γιώργος Νοταράς, Από τις 78 στροφές στο cd – 80 χρόνια ελληνικής δισκογραφίας, εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, Αθήνα 2008, σελ. 50), ενώ, ο Γιάννης Σπανός μου έχει πει προσωπικά: «Δεν υπάρχει πιο πλούσια ηχοχρωμάτων και πιο οικεία αντρική φωνή από του Γιάννη Πάριου».
Αν θα σας ζήταγα, να ανατρέξετε στους συνθέτες που έχουν χαρίσει τις μεγάλες & πασίγνωστες επιτυχίες του Πάριου, σίγουρα, ο νου σας θα πάει στα ονόματα των : Σπανού, Χατζηνάσιου, Βαρδή, Τόκα, Πολυκανδριώτη, Ιγνατιάδη, Χρυσοβέργη, Παπαβασιλείου κ.ά.
Ξεχωριστά, φυσικά, κεφάλαια, αποτελούν, τα δικά του τραγούδια, τα νησιώτικα, τα ερωτικά του ’50, οι συνεργασίες με Θεοδωράκη(επανεκτελέσεις) Ξαρχάκο και Σπανουδάκη. Όπως, κι οι μεταγλωττισμένες διεθνείς μπαλάντες, που με την ερμηνεία του, τις έκανε κι ελληνικές επιτυχίες.
Και, βέβαια, ιδιαίτερο ρόλο, στα πρώτα του βήματα έπαιξε ο Γιώργος Κατσαρός κι ο Πυθαγόρας.
Όλοι οι παραπάνω καθόρισαν  το ελαφρολαϊκό, το μπαλανταδόρικο κι ερωτικό ύφος του Πάριου, δίνοντας του τον αναφαίρετο τίτλο του «ερωτικού τραγουδιστή των Ελλήνων».
Έχει κι άλλες πλευρές ο Πάριος! Όπως έχουν μόνο οι κορυφαίοι ερμηνευτές, έχει τραγουδήσει από Μητσάκη(λαϊκά) και Μπίνη(ρεμπέτικα), μέχρι Πλέσσα(ελαφρολαϊκά).
Έχει τραγουδήσει όμως και τρεις σπουδαίους συνθέτες, που δεν του καθόρισαν την τραγουδιστική του ταυτότητα, αλλά του την εμπλούτισαν, δίνοντάς του την ευκαιρία, να ξεδιπλώσει την ερμηνευτική του γκάμα και το ερμηνευτικό του μεγαλείο.
Μιλώ για τον Απόστολο Καλδάρα, τον Σταύρο Κουγιουμτζή και τον Μάνο Λοΐζο. Όπου, μέσα από τα τραγούδια τους έχουμε τον εντεχνολαϊκό Πάριο και, μάλιστα, στα πρώτα βήματα της καριέρας του(τέλη των ’60ς – αρχές των ’70ς).   
Ο Γιάννης Πάριος, λοιπόν, τραγουδά Απόστολο Καλδάρα, Σταύρο Κουγιουμτζή και Μάνο Λοΐζο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

Ο Απόστολος Καλδάρας έχει το μεγαλύτερο μερίδιο τραγουδιών, από τους τρεις, στο ρεπερτόριο του Πάριου : 15 τραγούδια, που καλύπτουν μια περίοδο, από το 1970 ως το 1974. Ανάμεσά τους και σε στίχους του Κώστα Βίρβου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Πυθαγόρα. Κάποια απ’ αυτά έγιναν μεγάλες, διαχρονικές επιτυχίες(«Της μοίρας το παιχνίδι», «Πετροβολούσα τη ζωή», «Τo καναρίνι»»), τα οποία ήταν κι εκπληκτικά τραγούδια.

1) «Της μοίρας το παιχνίδι»(μουσική : Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Ανδρέας Χατζηνικολάου)/ 1970 (σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


2) «Είδα κι άλλες σαν και σένα» (μουσική :Απόστολος Καλδάρα, στίχοι :Δημήτρης Ρήτας), Γιάννης Πάριος - Απόστολος Καλδάρας (1970/ σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


3) «Tα χειροκροτήματα» (μουσική : Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Κώστας Βίρβος)/1970(σε 45άρι)


4) «Το ράκος» (μουσική : Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Κώστας Βίρβος), Γιάννης Πάριος-Πίτσα Παπαδοπούλου (1970/ σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


5) «Το καλό παιδί» (μουσική : Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου), Γιάννης Πάριος-Πίτσα Παπαδοπούλου (1970/ σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


6) «Πετροβολούσα τη ζωή» (μουσική : Απόστολος Καλδάρα, στίχοι : Γιώργος Σαμολαδάς) Γιάννης Πάριος-Λίτσα Διαμάντη (1971/ σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


7) «Oι δυο ζητιάνοι» (μουσική :Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Γιώργος Σαμολαδάς)/1971(σε 45άρι)


8) «Θα πιω και το γυαλί» (μουσική :Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Πυθαγόρας) /(1971/ σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «Τι θέλεις να κάνω»/1972)



9) «Τo καναρίνι» (μουσική : Απόστολος Καλδάρας, στίχοι : Γιώργος Σαμολαδάς) (1972/σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «Που θα πάη που»/1974)


10) «Ροβινσώνες»(στίχοι : Γιώργος Σαμολαδάς, δίσκος 33 στροφών/1974, ερμηνεύουν : Γιάννης Πάριος, Χάρις Αλεξίου, Βασιλική Λαβίνα) :
-«Μια αχτίδα ήλιο»


- «Πόρτα δεν έχει η θάλασσα»


- «Σε κατακλυσμό μεγάλο»


- «Κούρδισα το λαούτο μου»


- «Σε γκαζάδικο ναυτάκι»


- «Στο μέτωπό μου το φανάρι»


ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗΣ

Έξι (6) τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή έχει ερμηνεύσει ο Γιάννης Πάριος(την περίοδο 1969 - 1974), σε στίχους του ίδιου του Κουγιουμτζή, του Γιάννη Λογοθέτη(ΛΟΓΟ) κ.ά. Κι εδώ δεν έλειψαν οι επιτυχίες(«Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε», «To Δεσποινάκι»), ενώ, μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα(σε διαφορετικές εκτελέσεις), ερμήνευσαν ένα πανέμορφο τραγούδι(«Κάπου στα Πετράλωνα») σε εξαιρετικές κι οι δυο τους ερμηνείες.

1) «Κρυφός καημός(Στα μάτια σύννεφο)»(μουσική - στίχοι :Σταύρος Κουγιουμτζής)/1969(σε 45άρι)


2) «Κάπου στα Πετράλωνα» (μουσική - στίχοι :Σταύρος Κουγιουμτζής)/1969 (σε 45άρι, κατόπιν στη συλλογή τραγουδιών του Κουγιουμτζή «Τα μεγάλα τραγούδια»/1994 και στη συλλογή του Πάριου «Οδοιπόρος αισθημάτων»/2000)


3) «Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε» (μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής, στίχοι : Κώστας Αθανασίου = ψευδώνυμο του Γιάννη Λογοθέτη/ΛΟΓΟ)/1973(σε 45άρι, κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «Που θα πάη που»/1974 και στη συλλογή του Πάριου «Οδοιπόρος αισθημάτων»/2000)


4)  «To Δεσποινάκι» (μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής, στίχοι : Κώστας Αθανασίου = ψευδώνυμο του Γιάννη Λογοθέτη/ΛΟΓΟ)/1973(σε 45άρι και κατόπιν στον προσωπικό δίσκο του Πάριου «Που θα πάη που»/1974)


5) «Ένα γιασεμάκι»(μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής, στίχοι : Ιωάννης Ευαγγελινίδης (στο δίσκο «ΝΙΑΤΑ»/1974)


6)  «Με ποια τραγούδια»( μουσική : Σταύρος Κουγιουμτζής, στίχοι : Γιώργος Κυρανόπουλος(στο δίσκο «ΝΙΑΤΑ»/1974)

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

Η πιο μικρή συνεργασία του Γιάννη Πάριου, ήταν αυτή με τον Μάνο Λοΐζο(την περίοδο 1970 - 1971), με ένα, ουσιαστικά, τραγούδι(«Ένα γέρικο καράβι»), αλλά εξαιρετικό. Ενώ έχουμε, μια ισάξια επανεκτέλεση του «Μάνα δεν φυτέψαμε», που είχε πει, σε πρώτη εκτέλεση, εξίσου εξαιρετικά, κάνοντάς το επιτυχία, ο Γιώργος Νταλάρας.

1) «Ένα γέρικο καράβι» (μουσική : Μάνος Λοΐζος, στίχοι : Λευτέρης Παπαδόπουλος) /1970(σε 45άρι, κατόπιν στο δίσκο του Λοΐζου «Θαλασσογραφίες»/1970 και στον προσωπικό δίσκο του «ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ»/1971)


2) «Μάνα δεν φυτέψαμε»(μουσική : Μάνος Λοΐζος, στίχοι : Λευτέρης Παπαδόπουλος), το τραγουδά ο Πάριος στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη «Πρόκληση»(1971), κυκλοφόρησε σε δίσκο, 22 χρόνια μετά, στην κασετίνα «60 χρόνια ελληνικός κινηματογράφος»(1993).



Μέσα, λοιπόν, από τα τραγούδια των Καλδάρα, Κουγιουμτζή και Λοΐζου, αποκαλύπτεται, ακόμα ένα ερμηνευτικό πρόσωπο του Γιάννη Πάριου, εξίσου σπουδαίο και σαγηνευτικό, επιβεβαιώνοντας τη μοναδικότητά του ως καλλιτέχνη, αλλά και το τεράστιο λαϊκό του έρεισμα, σε κάθε είδος κι ύφος τραγουδιού.

Πηγές:

Κουγιουμτζής Σταύρος, Χρόνια σαν βροχή, εκδ. ΙΑΝΟΣ, Θεσσαλονίκη, 2005
Κριτσιώλης Τάσος, Ο Γιάννης Πάριος στις 45 στροφές(Γιάννης Πάριος: 40 χρόνια δισκογραφία | Ο Γιάννης Πάριος στις 45 στροφές/ www.e-orfeas.gr)

Κριτσιώλης Τάσος, Γιάννης Πάριος: 40 χρόνια δισκογραφία | 1971 - 1979 / www.e-orfeas.gr

Τσάμπρας Γιώργος, Όλα θυμίζουν τον Μάνο Λοΐζο, ένθετο στην  κασετίνα(με 8 cd ) που δόθηκε με «ΤΟ ΒΗΜΑ» το 2008

Χατζηνικολάου Νίκος, Απόστολος Καλδάρας,  εκδ. Ιανός, Θεσσαλονίκη 2008

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ: 12 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..                
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ: 24 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..

Γράφει ο : Δημήτρης Κραουνάκης
Φωτογραφίες από το αρχείο του.

Δώδεκα χρόνια πέρασαν [!!] από τότε που η Κατερίνα Βασιλάκου «έφυγε» από κοντά μας… Ηταν 4 Ιουλίου του 2001.
Μερικούς μήνες πριν είχε καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της…
Να αποκτήσει μια θεατρική στέγη, το θέατρο που έφερε το όνομα της στον Κεραμεικό.. «Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου» εκεί στην οδό Προφήτου Δανιήλ και Πλαταιών, σε μια γειτονιά εγκαταλελειμμένη από Δήμο και Πολιτεία, με πολλούς λαθρομετανάστες από κάθε γωνιά της γης...
Στην σκηνή αυτού του θεάτρου έπαιξε για δυο μήνες μόνο… Μετά  «έφυγε»…
Είχε περάσει πολλά η  Κατερίνα, είχε κουραστεί πολύ,  για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της… Αλλά δεν πρόλαβε να το ζήσει…
Πέρασα μαζί της  τα τελευταία οκτώ χρόνια της, σαν διευθυντής του θιάσου της – τι διευθυντής δηλαδή, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, όπως εμείς κάναμε εκείνα τα χρόνια στο θέατρο…
Την αγάπησα πολύ την Κατερίνα… Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος – το ίδιο και εγώ – αλλά.. «κολλήσαμε», κάναμε τα ίδια όνειρα, που όμως δεν προλάβαμε να τα ζήσουμε μαζί.. «Έφυγε» και μαζί της έφυγα και εγώ – για πάντα, έλεγα – από το θέατρο…
Και λέω «έλεγα», γιατί τώρα τελευταία αποφάσισα σ ένα δικό μου χώρο να φτιάξω –παρά τις οικονομικές δυσκολίες που όλοι ζούμε - ένα μικρό θεατράκι 70-80 θέσεων  που θα του δώσω το όνομα της  Κατερίνας.. «Θέατρο Κατερίνα» όπου νέα κυρίως παιδιά θα κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Τα νέα παιδιά του θεάτρου που ήταν η μεγάλη αδυναμία της Κατερίνας..
Κάποιοι που έχουν στα χέρια τους τα τελευταία δώδεκα χρόνια το θέατρο της, το «θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου» δεν σεβάστηκαν το όνομα της και την 40χρονη πορεία της.. Ονόμασαν το θέατρο – σκέτο – «Βασιλάκου», έβγαλαν τις φωτογραφίες της από τον χώρο, δεν έκαναν τίποτα για να τιμήσουν την μνήμη της... Αν μπορούσαν – δεν μπορούν – θα είχαν διαγράψει και το «Βασιλάκου»..
Δεν πειράζει, ο...«Θεός» του θεάτρου τιμωρεί πάντα!…
Η Κατερίνα σε λίγο θα έχει και πάλι την δική της «γωνιά», στο χώρο που χρόνια πριν κάναμε τις πρόβες της «Δόνας Ροζίτας» της.. Σ αυτό τον χώρο τα νέα παιδιά θα μαθαίνουν για εκείνη και για την πορεία της στο θέατρο… Εκεί θα την θυμόμαστε όπως της αξίζει…
Τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχω γράψει πολλές φορές για την Κατερίνα..Όποιος θέλει μπορεί να δει κάποια κείμενα εδώ:

κείμενα 1

κείμενα 2

κείμενα 3

Στην φετινή «επέτειο» των δώδεκα χρόνων από το «φευγιό» της, σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια για τον αγαπημένο σύντροφο της, στη ζωή και στο θέατρο, τον ηθοποιό Θανάση Μυλωνά..
Ο Θανάσης  γεννήθηκε στο Μπογιάτι Αττικής το 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης». Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958 στο έργο του Γκολντόνι «Λοκαντιέρα». Συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς  θιάσους, ενώ από το 1959 έπαιξε σε 50 περίπου ταινίες  όπως: «Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ» [1959], «Εγκλημα στα παρασκήνια» [1960], «Εφιάλτης» [1961], «Συνοικία το όνειρο» [1961] «Ο βασιλιάς της γκάφας» [1962], «Της κακομοίρας» [1963], «Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του» [1964], «Ενας μάγκας στα σαλόνια» [1969], «Ο παραμυθάς» [1969], «Οι γενναίοι του βορρά» [1970], «Αέρα, αέρα!» [1972], «Τα παιδιά του Κρόνου» [1985], «Η φανέλα με το 9» [1988] κα.

Η Κατερίνα και ο Θανάσης συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον χειμώνα  1966-1967 στο θέατρο «Μπουρνέλλη» στο θίασο της κας Κατερίνα [Ανδρεάδη] στην κωμωδία των Μος Χάρτ - Τζ. Κάουφμαν «Δεν θα τα πάρεις μαζί σου».
Τρία χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1970 θα ενώσουν την ζωή τους στον Άγιο Γεώργιο της Κυψέλης και τέσσερα χρόνια μετά θα αποκτήσουν την Ελένη τους.
Από το 1969  έως το 1972 η Κατερίνα και ο Θανάσης θέλοντας να ορίζουν την τύχη τους, κάνουν τον πρώτο δικό τους θίασο και παρουσιάζουν στην Θεσσαλονίκη  και σε περιοδεία τα έργα: «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» των Γκούντριχ - Χάκετ, «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Νηλ Σάιμον, «Το πρώτο χάδι» του Τεν Ουίλλιαμς, «Γεύση από μέλι» της Σίλα Ντελάνυ που παρουσιάζουν και στην Αθήνα στο θέατρο «Χατζηχρήστου». Αν και η Κατερίνα τότε ήταν ήδη γνωστή και ιδιαίτερα  αγαπητή από τις πρώτες κιόλας ταινίες της - κυρίως στο πλευρό του Νίκου Ξανθόπουλου - δεν πήγε στην επαρχία να εξαργυρώσει την δόξα του σινεμά με «εύκολα» εργάκια, όπως θα έκαναν σήμερα κάποια… «αστεράκια» της τηλεόρασης..  
«Αποτέλεσμα; Παταγώδης αποτυχία», έλεγε η Κατερίνα σε κάποια συνέντευξη της,…  «Τι φταίει ο κόσμος; Εμείς τον μάθαμε να θέλει να βλέπει άλλα πράγματα. Ερχονταν να με δούνε όπως με ήξεραν στο «Μάνα γιατί με γέννησες» ή σε κάτι τέτοιο τέλος πάντων και φυσικά δεν με αναγνώριζαν !!…»
Από το 1975 έως το 1982 η Κατερίνα Βασιλάκου και ο Θανάσης Μυλωνάς συγκροτούν τον δεύτερο θίασο τους και παρουσιάζουν στα θέατρα «Αλάμπρα» και «Ορβο» τα έργα: «Μαίρη Ροζ» του Τζέιμς Μπάρυ, «Η Δωδεκάτη νύχτα του κου Σαίξπηρ» σε διασκευή Γιώργου Σκούρτη,  «Οι εχθροί» του Γκόρκυ, «Ανθρώπινες σχέσεις» του Αντριου Ντέιβις. Μεγάλη επιτυχία τους «Οι Μικροαστοί» του Γκόρκυ που παίχτηκε για δύο σαιζόν [1976-1979] στην «Αλάμπρα» γεγονός σπάνιο για την εποχή. Στο θέατρο «Λουζιτάνια» και σε περιοδεία παρουσίασαν τους «Θεατές» του Μάριου Ποντίκα.  Τελευταία κοινή θεατρική εμφάνιση τους ο «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα στο θέατρο «Λυκαβηττού» το 1982.
Προς το τέλος του 1987 αρρώστησε ο Θανάσης  και η Κατερίνα έμεινε μακριά από το θέατρο και κοντά του για δύο χρόνια. Ο Θανάσης νικημένος από τον καρκίνο έφυγε στις 4 Ιανουαρίου του 1989 σε ηλικία 51 χρόνων αφήνοντας πίσω την Κατερίνα και την 14χρονη κόρη τους Ελένη...
«Ζω για το θέατρο!» θα πει η Κατερίνα σε συνέντευξη της στην «Μεσημβρινή» το 1990 και θα γυρίσει στο θέατρο. Αυτή την φορά όμως είναι μόνη της και πολλά.. «αγκάθια» θα βρεθούν στο δρόμο της.. Πρώτη φορά μόνη στο χώρο του θεάτρου  που σιγά-σιγά είχε αρχίσει να αλλάζει… Που τα «θηρία» άρχισαν να κυριαρχούν…
Στο  έντυπο-πρόγραμμα  της τελευταίας παράστασης που έπαιξε το 2000 στο θέατρο της, η Κατερίνα γράφει για τον Θανάση…
«Ο Θανάσης ο άντρας μου, ο σύντροφος μου, ο συνεργάτης μου… Δεν θέλω πολλά να πω δεν μου χρειάζονται. Απλώς του στέλνω μήνυμα πως πολύ μας λείπει. Της κόρης του, των δικών του, των φίλων του και της σκηνής που σε κάθε θέατρο μαζί τη δοκιμάζαμε… Δροσιά εκεί που είσαι… Εγώ ξέρω πια πως θα μου λείπεις πάντα!…»

4 Ιουλίου 2001 η Κατερίνα «έφυγε» από κοντά μας… Πήγε να συναντήσει τον Θανάσης της, δώδεκα χρόνια μετά το δικό του φευγιό…
Ας τους θυμόμαστε που και που τους ηθοποιούς που μας κράτησαν κάποια στιγμή συντροφιά μέσα από τα έργα που έπαιξαν και μας πρόσφεραν….

Αν έχετε χρόνο και διάθεση για παλιό καλό θέατρο, δείτε δυο παραστάσεις με την Κατερίνα Βασιλάκου και τον Θανάση Μυλωνά…

1. Σίλα Ντελάνυ «Γεύση από μέλι». Το έργο ανέβηκε από τον θίασο Κατερίνας Βασιλάκου- Θανάση Μυλωνά το 1970-71 στο θέατρο «Χατζώκου» της Θεσσαλονίκης. Στην Αθήνα το παρουσίασαν στο θέατρο «Χατζηχρήστου» από τις 19-4-1971 για ένα μήνα. Σκηνοθεσία Αλέξης Δαμιανός.
Σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παπανικολάου το έργο παρουσιάστηκε το 1980 από την σειρά της ΕΡΤ «Το Θέατρο της Δευτέρας»
Στους ρόλους Κατερίνα Βασιλάκου, Θανάσης Μυλωνάς, Γιώργος Μούτσιος, Δέσποινα Νικολαίδου, Γιώργος Βερτσώνης.
Σκηνικά-κοστούμια Καλλιόπη Κοπανίτσα. [διάρκεια: 1.54]
            {denvideo http://www.youtube.com/watch?v=acu9l-15Oag}

2. Μαξίμ Γκόρκυ «Μικροαστοί» Το έργο ανέβηκε από τον θίασο Κατερίνας Βασιλάκου – Θανάση Μυλωνά το 1976-1977 στο θέατρο «Αλάμπρα». Οι παραστάσεις συνεχίστηκαν για 2ο χρόνο [1977-1978] – γεγονός σπάνιο για την εποχή. Σκηνοθεσία Κώστας Μπάκας.
Στην σειρά της ΕΡΤ «Το Θέατρο της Δευτέρας» παρουσιάστηκε το 1982 σε θεατρική σκηνοθεσία & μετάφραση Λυκούργου Καλλέργη, τηλεοπτική σκηνοθεσία Στέλιου Ράλλη, σκηνικά Νίκου Πετρόπουλου, κοστούμια Ιωάννας Παπαντωνίου.
Στους ρόλους: Κατερίνα Βασιλάκου, Θανάσης Μυλωνάς, Άννα Γεραλή, Νικηφόρος Νανέρης, Μαρία Φωκά, Ελένη Καλλιγά, Ιάκωβος Ψαρράς, Χρήστος Μάντζαρης, Αλέξης Σταυράκης, Νόρα Κατσέλη, Αριστούλα Ελληνούδη, Γιάννης Ροζάκης, Ντίνος Δουλγεράκης. [διάρκεια: 3.00.53  ]
            {denvideo http://www.youtube.com/watch?v=hRgdtlHlrfs}

 
Στις φωτογραφίες:

1.   Κατερίνα Βασιλάκου – Θανάσης Μυλωνάς.
2.   Η Κατερίνα σε μία από τις τελευταίες φωτογραφίες της.
3. Ο Θανάσης σε κάποια ταινία.
4. Η Κατερίνα και ο Θανάσης σε σκηνή από το έργο «Το ημερολόγιο της Αννας Φράνκ». Πρώτη θιασαρχική δουλειά τους το 1969 στην Θεσσαλονίκη.
5. Ο γάμος της Κατερίνας και του Θανάση το 1970 στον Αγ. Γεώργιο Κυψέλης.
6. Η Κατερίνα και ο Θανάσης σε μια σκηνή από την ταινία «Όλα και τη ζωή μου ακόμα» [1963]. Σε μία ακόμα ταινία έπαιξαν μαζί.[«Δεν πουλάω την καρδιά μου» το 1966 ]
7. Σκηνή από το έργο του Γιώργου Σκούρτη «Δωδεκάτη νύχτα του κου Σαίξπηρ» στο θέατρο «Αλάμπρα» το 1978-1979.
8. Δύο σαιζόν «Μικροαστοί» του Γκόρκυ στην «Αλάμπρα» [ 1976-1979]
9. Θέατρο «Λυκαβηττού», Φεστιβάλ Αθηνών 1982. Τελευταία κοινή εμφάνιση τους στον «Ματωμένο γάμο» του Λόρκα.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
    
Συνέντευξη στην : Κέλλυ Γκούνη

Ο Γιώργος Γεωργόπουλος, το μπουζούκι του 21ου αι. – όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει ο Θανάσης Πολυκανδριώτης -  μιλά στον Ορφέα, on camera, για την επαφή του με την δοσμένη πραγματικότητα της μουσικής μέσα από τα δικά του μάτια.
Παρόλο το νεαρό της ηλικίας του έχει χαρακτηριστεί ως ένας ταλαντούχος μπουζουξής ο οποίος έχει καταφέρει να ανάγει το μπουζούκι από λαϊκό σε πολύπολιτισμικό όργανο.
Στην συνέντευξη του, μας μιλά για τα όνειρα του, τους φόβους αλλά και την αγάπη του για την μουσική.
Ένας «συμπαντικός» σύγχρονος οργανοπαίχτης και δεξιοτέχνης που ο δρόμος της αναζήτησης τον οδηγεί να αποκτήσει την δική του μουσική ταυτότητα και ύφος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 και από την ηλικία των 8 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στην Καλαμάτα όπου εκεί παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα στη μουσική σε ηλικία 9 χρόνων.
Αποφοίτηση από τη Σχολή Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής στην Άρτα. Από τότε μέχρι σήμερα έχει στον ενεργητικό του συνεργασίες με ονόματα όπως Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μπάσης, Κώστας Μακεδόνας, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Βασίλης Λέκκας κ.α. Σημαντικότερος σταθμός της μουσικής του διαδρομής αποτέλεσε η συνεργασία του με τον Θανάση Πολυκανδριώτη με αποκορύφωμα την συμμετοχή του στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με διασκευές των Piazzola,  Django Reinhardt, Petar Ralchev. Αγαπά την βαλκανική μουσική κάτι που χαρακτηρίζει έντονα και το σχήμα που ηγείται τους Mirror Tuners.


{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=_Dk2lfoKIzM}

ΝΤΑΛΑΡΑΣ – ΠΑΡΙΟΣ : ΜΑΖΙ LIVE

Γράφει ο: Τάσος Π. Καραντής

Οι δύο εμπορικότεροι και δημοφιλέστεροι Έλληνες τραγουδιστές, όπως αυτό φαίνεται από το TOP - 10, αλλά κι απ’ όλη συνολικά τη δισκογραφία τους, είναι ο Γιάννης Πάριος κι ο Γιώργος Νταλάρας. Οι αριθμοί δηλαδή, επιβεβαιώνουν αυτό που πολύ λιτά είχε πει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, απαντώντας (σε συνέντευξή του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο) στην ερώτηση «Ποιους τραγουδιστές ξεχωρίζεις σήμερα», ως εξής : «Ο Νταλάρας και ο Πάριος ή ο Πάριος και ο Νταλάρας».
 «Μεγάλοι τραγουδιστές που αφήνουν πίσω τους σοβαρό έργο είναι για μένα τα δύο Γάμα. Γιάννης Πάριος και Γιώργος Νταλάρας.» (Φώτης Πολυμέρης, συνέντευξη στον Μιχάλη Κουμπιό στο e-orfeas.gr).
Όταν δύο κορυφαίοι εκπρόσωποι, διαφορετικών μουσικών σχολών, της λαϊκής (Μπιθικώτσης) και της ελαφράς (Πολυμέρης), συμφωνούν, στο ποιοι είναι οι κορυφαίοι άντρες τραγουδιστές του τραγουδιού μας, δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Βέβαια, είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο – με ντοκουμέντα, τεκμήρια, ρεκόρ κι αριθμούς – που επιβεβαιώνει κι επαυξάνει τα λεγόμενά τους, αλλά, αυτό είναι, ένα, άλλο, τεράστιο θέμα… Η αναφορά μας αυτή, αφορά – μόνο – τις live συμπράξεις αυτών των δύο μεγάλων ερμηνευτών μας.

Παρότι, λίγο μεγαλύτερος ηλικιακά ο Γιάννης Πάριος(1946), από τον Γιώργο Νταλάρα(1949), πρώτος μπήκε στη δισκογραφία ο Νταλάρας(1967), με τον Πάριο να τον ακολουθεί(1969). Σχεδόν, ουσιαστικά, ξεκίνησαν μαζί, με τον Νταλάρα, πάλι, να προηγείται, χρονικά(2-3 χρόνια), σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία από τον Πάριο.
Σημαντικό είναι, επίσης, ότι, από τα πρώτα βήματα της καριέρας τους, δέθηκαν και με μια αδελφική φιλία, όπως διηγείται ο Νταλάρας : «…Τότε συμπέσαμε ένα διάστημα φαντάροι και με τον Πάριο – αν και είναι λίγο μεγαλύτερος από μένα. Μέναμε σε διπλανές πόρτες στη στάση Καλλιφρονά. Ήμαστε κολλητοί φίλοι, αδέλφια. Χτύπαγε ο ένας το κουδούνι του άλλου και παίρναμε το λεωφορείο μαζί. Εγώ κατέβαινα στην ΥΕΝΕΔ κι εκείνος λίγο πιο πάνω, στον Χολαργό, στο αρχηγείο.»(βλ. Γιώργος Νταλάρας, Το τραγούδι της ψυχής, βιβλίο – από ηχογραφημένες συνομιλίες του Γιώργου Νταλάρα με το Γιώργο Τσάμπρα – ενταγμένο στην έκδοση «Το μουσικό κουτί» /MINOS - EMI , 1997, σελ. 24).
Συνεργάστηκαν live, σε νυχτερινά μαγαζιά, στις αρχές των ‘70ς, για να ακολουθήσουν, στο εξής, την δική του μεγάλη πορεία ο καθένας.
Δισκογραφικά έχουν συνυπάρξει στους παρακάτω(χρονολογικά) δίσκους(δεν καταπιάνομαι, εννοείται με διάφορες συλλογές συνθετών & στιχουργών, που τραγούδησαν κι οι δυο τους), αλλά, ποτέ δεν έτυχε, να υπάρξει ένα δισκογραφικό ντουέτο τους :
«ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ»(1969)
«ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ»(1970)
«Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ Ο ΛΟΧΙΑΣ»(1971)
«ΝΙΑΤΑ»(1974)
«ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ»(1986)
«ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ»(1987)
«ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΗ»(2002)
«ΤΑ ΦΑΝΤΑΡΙΣΤΙΚΑ»(2007)

Έτσι, οι μόνες φορές που τους απολαύσαμε, live μαζί, είναι μετρημένες κι έγιναν, στα πλαίσια συναυλιών και τηλεοπτικών εκπομπών. Ας τις δούμε(χρονολογικά) :
1) «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου» (μουσική – στίχοι : Δημήτρης Γκόγκος/Μπαγιαντέρας) – από τις δυο συναυλίες του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο(1983).


2) «Τα θερινά σινεμά» (μουσική – στίχοι : Λουκιανός Κηλαηδόνης) - από τις δυο συναυλίες του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο(1983). Μαζί η Χαρούλα Αλεξίου κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.



3) «Καλέ συ Παναγιά μου - Σγουρέ βασιλικέ μου» (παραδοσιακά) - από τις δυο συναυλίες του Νταλάρα στο Ολυμπιακό Στάδιο(1983). Μαζί η κι η Χαρούλα Αλεξίου.


4) «Τα θερινά σινεμά» (μουσική – στίχοι : Λουκιανός Κηλαηδόνης) – στούντιο εκδοχή, από εκπομπή της ΕΡΤ, αφιερωμένη στον Γιώργο Νταλάρα(1984). Το τραγούδι το ακούτε από το 6.25΄ ως το τέλος του βίντεο. Μαζί κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.


5) «Το καναρίνι» (μουσική : Απόστολος Καλδάρας – στίχοι : Γιώργος Σαμολαδάς) – από πρωτοχρονιάτικη εκπομπή της ΕΤ1 με τον Γιώργο Νταλάρα(31-12-1999).



6) «Η φαντασία» ( μουσική : Απόστολος Καλδάρας – στίχοι : Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου) - από πρωτοχρονιάτικη εκπομπή της ΕΤ1 με τον Γιώργο Νταλάρα(31-12-1999).



7) «Σ’ αγαπώ γιατί ‘σαι ωραία» (παραδοσιακό) - από πρωτοχρονιάτικη εκπομπή της ΕΤ1 με τον Γιώργο Νταλάρα(31-12-1999).

ΑΛΕΞΙΟΥ-ΠΑΡΙΟΣ-ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ-ΝΤΑΛΑΡΑΣ	ΓΑΛΑΝΗ-ΠΑΡΙΟΣ-ΝΤΑΛΑΡΑΣ-ΑΛΕΞΙΟΥ
ΜΗΤΣΙΑΣ - ΠΑΡΙΟΣ - ΝΤΑΛΑΡΑΣ	ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΑΛΕΞΙΟΥ - ΠΑΡΙΟΣ
ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ - ΠΑΡΙΟΣ	ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΠΑΡΙΟΣ - ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ
ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΠΑΡΙΟΣ-ΑΛΙΜΠΕΡΤΗ	ΝΤΑΛΑΡΑΣ-ΠΑΡΙΟΣ-ΔΙΑΜΑΝΤΗ-ΚΑΤΣΑΡΟΣ-ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ-ΚΑΛΑΤΖΗΣ
ΝΤΑΛΑΡΑΣ - ΠΑΡΙΟΣ	ΠΑΡΙΟΣ - ΚΑΤΣΑΡΟΣ - ΚΑΛΑΤΖΗΣ-ΔΙΑΜΑΝΤΗ-ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ-ΝΤΑΛΑΡΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ	ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ	ΝΙΑΤΑ
Ο ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ Ο ΛΟΧΙΑΣ	ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
ΤΑ ΦΑΝΤΑΡΙΣΤΙΚΑ	ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

Υπάρχει, ακόμα, μια πιο πρόσφατη (2007) σύμπραξή τους – μαζί με τη Μαρινέλλα και τη Χάρις Αλεξίου – σε δυο τραγούδια («Το μινόρε της Αυγής» & "Ο Αντώνης ο βαρκάρης"), στα πλαίσια της παρουσίασης του βιβλίου του Παναγιώτη Κουνάδη «Ο αινιγματικός κος Μίνως (Μάτσας)», αλλά, δυστυχώς, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα οπτικοακουστικά στο Υ/Τ.

Κι απ’ αυτές τις 7 συμπράξεις, φαίνεται το πόσο ταιριάζουν μαζί – ειδικά στα ντουέτα – αυτοί οι δυο σπουδαίοι ερμηνευτές και, πραγματικά, αποτελεί, ντοκουμέντο, αυτό το λιγοστό κοινό τραγουδιστικό τους σμίξιμο.

Κλείνοντας, αυτήν την αναφορά μας, είναι, φυσικό, να αναρωτηθούμε όλοι, γιατί ποτέ, ο Νταλάρας κι ο Πάριος δεν συνεργάστηκαν δισκογραφικά (με μια κοινή προσωπική τους δουλειά π.χ.) και, βέβαια, γιατί δεν πραγματοποίησαν live, όπως έκαναν – ξεχωριστά ο καθένας τους - με άλλα μεγάλα ονόματα (Μαρινέλλα, Αλεξίου, Γαλάνη κ.ά.). Πολλές οι συγκυρίες, που θα μπορούσαν να επισημανθούν, καθώς κι οι υποθέσεις, που θα μπορούσαν να κατατεθούν. Αλλά, σ’ αυτό, πρέπει – αν το θέλουν – να απαντήσουν οι ίδιοι, στο κοινό τους. Δική μας δουλειά είναι, αν δεν συμβεί το «θαύμα» (έστω και στο παρά πέντε…), να μείνουμε, στα λιγοστά υπάρχοντα, που παρουσιάστηκαν εδώ και να τα απολαμβάνουμε ευτυχισμένοι.

«Έφυγε» κι ο Νίκος Μαμαγκάκης…

Γράφει ο : Κώστας Πατσαλής

Στις 24 Ιουλίου 2013 «έφυγε» από κοντά μας κι ο σημαντικός συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Ένας – ένας οι ταλαντούχοι άνθρωποι αυτού του τόπου μας αποχαιρετούν… Κι η Ελλάδα μένει ακόμα πιο φτωχή.
Ο Νίκος Μαμαγκάκης υπήρξε μια ξεχωριστή περίπτωση στην ελληνική μουσική... Έγραψε με την ίδια ευκολία τραγούδια για τον λεγόμενο «εμπορικό» κινηματογράφο, που αγαπήθηκαν πολύ από τον κόσμο αλλά και τραγούδια, που θα τα λέγαμε «δύσκολα» για το ευρύ κοινό. Είχε τη λεβεντιά να μην αποποιηθεί καμιά από τις δυο «συνιστώσες» του. Πορεύτηκε, μουσικά, με απόλυτη σοβαρότητα – κι όχι σοβαροφάνεια - χωρίς  ποτέ να «πουλήσει» με αρπαχτές τις εμπορικές του επιτυχίες αλλά ούτε και τις  άλλες του, διαφορετικές δουλειές.

Ο Μαμαγκάκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο στις 3 Μαρτίου 1929. Ξεκίνησε τις σπουδές του από το Ωδείο Αθηνών και μετά από το 1957 μαθήτευσε στην Ανώτατη Μουσική Σχολή του Μονάχου δίπλα στους Καρλ Ορφ και Γκέντσμερ.  Στην ελληνική δισκογραφία μπήκε το 1964, με το άλμπουμ «Ερωτόκριτος», με συντελεστές τους Μάνο Κατράκη,  Βέρα Ζαβιτσιάνου και  Κώστα Καρρά, πάνω σε ποίηση Β. Κορνάρου.  Εκείνη τη χρονιά (1964) γράφει μουσική για ταινία - για πρώτη φορά. Πρόκειται για την ταινία «Μονεμβασιά» (γνωστή και ως  «Η ζωή μου σου ανήκει») σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Σαρρή.  Το 1966 γράφει μια υπέροχη μουσική για την ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Εκδρομή» και την κυκλοφορεί σε δίσκο με σολίστ τον Γεράσιμο Μηλιαρέση και τη συμμετοχή της ανερχόμενης – τότε - Πόπης Αστεριάδη. Το 1968 ,όμως, θα συνεργαστεί με τον Ντίνο Δημόπουλο και την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Φίνος Φιλμ στην ταινία «Η αρχόντισσα κι ο αλήτης» και τα τραγούδια του θα αγαπηθούν τόσο, που ακόμα και σήμερα τα τραγουδάει ο κόσμος. Ποιος δεν ξέρει τα τραγούδια «Η αγάπη θέλει δύο», «Στον ήλιο του μεσημεριού», «Αλητάκι μπατηράκι», «Άναψε μέσα μου φωτιά»; Την ίδια χρονιά θα γράψει τη μουσική και για τις ταινίες της Φίνος Φιλμ «Η λεωφόρος του μίσους» και «Μια Ιταλίδα απ΄την Κυψέλη» και θα κάνει μεγάλες επιτυχίες  με την Τζένη Βάνου (Σ’ αγαπώ) και την Πόπη Αστεριάδη (Σκληρό μου αγόρι) αντίστοιχα.  Η επιτυχία συνεχίζεται και την επόμενη χρονιά  με την Βουγιουκλάκη  γράφοντας τις μουσικές στις ταινίες «Η νεράιδα και το παλικάρι» και «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά» σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Όλες οι παραπάνω ταινίες (με την Αλίκη Βουγιουκλάκη) βρίσκονται στις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των πιο εμπορικών ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου. Ακούγοντας τις μουσικές της «Δασκάλας με τα ξανθά μαλλιά» μπορεί κανείς να δει τις επιρροές του Μαμαγκάκη από την παράδοση  και τον συγκερασμό τους με τις σύγχρονες μουσικές τάσεις της εποχής κι όχι μόνο. Ο συνθέτης δεν έπαψε να γράφει μουσική για τον κινηματογράφο και τα επόμενα χρόνια, όπως πχ. στο «Φράγμα» (1982) του Δ. Μακρή, στο «Μπορντέλο» (1985) του Ν. Κούνδουρου, αλλά και σε ταινίες του Ν. Περάκη όπως τις «Ιδού η Μήλος, Ιδού και το Πήδημα» (1979), «Αρπα Colla» (1982), «Λούφα και Παραλλαγή» (1984) κ.ά.

Παράλληλα με τις ταινίες ο Μαμαγκάκης συνεχίζει τη δισκογραφική του πορεία στο δρόμο που ξεκίνησε. Ας θυμηθούμε κάποιους σταθμούς. Το 1970 κυκλοφορεί ο δίσκος του «Ερωφίλη», πάνω στο έργο του Γ. Χορτάτζη με ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Αρλέτα, την Καίτη Χωματά και τον Γιάννη Θωμόπουλο. Το 1972 μελοποιεί Γιάννη Ρίτσο με ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο και τη Μαρία Δουράκη στον δίσκο «11 τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου». Το 1982 μελοποιεί στίχους του Γιώργου Ιωάννου με ερμηνευτές τον Δημήτρη Ψαριανό, τον Δημήτρη Κοντογιάννη και την ανερχόμενη – τότε - Ελευθερία Αρβανιτάκη στον δίσκο «Κέντρο διερχομένων». Το 1983 μελοποιεί Λόρκα σε απόδοση της Αγ. Δημητρούκα κι ερμηνεύτρια τη Νένα Βενετσάνου, στο δίσκο «Του έρωτα και του πάθους». Το 1984 κυκλοφορεί από τον «Δισκογραφικό Συνεταιρισμό Καλλιτεχνών» την «Οδύσσεια» και μελοποιεί Νίκο Καζαντζάκη. Η «Οδύσσεια» είναι ένα πολύτεχνο έργο για ορχήστρα, χορωδία, μπαλέτο και σολίστ. Το έργο παρουσιάστηκε ζωντανά στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 5/8/1984 αλλά και στο Ηρώδειο στις 7/8/1984. Ο δίσκος είναι δυσεύρετος σήμερα…  Το 1985 από τον «Σείριο» του Μ. Χατζιδάκι κυκλοφορεί ακόμα ένα σημαντικό έργο το «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» μια όπερα σε πέντε μέρη. Το 2008 κυκλοφορεί ένα διπλό cd με τίτλο «Τα τραγούδια της παράδεισος»  που αποτελεί τη δική του ματιά στο ρεμπέτικο τραγούδι και τους δημιουργούς του. Τα τελευταία χρόνια εξέδιδε τα έργα του μέσα από την εταιρία του «Ιδαία».  

Η απώλεια του Νίκου Μαμαγκάκη είναι δυσαναπλήρωτη. Τέτοιες προσωπικότητες με ταλέντο, γνώση και υψηλή αισθητική δεν γεννιούνται κάθε μέρα σ΄αυτόν τον τόπο. Το έργο του δεν έχει όλο ακόμα ανακαλυφτεί σε όλο του το εύρος. Ο συνθέτης θα μας ακολουθεί μέσα από την ανακάλυψη των έργων του για πολλά - πολλά ακόμα χρόνια.

*Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα του Μαμαγκάκη http://mamangakis.weebly.com

Η Σωτηρία Μπέλλου μετά το ρεμπέτικο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γρηγοριάδης

  Με αφορμή τη συμπλήρωση 16 ετών από το θάνατο μιας εκ των μεγαλύτερων ερμηνευτριών του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, της Σωτηρίας Μπέλλου, έκρινα απαραίτητο να φωτίσω, όσο μπορώ, το μη κλασικό της ρεπερτόριο. Ξεκινώντας την καριέρα της το 1948, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, η σπουδαία τραγουδίστρια δημιούργησε το δικό της ισχυρό ρεπερτόριο, το οποίο ξεκινά από το μεταπολεμικό ρεμπέτικο και καταλήγει σε πιο ελαφρές και «έντεχνες αποχρώσεις».

Φωνή ατσάλινη, αντρική, εξαιρετικά δυνατή αλλά και ξύλινη, αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές του ελληνικού πενταγράμμου.

  Πολλοί είναι αυτοί που ταυτίζουν τη προσωπικότητα της Μπέλλου με το λαϊκορεμπέτικο τραγούδι. Όντως, σε αυτό το πεδίο συνέδεσε τη φωνή της με σπουδαία τραγούδια του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, του Καλδάρα, του Μητσάκη.

Ωστόσο, σημαντικές είναι και οι συμπράξεις της τη δεκαετία του ’70 και του ’80 με χαρισματικούς δημιουργούς. Χαρακτηριστικά τραγούδια αυτής της περιόδου συμπεριλαμβάνονται σε έναν από τους δίσκους της συλλογής του περιοδικού «Δίφωνο» με τίτλο «Η Σωτηρία Μπέλλου μετά το ρεμπέτικο», στον οποίο υπάρχουν 15 τραγούδια αντιπροσωπευτικά των δυο αυτών δεκαετιών.

  Το πρώτο τραγούδι του δίσκου, που αποτελεί και ένα από τα γνωστότερα της μετα-κλασικής Μπέλλου, είναι το «Ζεϊμπέκικο» (Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια) του Διονύση Σαββόπουλου, στο οποίο ο ίδιος κάνει σιγόντα. Το τραγούδι αναδεικνύει τη σκληρή πραγματικότητα άλλων εποχών, της προπολεμικής Ελλάδας, της μικρασιατικής καταστροφής. Διακατέχεται από έναν δυναμισμό, ο οποίος προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φωνή της Μπέλλου, που αποκαλύπτει το υψηλό επίπεδο των ερμηνευτικών της επιδόσεων αλλά και από τη μελωδία του άσματος.

 Επίσης, ξεχωρίζει η συνεργασία της με τον Ηλία Ανδριόπουλο και το Μιχάλη Μπουρμπούλη στο τραγούδι «Μην κλαις». Η συγκεκριμένη σύνθεση είναι ένα όμορφο αργό άσμα,ίσως και επηρεασμένο από τη λαϊκή μπαλάντα. Ακόμα, αδικημένο θα χαρακτήριζε κάποιος το τραγούδι «Μ’ αδίκησες ανατολή», ένα ωραίο ζεϊμπέκικο σε μουσική Στέλιου Βαμβακάρη (ο γιος του σπουδαίου πατριάρχη του ρεμπέτικου) και στίχους του Κώστα Κινδύνη.

 Τα άλλα δυο τραγούδια αυτής της περιόδου, που είναι δημοφιλή μέχρι τις μέρες μας σε μουσική Δήμου Μούτση (συνθέτης του «Αγίου Φεβρουάριου») και στίχους Κώστα Τριπολίτη, είναι το «Δε λες Κουβέντα» και η «Νταλίκα». Το πρώτο είναι ντουέτο μεταξύ της Μπέλλου και του συνθέτη. Η γνώμη μου γι’ αυτό το τραγούδι είναι αντίθετη ίσως με αυτή μιας σημαντικής μερίδας του κόσμου, καθώς θεωρώ ότι είναι λίγο υπερεκτιμημένο. Το στοιχείο, που κατά την  κρίση μου μειώνει την αξία του τραγουδιού, είναι η φωνή του συνθέτη, που δε συνδυάζεται όμορφα με τη μεγαλοπρεπή φωνή της Μπέλλου, καθώς και η μεγάλη διάρκεια της σύνθεσης (λίγο παραπάνω από 6 λεπτά), που ίσως κουράζει πολλούς ακροατές. Αντιθέτως, η μικρή σε διάρκεια «Νταλίκα» είναι πιο ευχάριστη, ανάλαφρη και αποτελεί ένα καυστικό, περιεκτικό σχόλιο στον Έλληνα μικροαστό.
 Άλλες συμπράξεις της μεγάλης ερμηνεύτριας είναι με το Βασίλη Δημητρίου και Μάνο Ελευθερίου (Το πιτσιρικάκι, Ο κόσμος είναι σαν μπαξές), με το Δημήτρη Λάγιο (Θα με δικάσει, Βαρέθηκα τη μοναξιά), με τον Ηλία Ανδριόπουλο (Πλατεία Βάθης, Κάποιο βράδι τ’ όνειρο μου, Καημός παλιού ρεμπέτη, Τα τελευταία σήματα) και τον Αργύρη Κουνάδη (Έλα φίλε, Της αγάπης). Αυτά τα τραγούδια ολοκληρώνουν το προφίλ της μετα-ρεμπέτικης περιόδου της Μπέλλου, η οποία απέκτησε με αυτές τις επιλογές (κλασικές λαϊκές και πιο έντεχνες) ένα πιο ευρύ κοινό, που διατηρεί ακόμα το όνομά της ζωντανό 16 χρόνια μετά το τέλος του βίου της.

 Άλλωστε το μεγάλο φάσμα ενός ρεπερτορίου είναι γνώρισμα των μεγάλων ερμηνευτών.

ΚΑΙΤΗ ΧΩΜΑΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης


Κάθε Οκτώβριο του Αγίου Δημητρίου δέχομαι διάφορα τηλέφωνα για ευχές από «φίλους»… Ανθρώπους που μπορεί σε όλη την διάρκεια του χρόνου να μην έχουμε ανταλλάξει ούτε ένα τηλεφωνικό γεια… Πως το βαριέμαι αυτό το… ετήσιο, δήθεν ενδιαφέρον κάποιων…
 
Χάθηκε πια η  ανθρώπινη επαφή, που είχαμε πριν λίγα χρόνια με τους ανθρώπους που ξεχωρίζαμε και αγαπούσαμε… Τώρα oι περισσότεροι συνομήλικοι μου… βαριούνται που ζουν και οι νεότεροι έχουν «χαθεί» μέσα  στα… facebook, τα twitter  και τα skype… Δεν λέω, χρήσιμα «εργαλεία» όλα αυτά, όμως πολλούς τους έχουν οδηγήσει στην απομόνωση, στην κατάθλιψη και άλλους – δυστυχώς - σε ακόμα χειρότερα…

Όμως, κάθε Οκτώβριο είχα και εγώ να θυμηθώ κάποιους ανθρώπους που αγαπούσα και που δεν τους θυμόμουν μια φορά τον χρόνο… Ανάμεσα τους και μία φίλη που δούλεψα μαζί της είκοσι δύο  χρόνια. Η Καίτη Χωματά που «έφυγε» την ημέρα των γενεθλίων της στις 24 Οκτωβρίου 2010.

Σήμερα σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια για την Καίτη, μια κι αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τα τρία χρόνια από το φευγιό της…

Δυνατός άνθρωπος η Χωματά με μεγάλες αντοχές, πάλεψε με τον καρκίνο περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια και πάντα με το μικρόφωνο στο χέρι… Μάλλον το τραγούδι της έδινε την δύναμη για ζωή και η αγάπη του κόσμου που την συντρόφευσε 46 ολόκληρα χρόνια…

Έγραφα πριν δυο χρόνια: «…Η περιπέτεια της υγείας της κράτησε πολλά χρόνια, την βασάνισε…  Εκεί στα 1986 όλοι νομίζαμε ότι τα προβλήματα  είχαν ξεπεραστεί…
Τότε  την γνώρισα, στα πρώτα νέα της βήματα στην μπουάτ «Μαρκίζα» του αγαπημένου μου φίλου Κώστα Γεραπετρίτη στα Εξάρχεια, που έφυγε και αυτός νωρίς… Μαζί της έκανα τις πρώτες  μουσικές παραγωγές μου το 1987, τις πρώτες συναυλίες της σε όλη την Ελλάδα, παρέα με τον Γιάννη Σπανό και το άλλο κορίτσι του ’60, την Αλέκα Μαβίλη.

Μαζί τον χειμώνα του ίδιου χρόνου φτιάξαμε την μπουάτ «Αυλαία» στην Πλατεία Κολιάτσου, μαζί γιορτάσαμε το 1989 τα είκοσι πέντε χρόνια της στο τραγούδι με μια θριαμβευτική συναυλία στο θέατρο «Λυκαβηττού», μαζί γεμίσαμε ασφυκτικά το «Παλαί ντε σπορ» της Θεσσαλονίκης το 1990 και όλα τα μεγάλα υπαίθρια θέατρα της Ελλάδας το 1992. Μαζί βρεθήκαμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, από το 1992 ως το 2008 που ήταν και η τελευταία συναυλία μας στην Τήνο… Είκοσι δύο χρόνια παρέα με την Καίτη…».

Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για εκείνη, διάβασε κάποια κείμενα που έγραψα πριν δυο χρόνια…

http://www.protothema.gr/culture/article/87215/mia-agaph-gia-to-kalokairi-poy-esbhse/
http://www.mediasoup.gr/node/44696
http://tinyurl.com/ojqu29m

Μ’ ένα τραγούδι της που αγαπώ πολύ, το «Μιλάς» του Γιάννη Σπανού σε στίχους του Κώστα Γεωργουσόπουλου(1969), που πάντα της ζητούσα να λέει σε όλες τις συναυλίες μας (αφιερωμένο σε όλους τους «φίλους» που «μιλούν» με την… «σιωπή»!) και έντεκα φωτογραφίες της - από τις εκατοντάδες που έχω στο αρχείο μου - θα κλείσω αυτό το μικρό σημείωμα - στην αγαπημένη φίλη που έφυγε εκείνη την Κυριακή του Οκτώβρη του 2010… Την κορυφαία του «νέου κύματος» που σημάδεψε με την φωνή και την  παρουσία της μια ολόκληρη εποχή…

«Μιλάς…»
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=QPc_oVWqTnE}

Φωτογραφίες:

1. Η πρώτη επαγγελματική φωτογραφία της Καίτης το 1964 όταν τραγούδησε το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» του Γιάννη Σπανού  και Γιώργου Παπαστεφάνου.
2. Η φωτογραφία στην μπουάτ «Μαρκίζα» στα Εξάρχεια, του φίλου μου Κώστα Γεραπετρίτη – που αναβίωσε εκεί  την εποχή των μπουάτ του 1960  φιλοξενώντας στον χώρο του σπουδαία ονόματα όπως η Φλέρυ Νταντωνάκη, η Αρλέτα, ο Γιάννης Σπανός κ.ά. Εκεί γνώρισα την Καίτη το 1986. Στην φωτογραφία ο Κώστας Γεραπετρίτης,  μαζί με την Καίτη Χωματά και την Ρένα Κουμιώτη.
3. Νέο ξεκίνημα για την Καίτη – μετά το δυνατό πρώτο κτύπημα του καρκίνου, που νίκησε  - με την συναυλία που της οργάνωσα το 1987 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η φωτογραφία από το «πάρτι» που προηγήθηκε της συναυλίας. Από αριστερά: Καίτη Χωματά, Γιάννης Σπανός, Ιρένε Μαραντέϊ, Γιώργος Σταυριανός, Άννα Αδριανού, η Τζένη Ρουσσέα στα κόκκινα, η Κωστούλα Μητροπούλου και η Γωγώ Αντζολετάκη μ’ ένα… περίεργο ύφος!
4. Αναμνηστική φωτογραφία  από τις πρώτες μας συναυλίες το 1987. Ο Νικόλας Μητσοβολέας, ο Γιάννης Σπανός, ο Βασίλης Τζίμας  η Καίτη Χωματά και η άλλη αγαπημένη μου η Αλέκα Μαβίλη(τι έχει γίνει αυτό το κορίτσι;).
5. Η Καίτη Χωματά τραγουδά στην μπουάτ «Αυλαία» που έφτιαξα το 1987 για εκείνη. Ανάμεσα στους φίλους που διακρίνω στη φωτογραφία η Μαρία Ζαχούρ, η Κάτε Παπανικολάου, ο Σπύρος Μπιμπίλας, η Σόνια Ζαχαράτου…
6. Εγώ μαζί με την Καίτη στο μπαρ της  «Αυλαίας» το 1988 μετά τον… «τσακωμό» μας το 1987!!
7. Η Καίτη Χωματά τραγουδά  στις 9 Σεπτεμβρίου του 1989 στο θέατρο Λυκαβηττού στη συναυλία μας για τα 25 χρόνια της στο τραγούδι… Τι ονειρεμένη βραδιά, με σχεδόν 7000 θεατές να τραγουδούν όλες τις αγαπημένες μελωδίες του «νέου κύματος»…
8. Ωραίες στιγμές στο Βαθύ της Καλύμνου στις 27 Αυγούστου του  1999, την επομένη συναυλίας μας που οργάνωσε το  Υπουργείο Εθνικής Άμυνας στο ακριτικό νησί. Στη φωτογραφία η Καίτη Χωματά, η αφεντιά μου και η Φωτεινή Σαββατιανού. Τίποτα δεν έμεινε από τότε…
9. Ο Μιχάλης Κανίνης, η Πέπη Θεοχάρη και η Καίτη Χωματά τον Ιανουάριο του 2001 στην σκηνή του νέου τότε θεάτρου «Κατερίνα Βασιλάκου» - στην παρουσίαση που έγινε για τους δημοσιογράφους - με αφορμή μεγάλη περιοδεία που έγινε με την συνεργασία του ΟΑΕΔ που για πρώτη φορά τότε ασχολήθηκε με τον πολιτισμό.
10. Από την ίδια βραδιά το 2001. Ο αγαπημένος μου φίλος ηθοποιός Φάνης Κερανίδης, η Φωτεινή Σαββατιανού, η Καίτη Χωματά, έχοντας στο κέντρο την Κατερίνα Βασιλάκου, σε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες της. Πέντε μήνες μετά η πολύ αγαπημένη μου Κατερίνα «έφυγε»..
11. Και μια τελευταία φωτογραφία από εκείνη την περιοδεία στην ακριτική Σύμη στις 25 Ιουλίου του 2001. Οι τραγουδιστές Μιχάλης Κανίνης και Φωτεινή Σαββατιανού, ο τότε Δήμαρχος Μιλτιάδης Σαρρής και η Καίτη Χωματά μετά την συναυλία  που την αφιερώσαμε στη μνήμη της Κατερίνας Βασιλάκου, που είχε «φύγει» είκοσι μέρες πριν... Και τι δεν θυμάμαι από εκείνες τις μέρες σε αυτό το πανέμορφο νησί… Και από τότε δεν έμεινε τίποτα… Μόνο θυμός - τότε και τώρα - από την άθλια συμπεριφορά των ίδιων… «φίλων»…

Πάνος Πολίτης & Πέτρος Καρπαθάκης
H προσπάθεια και η αφοσίωση είναι απαραίτητα συστατικά σε ένα δύσκολο ή εύκολο εγχείρημα!

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Μακρογιάννη

Eν όψει ενός πρωτοπόρου εγχειρήματος που θα πραγματοποιηθεί στο Passport του Πειραιά, στις 10 Νοεμβρίου 2013, επικοινωνήσαμε  με τον δημιουργό της ιδέας, παραγωγό και ενορχηστρωτή Πάνο Πολίτη και με τον διευθυντή ορχήστρας Πέτρο Καρπαθάκη. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον μουσικό και ιδρυτικό μέλος του παγκοσμίου φήμης ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Πρόκειται σύμφωνα με τους συνομιλητές, για μία σύμπραξη ροκ μπάντας και κλασσικής ορχήστρας με επιθυμητό αποτέλεσμα μια πανδαισία ήχων και χρωμάτων.

Στις 10 Νοεμβρίου θα πραγματοποιήσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική παράσταση. Μπορείτε να μου πείτε λίγα λόγια γι’ αυτό το concept;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Το concept αυτό αφορά σε ένα ζωντανό μουσικό αφιέρωμα, στον εκλιπόντα εδώ και ενάμισι περίπου χρόνο, Βρετανό συνθέτη/ενορχηστρωτή, οργανίστα και πιανίστα, ιδρυτικό μέλος του επίσης Βρετανικού παγκοσμίου φήμης ροκ συγκροτήματος Deep Purple, τον Jonathan Douglas Lord (9/6/1941-16/7/2012). Εκτός από την λαμπρή του πορεία με τους Deep Purple, ο Lord, μετά την απόφαση "σταθμό" που πήρε το 2002 να αποχωρήσει από το δικό του δημιούργημα, ξεκίνησε μία επίσης εξέχουσα σόλο καριέρα, όντας πλέον πλήρως αφοσιωμένος σε αυτό που πάντα επιθυμούσε διακαώς αλλά ελλείψει ελεύθερου χρόνου δεν μπορούσε να δοθεί,  την προώθηση μέσω δισκογραφίας αλλά και ζωντανών εμφανίσεων, αμιγώς προσωπικής του δουλειάς που χαρακτηρίζεται πολύ περισσότερο από κλασικά και λιγότερο από ροκ μουσικά στοιχεία. Εξέχων χαρακτηριστικό της μουσικής του είναι ο άκρατος λυρισμός και η συνθετική έμπνευση που προέρχεται κυρίως από την απώλεια των γονέων του που λάτρευε αλλά και από την ίδια την φύση που είχε την τύχη να βιώνει σε όλο της το μεγαλείο κυρίως λόγω του τόπου καταγωγής και διαμονής του.
Με το project αυτό φιλοδοξούμε να αποτίσουμε φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας αποσπάσματα από τα κυριότερα προσωπικά του έργα, παλαιότερα αλλά και νεότερα. Για το σκοπό αυτό, δύο ξεχωριστά μουσικά σχήματα, μία ροκ και μία κλασική μπάντα ενώνουν τις δυνάμεις τους επί σκηνής με ένα κοινό στόχο, την κατά το δυνατόν πιστότερη μουσική απόδοση μέρους του έργου του Jon Lord...

Πώς εμπνευστήκατε να κάνετε ένα αφιέρωμα για τον  Jon Lord;

Πάνος Πολίτης (παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Για μένα,  ο Jon Lord σημαίνει τα πάντα στη μουσική. Είναι ο λόγος που σπούδασα μουσική, που ασχολήθηκα και πειραματίστηκα με διάφορες μπάντες, η αιτία που εξακολουθώ και μαθαίνω και εμπνέομαι από τις συνθέσεις του. Από νεαρή ηλικία, μέσα στα διάφορα μουσικά ακούσματα που δεχόμουν, αυτό που πάντα ξεχώριζε ήταν ο πολύ ιδιαίτερος ήχος που είχε στο Hammond organ και τον καθιέρωσε σαν τον καλύτερο όλων των εποχών ροκ οργανίστα. Αργότερα, υπέπεσε στην αντίληψή μου ένας δίσκος που είχε κάνει με τους Deep Purple, το "Concerto for group and orchestra", βασισμένο σε αποκλειστικά δική του σύνθεση. Όπως και ο τίτλος του album προδικάζει, αφορά στο συνδυασμό ροκ και κλασικής μουσικής σε μία εποχή που τέτοιου είδους πειραματισμοί, φάνταζαν απλώς απαγορευμένο και προσβλητικό είδος μουσικής στα αυτιά των υπερσυντηρητικών μουσικόφιλων βρετανών (και όχι μόνο). Αποφάσισα πως κάτι παρόμοιο θα ήθελα πολύ να κάνω κι εγώ. Έτσι, τα πάντα στον  μουσικό μου εαυτό κινήθηκαν γύρω από αυτά τα πράγματα. Πολύ αργότερα γνωριστήκαμε και προσωπικά και έκτοτε διατηρούσαμε συχνή αλληλογραφία. Και όταν του είπα ότι θέλω πολύ να διοργανώσω μία γιορτή προς τιμή του, εκείνος ενθουσιάστηκε και αμέσως προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει όσο και όπως μπορεί! Βεβαίως και επειδή πολλές φορές τα πράγματα δεν μας έρχονται όπως τα υπολογίζουμε, το αφιέρωμα  αυτό πραγματοποιείται εν τέλει μόλις ενάμισι χρόνο περίπου μετά τον απρόσμενο θάνατό του και χωρίς την φυσική του παρουσία σαν τιμώμενο πρόσωπο. Παίζοντας όμως την μουσική του, αισθάνομαι ότι θα βρίσκεται εκεί μαζί μας.

Ποιος  θέλετε να είναι ο στόχος της μουσικής παράστασης;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής) : Θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος εάν μέσα από την απόδοσή μας τη βραδιά εκείνη, το κοινό μπορέσει να εισπράξει το μεγαλείο της μουσικής ευφυΐας του Jon Lord που με τον πλέον αριστοτεχνικό τρόπο αποδίδεται μέσω της μουσικής του. Θα ήθελα επίσης ο κόσμος να (ανα)γνωρίσει τον Lord σαν ένα ταλαντούχο καλλιτέχνη και με άλλες μουσικές διαδρομές, όχι μόνο σαν έναν άνθρωπο που διατέλεσε υπέροχος μουσικός και άριστος δεξιοτεχνικά οργανίστας των Deep Purple, Whitesnake, Paice Ashton & Lord κ.ά.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γίνει σύμπραξη μίας ροκ μπάντας και κλασσικής ορχήστρας αλλά και να καταφέρετε και να τη διευθύνετε;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Τίποτα δεν είναι εύκολο εάν δεν προσπαθήσεις και τίποτα δεν είναι δύσκολο εάν αφοσιωθείς σε αυτό που κάνεις. Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς το κάνουμε με πολλή αγάπη, πιστεύω ότι μέσα από την δυσκολία της μελέτης και προσέγγισης του εγχειρήματος αυτού, τελικά θα μπορέσουμε εύκολα να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, μία πανδαισία ήχων και μελωδιών. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται αρκετές πρόβες για να "στηθεί" όλο αυτό το πράγμα. Aρχικά ξεκινήσαμε χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του εκλεκτού μας φίλου Πέτρου Καρπαθάκη, νομίζοντας ότι πρόκειται για εύκολη υπόθεση! Στην πορεία όμως και διαπιστώνοντας στην πράξη την δυσκολία του πράγματος, κυρίως λόγω της διαφορετικής προσέγγισης της ορχήστρας μας, απευθυνθήκαμε στον Πέτρο ο οποίος αγκάλιασε την προσπάθεια με μεγάλη αγάπη και έτσι φτάσαμε σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Εξάλλου εγώ έπρεπε απερίσπαστος να αφιερωθώ στο ενορχηστρωτικό και οργανωτικό κομμάτι, ενώ ο Πέτρος, στην πολύ καλή προετοιμασία της ορχήστρας μας. Όμως, στο σημείο αυτό, θα ήθελα ο Πέτρος να σας εξηγήσει από την πλευρά του μαέστρου,  πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά ένα τέτοιο εγχείρημα...

Πέτρος Καρπαθάκης (Μαέστρος): Θα συμφωνήσω με τον Πάνο ότι η προσπάθεια και η αφοσίωση είναι απαραίτητα συστατικά σε ένα δύσκολο ή εύκολο εγχείρημα! Πρώτα απ'ολα η σύμπραξη μιας κλασικής ορχήστρας και μιας ροκ μπάντας καθιστά απαραίτητη την συμβολή του μαέστρου καθότι οι δυο ορχήστρες ανήκουν σε διαφορετικά μουσικά ιδιώματα. Εκεί ακριβώς χρειάζονται τον μαέστρο να κατευθύνει και να ενώσει μουσικά τα δυο στυλ. Επίσης η δομή της ενορχήστρωσης με τα μελωδικά σχήματα των διαφόρων οργάνων που εναλλάσσονται μέσα στην παρτιτούρα, οι συχνές παύσεις μέρους ή και όλης της ορχήστρας, η μουσική εκφραστικότητα και οι συχνές αλλαγές στα tempi μέσα στα κομμάτια καθιστά υποχρεωτική την παρουσία του μαέστρου. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κλασική ορχήστρα μετρά δεκάδες παύσεις μέχρι να μπει, σε σχέση με την ροκ μπάντα που παίζει σχεδόν σε όλη την παράσταση. Αυτό και μόνο δημιουργεί δυσκολία στους μουσικούς καθότι πρέπει να έχουν μια επιπλέον ευθύνη πέραν αυτής του να παίξουν καλά. Τέλος ο επαγγελματισμός των μουσικών και η βοήθεια η δική μου είναι τα μυστικά της επιτυχίας που κάνουν "εύκολη" την σύμπραξη των δυο ορχηστρών.

Ποιες από τις συνθέσεις  των  Deep  Purple ξεχωρίζετε περισσότερο;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Σίγουρα πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση, ειδικά σε μένα! Πιστεύω ότι οι Deep Purple, παρ' όλο που όλα αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει ορισμένα από τα μέλη του σχήματος αρκετές φορές, με εξαίρεση τους Jon Lord (μέχρι το 2002) και Ian Paice (τύμπανα) που ήταν οι μόνοι σταθεροί, έχουν παρουσιάσει  σε κάθε μορφή τους (MKI, MKII κλπ) εξαίσια δείγματα ροκ συνθέσεων, σταθμών που διαμόρφωσαν τη μουσική σκηνή της εποχής και όχι μόνο. Μπορώ ακόμα να πω ότι οι Deep Purple ήταν πάντα μπροστά από την εποχή τους. Εάν πρέπει να ξεχωρίσω όμως κάποιο δίσκο ή κομμάτι τους, αυτά θα ήταν σίγουρα το "MACHINE HEAD" album και το "SMOKE ON THE WATER" κομμάτι που εν πολλοίς τους καθιέρωσε φυσικά!!!

Συνθέσεις τους δεν παραλείπονται από νεανικά συγκροτήματα. Συμφωνείτε πως  αυτές μπορούν να γίνουν η βάση σπουδών για εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Είναι πολύ καλό και ελπιδοφόρο για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με οποιοδήποτε μουσικό όργανο, να "ακουμπάνε" τέτοια συγκροτήματα και να προσπαθούν να παίξουν τη μουσική τους, αποκομίζοντας ταυτόχρονα συνθετικά αλλά και δεξιοτεχνικά οφέλη. Συμφωνώ απόλυτα ότι οι μουσικές αυτές συνθέσεις μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν βασικό συστατικό στοιχείο για την εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων, πλην όμως να μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό, δεν νοείται σε καμία περίπτωση σοβαρός και υπεύθυνος μουσικός που να μην έχει μελετήσει συνθέτες της προ κλασικής, κλασικής αλλά και μοντέρνας εποχής. Πιστεύω ακράδαντα ότι η σπουδή πάνω στις συνθέσεις των κλασικών συνθετών αλλά και  σπουδών πάνω σε ασκήσεις δεξιοτεχνίας και απόκτησης πλήρους ευκινησίας και ανεξαρτησίας χεριών και δακτύλων αποτελούν προϋπόθεση πριν κάποιος επιχειρήσει να μελετήσει συνθέσεις είτε από τους Deep Purple, είτε και από άλλα συναφή συγκροτήματα.

Πέτρος Καρπαθάκης (Μαέστρος): Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω λιγότερο με τον Πάνο. Η κλασική μουσική παιδεία είναι απαραίτητη στην πορεία κάποιου που θέλει να κάνει σοβαρές και υπεύθυνες σπουδές. Πρώτα απ'όλα εκεί βρίσκεται όλη η τεχνική κατάρτιση και η δεξιοτεχνία για την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των δάχτυλων του υποψηφίου μουσικού, εκεί θα πειθαρχηθεί, θα φτιάξει σωστές μουσικές αρχές, εκεί θα γνωρίσει την βάση όλης της μουσικής από τότε που ξεκίνησε, εκεί θα μάθει πως επηρεαστήκαν οι συνθέτες του 20ου αιώνα, συνθέτες της Jazz και φυσικά της Ροκ. Δεν είναι ωραίο να γνωρίζεις πως ξεκίνησαν όλα αυτά τα θαυμαστά έργα της μουσικής του 20ου αιώνα που με τόσο ζήλο ακούς σήμερας; Η μελέτη της μουσικής συγκροτημάτων όπως οι Deep Purple αποτελεί γνωστικό εφόδιο απαραίτητο στην πορεία του νέου μουσικού κάτι που δεν θα του δώσει η μουσική της κλασικής η ρομαντικής εποχής και πρέπει να αποτελεί στοιχειό στην εκμάθηση μοντέρνων μουσικών οργάνων εφόσον έχει βαθιά γνώση της κλασικής που είναι η αρχή των πάντων. Τότε μόνο θα αποτελέσει προσόν και όφελος.

Θα επαναληφθεί στο μέλλον το αφιέρωμα στον Jon Lord;

Πάνος Πολίτης (Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Κατ’ αρχήν ξεκινάμε με το βλέμμα στραμμένο και προσηλωμένο στην παρθενική μας εμφάνιση σαν συγκρότημα, εάν επιτρέπετε, με  τον όρο «αφιερωματικό» σε ένα συγκεκριμένο καλλιτέχνη, και προσπαθούμε και ευελπιστούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όμως κανένας καλλιτέχνης, σε καμία μορφή τέχνης δεν μπορεί να αισθάνεται ολοκληρωμένος χωρίς την αποδοχή αυτού που προσφέρει από το κοινό που τον παρακολουθεί. Όπως ανέφερα και στο δελτίο τύπου, πρωταρχικός μας στόχος είναι το εγχείρημα της πρώτης μας εμφάνισης να πετύχει. Σκοπός μας είναι φυσικά και εφόσον υπάρξει και η ανάλογη αποδοχή από τον κόσμο, να παρουσιάσουμε το αφιέρωμα αυτό και σε άλλους χώρους εντός του λεκανοπεδίου και γιατί όχι, ακόμα και σε άλλες πόλεις.

Πρόκειται για κάτι πρωτοπόρο για την Ελλάδα. Προβλέπετε έπειτα από την πρώτη αυτή παράσταση να υπάρξει μεγαλύτερη απήχηση;

Πάνος Πολίτης(Παραγωγός-Ενορχηστρωτής): Η πρωτοπορία του δικού μας εγχειρήματος συνίσταται στο «πάντρεμα» αν θέλετε αρμονιών, ρυθμών και ήχων που απέχουν πολύ μεταξύ τους, ακόμα και νοοτροπίας αλλά και ιδιοσυγκρασίας των εμπλεκόμενων μουσικών. Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη απήχηση, αναλόγως βέβαια και των δύσκολων καιρών που βιώνουμε ως κοινωνία και ως κράτος. Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει μεγάλη μερίδα κόσμου που θα ήθελε και θα  μπορούσε να στηρίξει αυτό το «πρωτοπόρο» για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα πείραμα. Να είστε σίγουροι ότι χρειάζεται πρωτίστως μεγάλη υπευθυνότητα και σεβασμός στον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται κάτι τόσο σπουδαίο, από την στιγμή της γέννησης της ιδέας μέχρι και το τελευταίο χειροκρότημα…

Ευχαριστώ, καλή επιτυχία.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η "Jon Lord Tribute Band" και το σύνολο εγχόρδων "Hellenic Musica Viva" παρουσιάζουν ένα μουσικό αφιέρωμα, στο συνθέτη και οργανίστα, ιδρυτικό μέλος του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Deep Purple, Jon Lord (9/6/1941-16/7/2012), με συνθέσεις από την προσωπική του δισκογραφία.

Θα ακουστούν αποσπάσματα από τα κυριότερα albums του συνθέτη, "Sarabande", "Before I Forget", "Pictured Within", "Beyond The Notes" και "To Notice Such Things". Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κλασική ορχήστρα και ροκ μπάντα ενώνουν τις δυνάμεις τους με ένα κοινό σκοπό!

Παρακάτω, διαβάστε πως περιγράφει ο εμπνευστής του αφιερώματος, Πάνος Πολίτης, τη διαδρομή από την αρχική ιδέα μέχρι την υλοποίηση του Jon Lord Tribute Band:
«Στα "περίεργα" και δύσκολα για πολλούς από εμάς εφηβικά χρόνια, τότε που "ψαχνόμαστε" και ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα μέρα με τη μέρα και αναζητούμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, στα χρόνια εκείνα λοιπόν, γινόμουν καθημερινά δέκτης μουσικών και ήχων που εξιτάριζαν την φαντασία και την περιέργειά μου για τον τρόπο με τον οποίο παράγονται.


Ευτυχώς, η μουσική παιδεία μου ήταν πολύπλευρη και πλούσια, εντούτοις από το μυαλό μου δεν ξεκόλαγε το σκληρό μα και συνάμα άκρως δελεαστικό και εκφραστικό άκουσμα της παραμορφωμένης ηλεκτρικής κιθάρας σε συνδυασμό με έναν άλλο ήχο, εξίσου σκληρό μα και ακατανόητο για τα ηλικιακά και μουσικά μου γνωστικά δεδομένα της εποχής.

Ανακάλυψα πως ήταν ο μοναδικός ήχος του Hammond organ που μόνο ο Jon Lord μέσα από τους πειραματισμούς του, παικτικούς και ηχητικούς, καθιέρωσε, όντας ένας από τους πρωτοπόρους στο είδος του. Ήθελα με κάθε τρόπο να του μοιάσω, να φτιάξω κι εγώ κάποτε μία μπάντα που να παίζει παρόμοια και γι'αυτό το λόγο δόθηκα στη μουσική εκπαίδευση, ψυχή και σώμα. Ολοκλήρωσα επιτυχώς τις μουσικές σπουδές. Αργότερα, ήρθε στη ζωή μου αυτό το λατρεμένο όργανο, ένα αυθεντικό Hammond C-3 organ μαζί με δύο καμπίνες leslie 122. Ήταν το μέσο για να γνωρίσω τον "μέντορά" μου και τιμώμενο καλλιτέχνη, το 2000, σε δύο συναυλίες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, μέσο όπου απελπισμένα ο έλληνας διοργανωτής έψαχνε να βρει. Η ευκαιρία; Μοναδική! Ας είναι καλά ο Στάθης Παναγιωτόπουλος που μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή του στην τότε ΕΤ-3 "Jammin'", ανακοίνωνε την επιτακτική ανάγκη εύρεσης ενός τέτοιου οργάνου. Η συνεννόηση με τον διοργανωτή ολοκληρώθηκε άμεσα. Οι πολυπόθητες συναντήσεις με τον Lord έγιναν και θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μου. Ακόμα περισσότερο, έγινα κι εγώ μέρος της προετοιμασίας των δύο live, σαν αντάλλαγμα για την δωρεάν παραχώρηση του οργάνου. Οι στιγμές που έζησα, δύσκολο να ειπωθούν με λόγια! Και ήταν τότε που έβαλα ένα στόχο, ένα όνειρο ζωής, να τιμήσω κάποτε τον Jon Lord, έτσι, όπως του πρέπει. Μα συνάμα έπρεπε και οι συνθήκες της ζωής να ωριμάσουν και να έρθουν έτσι τα πράγματα που κάποια μέρα τελικά να ευοδωθούν...

Τα κομμάτια που θα παρουσιαστούν στο αφιέρωμα αυτό, είναι προσεκτικά επιλεγμένα ως από τα πιο αντιπροσωπευτικά του έργου του Jon Lord. Στο σημείο αυτό πρέπει να ευχαριστήσω πρωτίστως τον manager κ. Tarquin Gotch καθώς και τον στενό φίλο και συνεργάτη του Lord για τα τελευταία μα αρκετά χρόνια, κ. Paul Mann, του οποίου η εμπλοκή με το project αυτό είναι καθοριστικής σημασίας. Ο Mann έχει αναλάβει το δύσκολο και επίπονο έργο της μεταγραφής του συνόλου του έργου του Lord ώστε σε λίγο καιρό να είναι διαθέσιμο προς ενοικίαση για εκτέλεση από ενδιαφερόμενους μουσικούς. Και οι δύο πλευρές λοιπόν, είχαν την ευγενική καλοσύνη να μου επιτρέψουν να αναπαράξω μέρος του έργου αυτού χωρίς οικονομικές επιβαρύνσεις μα με μοναδικό ίσως όρο, την μουσική συγγραφή και ενορχήστρωση του συνόλου των κομματιών από μένα. Ο κόπος τεράστιος. Ατελείωτες ώρες με τον υπολογιστή και τα σχετικά προγράμματα συγγραφής/αναπαραγωγής μουσικών κειμένων. Το αποτέλεσμα; Θα φανεί στο χειροκρότημα...Και εάν το εγχείρημα πετύχει, θα ακολουθήσει σειρά εμφανίσεων και αλλού. Ο στόχος φιλόδοξος μα και δύσκολος αναλόγως των καιρών. Και μετά, ένα βήμα παραπέρα: Η ζωντανή παρουσίαση του "Concerto for group & Orchestra". Αυτά για τώρα. Η συνέχεια επί σκηνής, σε λίγο καιρό...»

Κατερίνα Τσιρίδου: «Το ρεμπέτικο είναι η καθαρότητα της μουσικής»

Συνέντευξη στην Κέλλυ Γκούνη

Το ρεμπέτικο τραγούδι, στις αρχές του 20ου αιώνα, θεωρούνταν το ισχυρό όπλο μουσικής έκφρασης, της ανδροκρατούμενης, τότε, κοινωνίας. Οι γυναίκες μέχρι το 1930, απλά υμνούνταν, μέσω του ρεμπέτικου στίχου, ως το αντικείμενο του ανδρικού πόθου. Πρώιμες όμως γυναίκες φεμινίστριες διείσδυσαν στον χώρο αυτό, κατακτώντας την ισονομία και ισοτιμία στον ελεύθερο τρόπο έκφρασης. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την Ρόζα Εσκενάζυ και την Ρίτα Αμπατζή, οι οποίες άφησαν το μουσικό τους στίγμα στο ρεμπέτικο τραγούδι της δεκαετίας του ’30.

Φτάνοντας στο σήμερα, η καθαρότητα αυτής της μουσικής, έχει, με μεγάλη επιτυχία, συνεχιστές. Συνεχιστής αυτής της μουσικής παράδοσης του λαϊκού αστικού τραγουδιού είναι και η Κατερίνα Τσιρίδου.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, από γονείς Καβαλιώτες, σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την εκμάθηση μουσικών οργάνων όπως πιάνο, κιθάρα και μπαγλαμά. Μία άρτια καλλιτέχνιδα, όχι λόγω της μουσικής της παιδείας, μιας και στον καλλιτεχνικό χώρο είναι ιδιαίτερα αγαπητή για την ακεραιότητα της ψυχής της. Είναι απόλυτα δοσμένη στο ρεμπέτικο, αγαπά την ελευθερία του πνεύματος, είναι ερωτευμένη με τους συνεργάτες της και ξέρει να αγγίζει το ακροατήριο με την μοναδική μελωδική φωνή της. Μία φωνή που δεν αφήνει αδιάφορο και τον πιο άπιστο, συναισθηματικά ανέγγιχτο άνθρωπο. Ο «Ορφέας», φιλοξενεί την  ερμηνεύτρια και μας μιλά για εκείνη και τις συνεργασίες της.  

Ρεμπέτες της εποχής του ’30 περιγράφουν το ρεμπέτικο με τρεις λέξεις : μπουζούκι, μαγκιά και αγαπητηλίκι. Ως ρεμπέτισσα, 80 χρόνια μετά, πως θα το περιέγραφες σήμερα;

To ρεμπέτικο, δεν ήταν πότε μόνο αυτά. Είναι η ειλικρίνεια της γνώμης, η ελευθερία του πνεύματος και η καθαρότητα της μουσικής! Όλα τα παραπάνω είναι για αυτούς που απλά δεν το γνωρίζουν.

Πολλοί σε παρομοιάζουν με την Ρόζα Εσκενάζυ, μία καλλιτέχνιδα που ταυτίστηκε με το λαϊκό αστικό τραγούδι. Πως νοιώθεις;

Το να με συγκρίνουν με μια τέτοια σπουδαία γυναίκα και φωνή μόνο με τιμά. Η Ρόζα στην εποχή της ήταν επαναστάτρια, μία ελεύθερη γυναίκα.


Παρακολουθώντας σε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρώ ότι είσαι ένας άνθρωπος που μπορεί και εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα, για θέματα εφ’ όλης της ύλης, δίχως αναστολές  αλλά με το γάντι που λέμε. Πιστεύεις ότι οι όποιοι προβληματισμοί ή τυχόν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων πρέπει να λύνονται «πολιτισμένα»;

Ο καθένας έχει τον τρόπο του… Δεν γουστάρω να καβγαδίζω και να ξεμαλλιάζομαι, πάντα πάω πρώτα με το καλό, αλλά μην με πειράξεις...!

Ως καλλιτέχνιδα, φαντάζομαι βιώνεις την ένδεια του ελληνικού πολιτισμού. Τι πρέπει να αλλάξει για να κάνουμε «πλουσιότερο» τον πολιτισμό μας;

Εκτός από καλλιτέχνιδα, είμαι και μητέρα τριών παιδιών, οπότε καταλαβαίνεις πόσο μου κοστίζει... Να ξεκινήσουμε από τα σχολεία, να καθαρίσει το τοπίο στην τηλεόραση, που μας ταΐζει σαβούρα, να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο για την τροφή του μυαλού και της ψυχής και λιγότερο τα υπόλοιπα. Το ξέρω κλισέ... αλλά θέλουμε ξεσκαρτάρισμα!


Η πρώτη σου καλλιτεχνική εμφάνιση έγινε στην ηλικία των 19, δίπλα στον Στέλιο Βαμβακάρη και τον Σπύρο Λιόση.  Μπορείς να θυμηθείς κάποια συμβουλή που αυτοί οι άνθρωποι σου έδωσαν, στα πρώτα σου καλλιτεχνικά βήματα;

Αν και είχα πολύ σπουδαίες συνεργασίες, λίγοι ήταν αυτοί οι οποίοι προσπάθησαν να βοηθήσουν ή να συμβουλέψουν... Ο Λιόσης  μου έμαθε πως όταν ανεβαίνεις στο πάλκο δεν είσαι σαν τους άλλους είναι ιερό και πρέπει να το έχεις κερδίσει… Πραγματικές όμως συμβουλές για τον τρόπο που θα τραγουδάω και θα λειτουργώ μου έδωσε ακομπλεξάριστα μόνο ο Αγάθωνας με τον οποίο είμαστε συνεργάτες και φίλοι πολλά χρόνια και εμφανιζόμαστε παρέα και φέτος στη «ΝΤΑΜΙΡΑ» στο Γκάζι.

Στον πρώτο σου προσωπικό δίσκο με τίτλο «Κισμέτ», συνεργάστηκες με τον Αγάθωνα. Πρόκειται να συνεργαστείτε πάλι. Μίλησε μου για την τότε και τη σημερινή σας συνεργασία.

Η συνεργασία μας πάει χρόνια πίσω, είναι μέντορας μου, σκληρός και ειλικρινής, έξτρα ταλαντούχος και καταρτισμένος άρτια. Φέτος είμαστε μαζί με μία σπουδαία ομάδα στο Γκάζι, Νίκος Πρωτόπαπας στην κιθάρα, Γεράσιμος Σταμούλης στο μπουζούκι, Σωτήρης Μαργώνης στο βιολί, Μάνος Γρισμπολάκης στο ακορντεόν και μια νέα φωνή η Λαμπρινή Τσούμαλη. Ομαδάρα!

Μαζί με την Κομπανία, συμπράττετε άψογα μουσικά. Αυτό φαίνεται και από την αποδοχή του κοινού που έχετε, σε κάθε εμφάνιση σας. Τι είναι εκείνο που «ενώνει» μία ομάδα μουσικών;

Η kompania δεν είναι απλά μια ομάδα μουσικών, είμαστε οικογένεια, ζευγάρι, κουμπάροι κτλ. Βασικά έχουμε εξαιρετική χημεία, ανασαίνουμε μουσικά με τον ίδιο τρόπο, γι’ αυτό και το πρώτο μας cd πήγε το Φεβρουάριο του ‘13 στο νούμερο 5 στα Ευρωπαϊκά τσαρτς!
        Μόλις κυκλοφόρησε και το δεύτερο μας cd με τίτλο «Μετ’ επιστροφής», άντε καλοτάξιδο!


Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ακολουθήσεις το συγκεκριμένο είδος μουσικής;

Από την οικογένεια μου δεν είχα τέτοια ακούσματα… μεγάλωσα μέσα στις μπουάτ… Το ρεμπέτικο με βάρεσε κατακούτελα 13 ετών όταν άκουσα τη Μαρίκα Νίνου, η οποία έγινε στην πορεία μούσα και εφιάλτης μου...!


«Όπου κι αν είσαι γύρισε…», η δεύτερη δισκογραφική σου δουλειά που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2012. Λέει ένας στίχος του τραγουδιού του ομώνυμου άλμπουμ, « Τον καημό μου, δε μπορώ να γιάνω, απόψε θαρρώ πως θα πεθάνω». Άμεσο, λαϊκό, ερωτικό τραγούδι. Εσύ πως βιώνεις τον έρωτα και όλα τα παρελκόμενα του;

Ο έρωτας είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου! Είμαι τρελά ερωτευμένη με το σύζυγο μου εδώ και 14 χρόνια. Είμαι ερωτευμένη με τη μουσική, που με ζαλίζει και με απογειώνει... Ο έρωτας με έκανε να τραγουδάω καλύτερα με έκανε να λυτρώνομαι!


Θα ήθελα να κλείσουμε, με έναν δικό σου αγαπημένο στίχο.

Θα σου γράψω από δύο διαφορετικά τραγούδια που με κυνηγούν πάντα…
«Και κάνοντας συμβιβασμούς με τη συνείδηση του, έζησε με το τίποτα και πέθανε μαζί του»(ΑΚΗΣ ΠΑΝΟΥ). «Βρε κορμιά βασανισμένα πιάστε απόψε τα στενά, Να μας δει κι εμάς ο χάρος που της γης δίνουμε βάρος κι όποιον πάρει η σφεντονιά»(ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ).


*Το δεύτερο album της «Κομπανίας» με τίτλο «Μετ’ επιστροφής», κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα. Στο album ακούγονται διασκευές από παλιά λαϊκά, ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια συνθετών όπως τον Κώστα Σκαρβέλη, Απόστολο Χατζηχρήστου, Βασίλη Τσιτσάνη, Παναγιώτη Τούντα, Ρόζα Εσκενάζυ, Γιάννη Τατασόπουλου, Νίκο Γούναρη κ.α.

 Zωντανά μπορείτε να την απολαύσετε στο νέο αθηναϊκό,

κλασσικό ρεμπετάδικο «Νταμίρα» (πρώην Χελώνα),

στο Γκάζι, μαζί με την «Κομπανία» και τον Αγάθωνα Ιακωβίδη.

Kιθάρα : Νίκος Πρωτόπαπας
Mπουζούκι : Γεράσιμος Σταμούλης
Bιολί : Σωτήρης Μαργωνής
Aκορντεόν : Mάνος Γρισμπολάκης
Τραγούδι: Kατερίνα Τσιρίδου, Λαμπρινή Tσούμαλη, Αγάθων Ιακωβίδης

Έναρξη: Σάββατο 2 Νοεμβρίου
Παρασκευή -  Σάββατο στις 22.00
Κυριακή στις 18.00
Τηλέφωνα κρατήσεων

216 - 9000200
216 - 9000201

Πάνος Λαμπρίδης: «Μπορούμε να γκρεμίσουμε και να ξανακτίσουμε το ναό σε τρεις μέρες»

Συνέντευξη στην Κέλλυ Γκούνη

Ο Πάνος Λαμπρίδης θα μπορούσε να είναι μόνιμος συνταξιδιώτης των ονείρων σου, που γαληνεύει με την μελωδική φωνή του τις δικές σου διαδρομές. Άλλωστε μούσα της ζωής του είναι η ίδια η διαδρομή, όπως μας λέει. Ένας καλλιτέχνης που δεν οριοθετεί την υφολογία των τραγουδιών του σε στερεοτυπικές ταμπέλες λαϊκού ή έντεχνου, αλλά θέτει τον εαυτό του ως μέρος μίας μουσικής πραγματικότητας, αέναης. Γνωρίζει πώς να παλεύει για το κοινό καλό και το συνάνθρωπο αναγνωρίζοντας ότι η μόνη πραγματικά αλήθεια είναι η αγάπη και προσπαθεί να συμπορεύεται με την αρετή αυτή.
Ακολουθώντας την ροή της ζωής, βρέθηκε σήμερα να έχει  πάρει μέρος σε εμφανίσεις και συναυλίες σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, καθώς επίσης και σε χώρες του εξωτερικού όπως Ουγγαρία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Σερβία, Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρο.
Έχει σπουδάσει μελόδραμα και μονωδία στην τάξη του πρωταγωνιστή της Λυρικής κ. Αχ. Τσάνταλο και είναι Διπλωματούχος Μονωδίας. Ξεκίνησε το 1995 από το τμήμα μουσικής του Πνευματικού κέντρου του Δήμου Μενεμένης και παράλληλα δραστηριοποιήθηκε στο Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής και την Χορωδία του Συλλόγου Αδαμάντιος Κοραής της Νομαρχίας Θες/νίκης. Ήταν μέλος του συγκροτήματος ‘’Μελωδιστές’’ με ρεπερτόριο από όλους τους μεγάλους συνθέτες του Ελληνικού πενταγράμμου. Η τελευταία δισκογραφική δουλειά φέρει τον τίτλο «Ομόκεντροι κύκλοι», στην οποία ακολουθούνται μελωδικές γραμμές που συνδυάζονται απόλυτα με την δυναμική της φωνής του Πάνου Λαμπρίδη.
Το κλειδί της ζωής του εκτός από εκείνο του Σολ, που πιστά υπηρετεί τόσο χρόνια, είναι εκείνο που καταφέρνει να τον κάνει να βλέπει αθόλωτα μες τα σκοτάδια, όπως χαρακτηριστικά μας αναφέρει. Ένας ελεύθερος νους με μεγάλη μουσική παιδεία, επισκέπτεται την οικογένεια του μουσικού περιοδικού «Ορφέας» και μας ανοίγει τους ορίζοντες της δικής του αλήθειας και ψυχής.


Θα ήθελα να το πάμε λίγο αντίστροφα, καθώς εκείνο που μου έχει προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σένα είναι ο τρόπος που γράφεις και σχολιάζεις τα κοινωνικό-οικονομικά γεγονότα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι έντονος, έκρυθμος αλλά παράλληλα «ευαισθητοποιημένος». Τι είναι αυτό που πραγματικά σε ενοχλεί;

Δε θα έλεγα με ενοχλεί, δεν είναι ακριβώς ενόχληση, είναι ένα τεράστιο γιατί και ένα γαμώτο, που ενώ τα γνωρίζουμε όλα - είμαι σίγουρος γι’ αυτό - είμαστε φοβισμένοι, βολεμένοι στη γωνιά μας και καταδικασμένοι στην απάθεια. Εδώ και η οξύμωρη γελοιότητα μας, είμαστε πατριώτες και περηφανευόμαστε γι’ αυτό το Ηρωικό ένδοξο γένος μας, ενώ ταυτόχρονα θα γλύφουμε οποιαδήποτε ακαθαρσία γιατί έχουμε οικογένεια, πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, σε συνδυασμό με γυαλιστικό αυτοκινήτου μόστρα και μπριγιαντίνη. ‘Έτσι κρύβουμε τους φόβους και την ανικανότητα. Δεν είναι ενόχληση, είναι μια βαθειά και πολύ μεγάλη θλίψη για το μπόι που χάσαμε σαν άνθρωποι. Γίναμε ιδιοτελείς, ζούσαμε - και πολλοί ακόμα και τώρα ζουν για το παρόν και μόνο,  χωρίς να σκεφτούν καμία συνέπεια. Κανείς δεν κατανόησε - ή τουλάχιστον λίγοι-, αυτό που μάθαμε απ’ το δημοτικό, «Δράση – Αντίδραση». Είναι θλίψη βαθειά που ο Grego έγινε Graekulus, μίζερος και μπαγαπόντης, είναι θλίψη γιατί δεν γίναμε ακόμα άνθρωποι, γιατί άνθρωπος γίνεσαι όταν νοιάζεσαι για τον διπλανό σου, όταν παλεύεις «για όλες τις λάμπες του κόσμου» κατά τη φράση του Λειβαδίτη.

Αγωνιστής και δημοκράτης, ενάντια στο φασισμό και στην χειραγώγηση από φιλό-εξουσιαστές. Με ποιον τρόπο ένας αγώνας μπορεί να κερδηθεί;


Χρόνια, πολλά χρόνια πριν, κάποια δαιμόνια μυαλά ξέρανε πώς να κερδηθεί ένας αγώνας. Δυστυχώς αυτοί ήταν οι εξουσιαστές και όχι εμείς. Εμείς γίναμε άλλο ένα τούβλο στον τοίχο τους, καθώς θυμάμαι τώρα που σου τα λέω, το Another Brick in the Wall των Pink Floyd, θέλοντας να καταλήξω ότι δεν χρειαζόμαστε την εκπαίδευση τους που κατασκευάζει δούλους… χρειαζόμαστε την αληθινή παιδεία για το όλον και όχι του επιμέρους, ώστε να μην γουστάρουμε Σωτήρες και μεσημεριανά, για να σκοτώνουμε κι αυτό το λίγο που μας απέμεινε. Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι μπορούμε να γκρεμίσουμε και να ξανακτίσουμε το ναό σε τρεις μέρες. Όσον αφορά τον τρόπο, ως πρώτο βήμα, ας μάθουμε ότι οι υπόλοιποι ένοικοι στην πολυκατοικία μας είναι αδελφοί μας και όχι εχθροί μας. Πρέπει να πάρουμε το παραμύθι απ’ την αρχή, κάτι που νομίζω αρχίζει να διαφαίνεται έστω και μεμονωμένα, αφού πριν θα έχουμε πεθάνει απ το κρύο - δυστυχώς γιατί ακόμα μάλλον πεθαίνει ο διπλανός μας όχι εμείς - η δική μας εκπαίδευση, αφού ήμασταν για χρόνια υβριστές, θα είναι Ποσειδώνια!

Τι είναι χειρότερο για την ψυχή ενός ανθρώπου; Το ρίσκο ή η συμβατικότητα;

Το ρίσκο είναι ροή, πιστεύω ακράδαντα στη ροή!

Αγαπάς την ποίηση. Ο Οδυσσέας Ελύτης έχει πει: «Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα». Ποια είναι η δική σου αλήθεια και ποιο το ψέμα σου;


Μα ποια είναι επιτέλους αυτή η αλήθεια του καθένα; Ναι, θα παραδεχτώ αυτό που είπε ο μεγάλος ποιητής, όμως υπάρχουν οι αντικειμενικές αλήθειες, και είναι αυτές και μόνον αυτές που οδηγούν στο αγαθό, δεν υπάρχει αλήθεια αν δεν εξυπηρετεί την αρετή. Τι σου λέω τώρα ε; Καλός και τυχερός ο ευτυχής, ο ευδαίμων όμως ύψιστος. Αλήθεια πια είναι η αλήθεια; Μια θα πω και δεν μπορεί να την αμφισβήτηση κανείς, η ΑΓΑΠΗ, ας την πάρουμε κι ας την βάλουμε σε μια μεγαλύτερη σκηνή, αυτή όλου του κόσμου. Όσο αφορά το ψέμα, το ψέμα είναι προφανές, η αλήθεια είναι το θέμα.

Κλαις ή γελάς πιο εύκολα;


Και τα δυο, τελευταία κλαίω πολύ, αλλιώς τι άνδρας θα ήμουνα χαχαχα… Κλαίω γιατί αγαπώ πάνω από μένα αυτόν τον τόπο κι αυτό το κατανοούν όσοι νιώθουν την ίδια αγάπη, είναι πληγή μεγάλη.

Πες μου με μία λέξη τι σημαίνει για σένα μουσική και τραγούδι.

Θεός!

Αν έπρεπε να εντάξεις τον εαυτό σου σε ένα είδος μουσικής, ποιο θα ήταν αυτό; Ποια είναι η υφολογία των τραγουδιών σου;


Α! Εδώ προκύπτει μια μεγάλη παρεξήγηση. Οι «λαϊκοί» με θεωρούν πολύ κουλτούρα και η «κουλτούρα», λαϊκό τύπο ή τουλάχιστον αυτό συνέβαινε. Θα πω μόνο μια λέξη, που κάποιους τους φοβίζει και να την ψελλίζουν…    ανέντακτος, γιατί η μουσική είναι αέναη. Μα και η τέχνη σε καλούπια; Κάνε ότι θες μόνο μην το εξευτελίζεις!

«Νότες στο σανίδι». Μίλησε μου για την μουσικό - θεατρική αυτή παράσταση, στην οποία φέρεις και την υπογραφή σου.


Από ότι κατάλαβες μπορώ να σχολιάσω τα πάντα, όταν όμως με ρωτάνε για τις παραστάσεις, είναι λες και πίνω τα’ αμίλητο νερό! Λοιπόν, θα πω μόνο ότι είναι η δική μου αλήθεια είναι αυτή που έφτιαξα εγώ. Κάθε φορά είναι μια καινούργια αλήθεια που μπορεί να εκφραστεί μόνο μέσα από τα τραγούδια… Είμαστε τρεις φίλοι, συνταξιδιώτες, ο Γιώργος Ντινάκος, ένας εξαίρετος κιθαρίστας, η Αγγελική Ζούπα στο φλάουτο και εγώ, σε - διαλεγμένα από καρδιάς - τραγούδια των δυσκολιών μας και του έρωτα. Όσοι θεατρόφιλοι τα Σάββατα προηγουμένως δουν την παράσταση "Γιαννούλης Χαλεπάς" έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν την ψυχαγωγία τους στη συναυλία με το εισιτήριο της θεατρικής παράστασης.

Ποια είναι η πραγματική μούσα της ζωής σου;

Η διαδρομή.

 Τελευταίο άφησα να μου πεις ποιο είναι το κλειδί της ζωής σου.

Δεν ξέρω αν είναι κλειδί, όμως είναι στόχος που ξεκλειδώνει να βλέπω αθόλωτα μες τα σκοτάδια.

……………………

Το θέατρο 4 εποχές παρουσιάζει τον Πάνο Λαμπρίδη στη μουσική παράσταση «Νότες στο σανίδι» με τραγούδια του έρωτα, κοινωνικά και της παρέας, ελλήνων συνθετών αλλά και τραγούδια του Πάνου Λαμπρίδη μαζί με τους συνταξιδιώτες μουσικούς, τον εξαιρετικό κιθαρίστα Γιώργο Ντινάκο & την Αγγελική Ζούπα /φλάουτο.

Σάββατα 7/14/28 Δεκέμβρη

Μετά την παράσταση «Γιαννούλης Χαλεπάς», που ξεκινά στις 9:30 μ.μ., το θέατρο φοράει τραπεζάκια και 11:15 μ.μ., με το φως των κεριών, αρχίζει το μαγικό μουσικό του ταξίδι και σας καλεί να τραγουδήσουμε όλοι μαζί στη φιλόξενη σκηνή του.

Το θέατρο και το τραγούδι είναι κάτι παραπάνω από αδελφές τέχνες το ένα γεννιέται μέσα από το άλλο αυτή η άρρηκτη σχέση γεννιέται μέσα από την Ωδή του Τραγοπόδαρου Βακχευτή Πάνα, που με την σειρά του ονόμασε την τραγωδία, έσμιξε με τον χορό των μουσών έδωσε μελωδία στην τέχνη και την έκανε άμεση, με το τραγούδι που ξεκινά την πορεία του μέσα από τον μύθο.

Είσοδος 10 ευρώ με ποτό
ποτά 5 ευρώ

κρατήσεις / 210 88 122 89
Κυψέλης 15

Όσοι θεατρόφιλοι τα Σάββατα προηγουμένως δουν την παράσταση "Γιαννούλης Χαλεπάς" έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν την ψυχαγωγία τους στη συναυλία με το εισιτήριο της θεατρικής παράστασης.


 
{denvideo https://www.youtube.com/watch?v=63Ku8OOeu64}